Στις βασικές αρχές της πολιτικής επιστήμης μαθαίνει κανείς ότι ο εκλογικός νόμος αποτελεί βασικό εργαλείο για την επιβίωση του πο­λιτικού συστήματος. Ο τρόπος, άλλωστε, με τον οποίον μετριούνται οι ψήφοι και αντιστοιχίζονται σε πολιτική δύναμη και έδρες στο Κοι­νοβούλιο είναι φανερό ότι αποτελεί το «κλειδί» ή το μέτρο για τη δι­ανομή της πολιτικής ισχύος.

Στις βασικές αρχές της πολιτικής επιστήμης μαθαίνει κανείς ότι ο εκλογικός νόμος αποτελεί βασικό εργαλείο για την επιβίωση του πο­λιτικού συστήματος. Ο τρόπος, άλλωστε, με τον οποίον μετριούνται οι ψήφοι και αντιστοιχίζονται σε πολιτική δύναμη και έδρες στο Κοι­νοβούλιο είναι φανερό ότι αποτελεί το «κλειδί» ή το μέτρο για τη δι­ανομή της πολιτικής ισχύος. Σε κάθε περίπτωση και πάνω απ’ όλα ο εκλογικός νόμος είναι το εργαλείο διαιώνισης ενός δεδομένου πολιτικού συστήματος, το οποίο κάθε φορά προκύπτει ως έκφραση του δεδομένου συσχετισμού δυνάμεων μιας κοινωνίας.

Η επιλογή ενός εκλογικού νόμου (παραλλαγές ενισχυμένης αναλο­γικής), μέσα από τον οποίο θα προέκυπταν ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις, περιγράφει μια κοινωνία όπου οι δυνάμεις που έχουν το πάνω χέρι θέτουν τους κανόνες για την εναλλαγή των πολιτικών τους εκπροσώπων στην εξουσία και τον περιορισμό της πολιτικής επιρροής, εντός του Κοινοβουλίου, των δυνάμεων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εμφανίζονται να αμφισβητούν το σύστημα.

Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα το εν λόγω κόλπο λειτούργησε μέχρι πρό­σφατα. Οι «διαφορές» των διαχειριστών του συστήματος – Δεξιά – Κεντροδεξιά – Σοσιαλδημοκρατία – εξασφάλιζαν τη δημοκρατι­κή επίφαση λειτουργίας και βοηθούσαν στην εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας εντός του συστήματος. Όλο αυτό το διάστημα, οι φωνές της «Αριστεράς» για απλή αναλογική δεν ήταν τίποτε περισ­σότερο από την αυτονόητη απαίτηση για δημοκρατικά αναλογική εκπροσώπηση της ελληνικής κοινωνίας. Και η άρνηση των πολιτι­κών δυνάμεων που κυβέρνησαν τον τόπο όλα αυτά τα προηγούμε­να χρόνια περιγράφει επ’ ακριβώς τη χρησιμοποίηση του εκλογικού νόμου ως όπλου επιβολής του ενός συγκεκριμένου συσχετισμού δύναμης.

Το άνοιγμα της συζήτησης για την αλλαγή του εκλογικού νόμου σε μια αναλογικότερη μορφή σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί με μια πρώτη ματιά να φαίνεται σαν μια υλοποίηση της δέ­σμευσης για την ικανοποίηση ενός πάγιου αιτήματος της Αριστεράς.

Ωστόσο, η αλλαγή του εκλογικού νόμου και σ’ αυτήν την περίπτω­ση δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη χρησιμοποίηση του «όπλου» για την επιβίωση του πολιτικού συστήματος. Με πιο απλά λόγια, οι δυνάμεις που από το 2010 μέχρι και σήμερα κυβερνούν τη χώρα, με βάση τους κανόνες που επιβάλλουν τα μνημόνια των δανειστών, εξαντλούν το πολιτικό τους κεφάλαιο με ρυθμούς τόσο έντονους, που μόνο η δημιουργία ενός πλαισίου που επιβάλλει τη «συνεργα­σία» τους μπορεί να εξασφαλίσει την επιβίωση του πολιτικού συστή­ματος. Και το όπλο για την εξασφάλιση αυτού του πολιτικού πλαισίου δεν είναι άλλο από τον εκλογικό νόμο…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.