Ακούγοντας τον πρωθυπουργό στην ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο την περασμένη Τετάρτη και παίρνοντας τοις μετρητοίς και κατά γράμμα τα λεγόμενά του, σχηματίζει κανείς την εντύπωση ότι όπου να ’ναι η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα. Ο πρωθυπουργός μάλιστα, όπως είπε μιλώντας στους υπουργούς του, σχεδιάζει το κυβερνητικό πρόγραμμα σε βάθος εξαετίας, γιατί πιστεύει προφανώς ότι, αφού τα πράγματα πάνε καλά, η κυβέρνησή του θα ανταμειφθεί και θα κερδίσει τις εκλογές που θα γίνουν, όπως είπε, ύστερα από δύο χρόνια.

 

Πάνε όμως τα πράγματα τόσο καλά όσο τα περιγράφει ο Αλέξης Τσίπρας; Κάποιοι κατά τεκμήριο ειδήμονες (καθ’ ότι συντάκτες του μεγαλύτερου παγκοσμίως οικονομικού ειδησεογραφικού πρακτορείου, του Bloomberg) υποστηρίζουν ότι το μόνο που έγινε στο περιβόητο Εurogroup, όπου υποτίθεται ότι η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε – κατά τα λεγόμενά της – μεγάλη νίκη, είναι μια συμφωνία «extend and pretend». Με άλλα λόγια, δηλαδή, μια συμφωνία που πετάμε το τενεκεδάκι του προβλήματος μακριά (extend) και υποκρινόμαστε (pretend) ότι όλα πάνε καλά.

 

Σύμφωνα με το Bloomberg, «oι περίοδοι χάριτος τελειώνουν». Καθώς τα επιτόκια αυξάνονται, θα αυξάνονται και οι αποπληρωμές του ελληνικού χρέους. Τα διαρκή πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούν οι πιστωτές θα συμπιέσουν την οικονομία τόσο πολύ, που θα αποδειχθούν αυτοκαταστροφικά, ακόμη και με στενούς δημοσιονομικούς όρους. Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα συμφωνία που θα προσφέρει ελάφρυνση χρέους σε αντάλλαγμα για την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων. Η Ε.Ε. ίσως να είναι πρόθυμη να συμφωνήσει γι’ αυτό το 2018 όταν θα εκπνέει το τρέχον πρόγραμμα.

 

Με άλλα, απλούστερα λόγια, όλοι αυτοί οι μακράς πνοής και υπέρμετρης αισιοδοξίας σχεδιασμοί του Αλέξη Τσίπρα είναι εκτός πραγματικότητας. Η πραγματικότητα θα αρχίσει να διαφαίνεται μετά το φθινόπωρο και το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών. Τότε, αφού οι Γερμανοί τακτοποιήσουν τα του οίκου τους, θα αποφασίσουν αν και πώς θα αντιμετωπίσουν το ελληνικό πρόβλημα του χρέους και σε ποια κυβέρνηση (αυτήν ή την επόμενη) θα κάνουν, αν είναι απαραίτητο, το δωράκι της (σχετικής) ελάφρυνσης…