Το… «πνεύμα των Χριστουγέννων» φαίνεται να άγγιξε τούτες τις μέρες αρκετούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα αυτούς που το τελευταίο διάστημα έχουν αποδυθεί στον υπέρ Κυριάκου και Ν.Δ. αγώνα. Το… πνεύμα φαίνεται ότι σκόρπισε τις άναρθρες κραυγές περί σκανδάλων και, ω του θαύματος, το έριξαν σε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση επί των πολιτικών σχεδίων («αφηγημάτων», όπως επιμένουν να τα αποκαλούν). Τι συνέβη; Άγνωστο. Ίσως αντελήφθησαν ότι η αντιπολίτευση με κραυγές ελάχιστα αποδίδει.

Ίσως πάλι συνειδητοποίησαν πως αυτά που έρχονται τους επόμενους μήνες δεν αφορούν μόνο την πολιτική μοίρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, αλλά και αυτήν της Ν.Δ., η οποία φιλοδοξεί να τη διαδεχτεί. Ενδεχομένως αντελήφθησαν ότι ο «αέρας» των δημοσκοπήσεων ρίχνει τις εντάσεις του και, εν πάση περιπτώσει, δεν αρκεί για να φουσκώνουν τα πανιά της Ν.Δ., τουλάχιστον όσο χρειάζεται για να τη φέρουν στα σκαλιά της εξουσίας.

Ό,τι κι αν αντελήφθησαν, σημασία έχει ότι καταλήγουν στο αυτονόητο συμπέρασμα: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει μπροστά για να πουλήσει σχέδιο για την επομένη των μνημονίων, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί απλώς να σκούζει σαν τους γάτους στα κεραμίδια. Αυτή η στρατηγική, εφαρμοζόμενη επί πολλούς μήνες, ουδέν απέδωσε.

Αν, λοιπόν, έχουμε πράγματι μπροστά μας μια αλλαγή στρατηγικής – και όχι απλώς μια ανάπαυλα λόγω χριστουγεννιάτικης βαρεμάρας – τότε πράγματι θα πρέπει να γίνει, όσο είναι καιρός, μια πολύ μεγάλη συζήτηση για πολλά και σοβαρά ζητήματα:

● Για το είδος της εξόδου από το τρέχον μνημόνιο.

● Για το είδος και το μέγεθος των δεσμεύσεων που μπορεί η χώρα να αναλάβει για τα επόμενα χρόνια.

● Για το δέον γενέσθαι στην οικονομία και στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων.

● Για τις κρίσιμες αποφάσεις στο θέμα της ΠΓΔΜ – ποια «λύση» προκρίνει η κάθε πολιτική δύναμη και όχι απλώς ποιοι θα την ψηφίσουν.

● Για τη στρατηγική έναντι της Τουρκίας, η οποία δείχνει από τη μια πελαγωμένη στο πλήθος των δικών της προβλημάτων και από την άλλη αποφασισμένη να μας σύρει στα αδιέξοδά της.

Το σκληρό μάθημα της εποχής του ευρώ, της χρεοκοπίας και των μνημονίων λέει ότι τα πεπραγμένα κάθε κυβερνήτη καθορίζουν τη μοίρα και του επόμενου – άρα δεν υπάρχει σφουγγάρι που να σβήνει τις επιλογές του ενός ή του άλλου. Λέει ακόμη ότι κανείς δεν μπορεί να παριστάνει το… παπί φορτώνοντας τα λάθη και τις ανεπάρκειές του στους προηγούμενους. Δικαίωμά τους να μην θέλουν να ανταλλάξουν ούτε καλημέρα. Τουλάχιστον ας πλακωθούν για τα ουσιώδη – τα υπόλοιπα τα βλέπει ο κόσμος και γελάει.