Με το προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα να έχει επανέλθει δραματικά στο προσκήνιο, αναδύεται ξανά στην επιφάνεια και ο επικερδής ανθρωπισμός: αυτός που ευδοκιμεί σε  συνθήκες γενικευμένης δυστυχίας. Η μπίζνα είναι παλιά και το κέρδος σίγουρο: εκτός από τις τσέπες, φουσκώνουν και τα ηθικά πλεονεκτήματα των κάθε λογής επιτήδειων εμπόρων του ανθρωπισμού. Τα σοβαρά χαρτοφυλάκια κτίζονται σε περιόδους πολέμου και μεγάλων φυσικών ή  κοινωνικών καταστροφών. Η διαχείριση του ανθρώπινου πόνου, η εμπορευματοποίηση των συναισθημάτων είναι ο ευκολότερος -και μετά πολλών επαίνων- δρόμος για την κονόμα… 

Από αρχαιοτάτων χρόνων, για παράδειγμα, η Εκκλησία επένδυσε στην πιο …οικολογική και συμφέρουσα επιχείρηση όλων των εποχών: την σωτηρία της ψυχής! Έκτοτε, το χρυσάφι ρέει ασταμάτητα στα ιερά της ταμεία. Σε αυτό τον χορό εκατομμυρίων δεν μένει έξω η πολιτική και οι ιδεολογίες, όπως και οι πάσης φύσεως εγκληματικές οργανώσεις: όλοι ποντάρουν στην ηθικολογία που έχει κατά βάση θεολογικά χαρακτηριστικά, στοχεύοντας σε γενικά παραδεκτές αρχές: έτσι, οι πολεμοκάπηλοι είναι οι πρώτοι που καταγγέλλουν τους πολέμους, όπως ακριβώς οι παιδεραστές υπερασπίζονται τα δικαιώματα της παιδικής ηλικίας. Όλα τα εγκλήματα  συντελούνται  στο όνομα  της αγνής και άδολης αγάπης και της ακαταμάχητης διάθεσης για προσφορά! 

Μια γερή δόση ανθρωπισμού επενδύεται και στο μεταναστευτικό – προσφυγικό: εκατοντάδες ευαίσθητες ψυχές, στεγασμένες σε φιλάνθρωπες  ΜΚΟ, συνωστίζονται  για να προσφέρουν «εθελοντικά» τις υπηρεσίες τους.

Το παράδοξο είναι ότι η ιστορία αυτή πάντα πιάνει, καθώς βρίσκει πρόθυμους θιασώτες με περισσευούμενο συναισθηματισμό και αγάπη για τον άνθρωπο. Οι διακηρύξεις- καταγγελίες των υπερασπιστών των όπου γης αναξιοπαθούντων, συνήθως είναι πομπώδεις: κολαστήρια ψυχών, αποθήκες ψυχών και αλλά πολιτικά ηθικοπλαστικά. Εδώ, η λέξη κλειδί είναι η αλληλεγγύη. Το πόσο τιμάται η αλληλεγγύη είναι άλλη υπόθεση. 

Όλοι γνωρίζουμε ότι πίσω από αυτή τη σύγχρονη ανθρώπινη τραγωδία  του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος έχει στηθεί μια τεράστια και πολυπλόκαμη βιομηχανία στην οποία εμπλέκονται κράτη και κυβερνήσεις, θρησκευτικές και πολιτικές οργανώσεις, βιομηχανίες προς αναζήτηση φτηνών εργατικών χεριών, τοπικές μαφίες δουλεμπόρων διακινητών, ντίλερ ανθρώπινων οργάνων, μέχρι και ανθρωπιστικών οργανώσεων που μοιράζουν στέγαση,  γεύματα, ρουχισμό, φάρμακα και ελπίδες. Όλη αυτή η μαζική δυστυχία προσφέρει απλόχερα τεράστιες ευκαιρίες μοιράζοντας  από εθνικά, πολιτικά και οικονομικά κέρδη μέχρι και Νόμπελ!