Στο Μακασάαρ της Ινδονησίας μια παρέα παιδιών χαριεντίζονταν με ένα φίδι που είχαν βρει κάτω από τις πέτρες μιας οικοδομής. Ο μεγάλος της παρέας κρατούσε το φίδι και το πείραζε, το έφερνε μπροστά στο πρόσωπο του και το φυσούσε. Όσο τα παιδιά έπαιζαν αυτό το ανόητο παιχνίδι, τόσο το φίδι εκνευριζόταν.

Και όταν ήρθε η σειρά του μικρού να φέρει το φίδι κοντά στο πρόσωπο του, εκείνο με μια αστραπιαία κίνηση, τεντώθηκε, άνοιξε το στόμα του και έκλεισε τα δόντια του γύρω από τη γλώσσα του παιδιού που άρχισε να φωνάζει από τον πόνο.

Το φίδι δεν χαλάρωνε το δάγκωμα του και ο μικρός πανικοβλήθηκε και ούρλιαζε. Οι άλλοι φίλοι του συνέχιζαν να γελάνε.

Το φίδι ήταν ένας μικρός πύθωνας. Οι πύθωνες έχουν μήκος από μερικά εκατοστά και ανάλογα με το είδος, μπορεί να φτάσουν και τα 10 μέτρα.  Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν έχουν αδένες με δηλητήριο και σκοτώνουν τη λεία τους σφίγγοντάς την με τις δυνατές σπείρες τους. Από τα επτά είδη επικίνδυνο για τον άνθρωπο είναι ο «πύθων ο δικτυωτός», ο οποίος ζει στις ζούγκλες της Μαλαισίας και της Μιανμάρ. Το βάρος αυτού του πύθωνα μπορεί να φθάσει τα 120 κιλά.