Συγκλονίζει όχι μόνο για το ύφος της αλλά και για τις αξίες που επιχειρεί να αναδείξει, η επιστολή του πατέρα ενός εκ των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στη Γέφυρα του Λονδίνου. 

Ο πατέρας του Τζακ Μέριτ, σε ανοιχτή επιστολή στον βρετανικό Guardian, αναφέρει πως ο γιος του χρησιμοποιήθηκε με σκοπό να ενισχυθεί μια κοσμοθεωρία, την οποία ο Τζακ πολεμούσε. Προασπίζεται τις δημόσιες υπηρεσίες τις οποίες, όπως λέει, υπονομεύει το κεντρικό κράτος, ενώ στηλιτεύει ακόμα και τη μείωση των προϋπολογισμών που προορίζονται για τις φυλακές.

Να θυμίσουμε οτι ο 25χρονος Τζακ Μέριτ δούλευε σαν συντονιστής σε εκπαιδευτική πρωτοβουλία αποκατάστασης κρατουμένων του Ινστούτου Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, το οποίο οργάνωσε και το συνέδριο από όπου ξεκίνησε η επίθεση.

Η επιστολή του πατέρα:

Ο Τζακ ήταν περήφανος. Ο Τζακ ήταν απορροφητικά έξυπνος. Ο Τζακ ήταν έντονα πιστός. Ο Τζακ αγαπούσε τη μουσική, την τέχνη, έτρωγε καλό φαγητό με την οικογένειά του, και έπινε με τους φίλους. Α, και σε περίπτωση που δεν το έχετε συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα… ήταν επίσης διαβολικά όμορφος.

Αλλά ο Τζακ ήταν επίσης θυμωμένος, απογοητευμένος, ανιδιοτελής, πεισματάρης. Ήταν θυμωμένος επειδή είδε την κοινωνία μας να αποτυγχάνει εκείνων που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη.
Ήταν απογοητευμένος επειδή η πολιτική ελίτ έχει ξεχάσει γιατί είναι σημαντικό να είμαστε δίκαιοι.

Ήταν ανιδιοτελής στην αφοσίωσή του να κάνει τα πράγματα σωστά σε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής του.

Ο Τζακ αφιέρωσε την ενέργειά του στο σκοπό του Learning Together: ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα που σκοπό είχε να φέρει κοντά τους φοιτητές από το πανεπιστήμιο και τις φυλακές, για να μοιραστούν τις μοναδικές απόψεις για τη δικαιοσύνη.

Σε αντίθεση με πολλούς από εμάς, ο Τζακ δεν πήγαινε απλώς στη δουλειά. Ζούσε και ανέπνεε με προοπτική για έναν καλύτερο κόσμο για όλη την ανθρωπότητα, ιδιαίτερα για εκείνους που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη.

Αν ο Τζακ μπορούσε να σχολιάσει το θάνατό του – και το τραγικό συμβάν την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου – θα ήταν έξαλλος. Θα τον βλέπαμε να επεξεργάζεται πολύ στο μυαλό του την κάθε λέξη που θα έλεγε.

Ο Τζακ θα κατανοούσε το πολιτικό timing με σπλαχνική σαφήνεια.

Θα ήταν γεμάτος θυμό που ο θάνατός, και η ζωή του, θα χρησιμοποιούνταν σε μια ατζέντα μίσους, που για το οποίο έδωσε τα πάντα για να το πολεμήσει. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε. Αυτό που θα ήθελε ο Τζάκ από αυτό, είναι όλοι μας να περάσουμε από αυτή την πόρτα που άνοιξε, φορώντας αυτά τα μαύρα Doc Martens.

Αυτή η πόρτα ανοίγει έναν κόσμο όπου δεν κλειδώνουμε και δεν πετάμε το κλειδί. Εκεί που δεν δίνουμε απροσδιόριστες προτάσεις ή καταδικάζουμε ανθρώπους για κοινό σκοπό.

Όπου δεν μειώνουμε τους προϋπολογισμούς των φυλακών και όπου εστιάζουμε στην αποκατάσταση και όχι την εκδίκηση. Όπου δεν υπονομεύουμε σταθερά τις δημόσιες υπηρεσίες μας, τη σωτηρία του έθνους μας.

Ο Τζακ πίστευε στην καλοσύνη της ανθρωπότητας και αισθάνθηκε μια βαθιά κοινωνική ευθύνη για να την προστατεύσει. Μέσα από όλους μας, ο Τζακ συνεχίζει.

Δανειστείτε τον τρόπο σκέψης τους, μοιραστείτε την κίνηση του, αισθανθείτε το πάθος του, νιώστε τον θυμό του και σβήστε το μίσος με την καλοσύνη του. Ποτέ μην εγκαταλείπει τον αγώνα του.
Για τον Τζακ Μέριτ. Τώρα και για πάντα.