Η τελευταία ελληνοτουρκική κρίση φέρνει ξανά στην επιφάνεια ένα μεγάλο θέμα: Έχουμε εθνική πολιτική για το Αιγαίο; Ξέρουμε τι θέλουμε; Και πώς να το πετύχουμε;

Καλοί οι εξοπλισμοί, καλές οι όποιες διπλωματικές κινήσεις, αλλά η προστασία, η εγγύηση των νησιών του Αιγαίου, από την Σαμοθράκη έως το Καστελόριζο είναι να ζουν ευχαριστημένοι οι κάτοικοι τους.

Υπάρχει δάσκαλος στην Τήλο; Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Χάλκη είναι η ενδεδειγμένη; Η καθημερινότητα στη ζωή των κατοίκων των Ψαρρών είναι εύκολη; Η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία ανάμεσα σε Ρόδο και Καστελόριζο είναι συχνή;

Η ζωή στο Αιγαίο είναι πολυδιάστατη, συναρπαστική, γεμάτη αντιθέσεις αλλά και δυσκολίες. Προορισμοί και σκηνικά που παραπέμπουν σε παλαιότερες δεκαετίες είναι δυστυχώς συχνά φαινόμενα.

Τα προβλήματα είναι χιλιοειπωμένα: Σε αρκετές περιπτώσεις η ελλειπής θαλάσσια συγκοινωνία συνδέεται και επηρεάζει και τις οικονομικές συναλλαγές των κατοίκων.

Σε ορισμένα νησιά, η έλλειψη τραπεζικού καταστήματος υποχρεώνει τους κατοίκους των νησιών να μεταβούν με το πλοίο στο πλησιέστερο μεγάλο νησί, για να τακτοποιήσουν τις οικονομικές υποθέσεις τους.

Υπάρχουν νησιά, χωρίς μηχάνημα αυτόματης ανάληψης μετρητών (ATM). Συνήθως, στα μικρότερα νησιά την απουσία τράπεζας καλύπτει η λειτουργία ταχυδρομείου ή ταχυδρομικού πρακτορείου. Αλλά κι αυτό δεν αρκεί.

Οι κάτοικοι ορισμένων νησιών βασίζονται αποκλειστικά στους αγροτικούς ιατρούς, οι οποίοι μάλιστα διαχειρίζονται και τις παραγγελίες φαρμάκων, αφού κάποια από αυτά δεν διαθέτουν ούτε φαρμακείο.

Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, στην Αντίπαρο, για παράδειγμα, τα παιδιά υποχρεώνονται να ολοκληρώσουν το Λύκειο στο πλησιέστερο νησί, εν προκειμένω στην Πάρο, καθώς το γυμνάσιο του νησιού διαθέτει μόνο μία λυκειακή τάξη, την πρώτη. Σε πόσα νησιά συμβαίνει το ίδιο;

Η ενίσχυση της οικονομίας, θα έπρεπε, επίσης, να αποτελεί πρώτη προτεραιότητα της κάθε κυβέρνησης. Καλό το Ελληνικό, αλλά δεν λέει τίποτα για τους κατοίκους της Ρόδου, της Σύρου, της Κιμώλου.

Στην Κύθνο ζει η μεγαλύτερη οικογένεια αλιέων των Κυκλάδων με 26 συνολικά ψαροκάικα, ενώ στην κοινότητα Πανόρμου της Τήνου οι κάτοικοι ασχολούνται με την εξόρυξη, την επεξεργασία και την καλλιτεχνική επεξεργασία μαρμάρου.

Η Σίφνος έχει τους αγγειοπλάστες της, η Ανδρος τη ναυτική παράδοση, η Κίμωλος και η Μήλος την εξόρυξη μεταλλευμάτων, η Νάξος την τυροκομία -και τα ορεινά χωριά της την εξόρυξη σμύριδας-, η Ιος την κτηνοτροφία -εκτρέφονται περίπου 5.000 ζώα στο νησί.

Τα ξέρει κανείς υπουργός όλα τα παραπάνω; Κάνει κάτι για να βοηθήσει, να αναπτύξει; Έχουν καταλάβει άραγε ότι μόνο η ευημερία και η πρόοδος των ανθρώπων των νησιών εξασφαλίζει την άμυνα και την προστασία του Αιγαιου;