Η απολαυστική δραματουργική διασκευή του έργου, οι ευρηματικές σκηνές, η ενεργειακή ακτινοβολία και η άνετη κυκλοφορία των ηθοποιών μέσα στην καθαρεύουσα αποτελούν το θεατρογόνο ελιξίριο που ζωογονεί την παλιά και ταυτόχρονα τόσο διαχρονική γραφή του Ραγκαβή.

«Του Κουτρούλη ο γάμος» (1845) είναι μια αιχμηρή πολιτική σάτιρα με μολιερικές και αριστοφανικές επιρροές, που παραπαίει ανάμεσα στα τοπικά συμφέροντα και τη διοικητική αρτηριοσκλήρωση της εποχής του. Πίσω από τον ανάλαφρο μύθο της ελλοχεύουν η αμφισβήτηση του δημοκρατικού συστήματος της νεόκοπης χώρας, ο ξενόφερτος μιμητισμός, η διαφθορά, το πελατειακό κράτος και τόσα άλλα κακώς κείμενα που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.

Και όλες αυτές οι έμμεσες καταγγελίες πυροδότησαν τη δαγκάνα της λογοκρισίας, έτσι ώστε να εμποδίσει το ανέβασμα του έργου για 25 ολόκληρα χρόνια (1870).

Η ιστορία τού πολυτάλαντου Φαναριώτη συγγραφέα – υπήρξε ρομαντικός ποιητής, εκδότης, διπλωμάτης, πολιτικός και καθηγητής αρχαιολογίας – αφηγείται τις σαθρές όσο και γελοίες πολιτικές περιπέτειες στις οποίες σύρθηκε ο ευκατάστατος ράφτης Μανώλης Κουτρούλης από τη Σύρο προκειμένου να παντρευτεί τη ματαιόδοξη αγαπημένη του. Για να καταλήξει θύμα τής κατά φαντασίαν υπουργοποίησής του.

Η δροσερή, εύρυθμη παράσταση της Σμαράγδας Καρύδη προσέγγισε το κείμενο με ιδιαίτερη προσοχή και φαντασία. Ξεκίνησε με έναν δικό της χαριτωμένο πρόλογο επιθεωρησιακού χαρακτήρα όπου ο Χορός (Σπύρος Χατζηαγγελάκης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Τσώτσης, Γιώργος Σουλεϊμάν, Τάσος Ροδοβίτης, Αντώνης Κυριακάκης και ιδιαίτερα η ταλαντούχα Ευγενία Σαμαρά) πληροφορεί τους θεατές για τον βίο του Ραγκαβή και τις συνθήκες της Ελλάδας στα μέσα του 19ου αιώνα.

Έπειτα εκσυγχρόνισε χωρίς να αλλοιώσει τα χορικά του μέρη, που βασίζονται στην αττική κωμωδία, χρησιμοποιώντας τους εύστοχους στίχους που έγραψε η Σοφία Καψούρου.

Τέλος, εμβολίασε κάποιες ευφρόσυνες σκηνές με γνωστά μουσικά ακούσματα: όπως εκείνη που ο Κουτρούλης προσπαθεί να προσεταιριστεί κάποια από τις μεγάλες δυνάμεις (Ρωσική, Αγγλική και Γαλλική) και την οποία σχολιάζουν δημοφιλή ρωσικά τραγούδια, επιτυχίες των Μπιτλς μέχρι το γλυκανάλατο «Μoi je joue» της Μπριτζιτ Μπαρντό.

Η κυνική αλλά μπριόζα Ανθούλα της Σμαράγδας Καρύδη και ο αφελής ερωτοχτυπημένος Κουτρούλης του Νίκου Κουρή αποτελούν ένα έξοχο κωμικό δίδυμο. Ιδιαίτερα ο δεύτερος με λεπτομερειακή και διαφανή πολυσημία στον λόγο, την κίνηση και την έκφραση, αποκαλύπτει πίσω από την ελαφρότητά του το θλιβερό υπόβαθρο του έργου. Άξιοι δίπλα τους ο Γιώργος Ψυχογιός στον ρόλο του ιδιοτελούς πατέρα και ο Κώστας Κορωναίος ως πανούργος Στροβίλης.

Η μουσική του Μίνωα Μάτσα, ερμηνευμένη ζωντανά, δραπετεύει από τη συνοδευτική της θέση παίρνοντας συχνά τα ηνία στη δομή της παράστασης.

Λειτουργικό το αφαιρετικό σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά και ευφάνταστα τα κοστούμια του Νίκου Χαρλαύτη, που συνδυάζουν φουστανέλες και τσαρούχια με ευρωπαϊκά ενδύματα και πειραγμένα T-shirts της σύγχρονης ποπ κουλτούρας.

Info: Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, Προφήτου Δανιήλ 3, Αθήνα