Ένας συλλέκτης παλαιών ειδών περιφερόταν σε μια υπαίθρια αγορά στη Βαρσοβία. Σε έναν πάγκο είδε κάτι που του κίνησε την περιέργεια και του άρεσε. Ένα παλιό φωτογραφικό άλμπουμ όμορφα διακοσμημένο με παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες μέσα.

Χωρίς δεύτερη σκέψη το αγόρασε και το πήρε σπίτι του. Ύστερα από μερικές ημέρες παρατήρησε πως μέσα στο σαλόνι όπου είχε βάλει το άλμπουμ υπήρχε μια παράξενη μυρωδιά που έμοιαζε με μούχλα. Δεν χρειάστηκε πολύ για να εντοπίσει πως η μυρωδιά προέρχονταν από το άλμπουμ που είχε αγοράσει.

Το παρατήρησε καλύτερα και τότε διαπίστωσε πως το σκληρόδετο εξώφυλλο του είχε επάνω σχήματα σαν από τατουάζ ενώ σε κάποια σημεία διέκρινε μικρές μαύρες ανθρώπινες τρίχες.

Την επόμενη μέρα το πήγε σε έναν γνωστό του στο μουσείο και του έδειξε το άλμπουμ. Άμεσα το εξέτασαν επιστήμονες από το μουσείο και αποφάνθηκαν ότι πράγματι ήταν από ανθρώπινο δέρμα και μάλιστα από άνθρωπο που είχε εγκλειστεί στο Μπούχενβαλ, το στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί.

Πράγματι στο συγκεκριμένο στρατόπεδο οι διοικητής του Karl-Otto Koch αλλά και η σύζυγος του Isle (που έχει μείνει γνωστή ως «η σκύλα του Μπουχενβαλ») είχαν μανία να χρησιμποιούν πράγματα που είχαν επενδυθεί ή κατασκευαστεί από ανθρώπινο δέρμα νεκρών κρατουμένων. Για παράδειγμα είχαν ντύσει τα πορτατίφ τους με ανθρώπινο δέρμα, χρησιμοποιούσαν πορτοφόλια από ανθρώπινο δέρμα, ακόμη και το περιτύλιγμα από δώρα που έστελναν ήταν από ανθρώπινο δέρμα. Το συγκεκριμένο άλμπουμ ύστερα από αυτό παραδόθηκε και εκτίθεται στο μουσείο των θυμάτων του Άουσβιτς.