Ο εκδοτικός οίκος αποφάσισε να μην προχωρήσει με την πολυαναμενόμενη αυτοβιογραφία του Γούντι Άλεν «Apropos of Nothing», που θα έβαζε φωτιές όχι μόνο λόγω των ερωτικών αποκαλύψεων του γνωστού σκηνοθέτη, αλλά και των έντονων αντιδράσεων του κινήματος #MeToo

«Είμαστε αλληλέγγυοι με τον Ρόναν και την Ντίλαν Φάροου, καθώς και με τους επιζώντες σεξουαλικής κακοποίησης»: Με αυτό το σύνθημα οι εργαζόμενοι των εκδόσεων Grand Central Publishing (της θηριώδους Hachette Publishing) κατέβηκαν στον δρόμο διαμαρτυρόμενοι για την υπό έκδοση αυτοβιογραφία του Γούντι Αλεν, χαρίζοντάς του την απόλυτη -και ανέξοδη- διαφήμιση.

Οι αντιδράσεις έκαναν τη δουλειά τους! Η αυτοβιογραφία του Γούντι Άλεν, με τίτλο «Apropos of Nothing», η οποία ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει στον Καναδά και επιλεγμένες χώρες της Ευρώπης στις 7 Απριλίου, δεν θα βγει. Ο εκδοτικός Οίκος «Hachette Book Group» (HBG) αποφάσισε να ακυρώσει την έκδοσή του έπειτα από τις φωνές διαμαρτυρίας εναντίον της κίνησης αυτής από τη θετή κόρη του δημιουργού Ντίλαν Φάροου -που τον κατηγορεί για σεξουαλική επίθεση, και τον θετό γιο του Ρόναν Φάροου. Η ανακοίνωση του εκδοτικού Οίκου, που επιβεβαιώνει ότι θα επιστρέψει τα δικαιώματα της αυτοβιογραφίας στον συγγραφέα, έχει ως εξής: «Η απόφαση να ακυρωθεί το βιβλίο του κ. Άλεν ήταν δύσκολη. Παίρνουμε πολύ σοβαρά τις σχέσεις μας με τους συγγραφείς και δεν ακυρώνουμε εύκολα βιβλία. Έχουμε δημοσιεύσει και θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε πολλά βιβλία που προκαλούν. Ως εκδότες, διασφαλίζουμε καθημερινά στη δουλειά μας να ακούγονται διαφορετικές φωνές και αντικρουόμενες απόψεις. Επίσης, ως εταιρεία, δεσμευόμαστε να προσφέρουμε ένα συναρπαστικό, υποστηρικτικό και ανοιχτό περιβάλλον εργασίας για όλο το προσωπικό μας. Τις τελευταίες ημέρες, η ηγεσία του HBG είχε εκτεταμένες συνομιλίες με το προσωπικό μας και με άλλους. Αφού ακούσαμε, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η προώθηση της δημοσίευσης δεν θα ήταν εφικτή για το HBG».

 

Η Hachette Publishing πριν από έναν χρόνο είχε κυκλοφορήσει το επίσης αποκαλυπτικό βιβλίο του Ρόναν Φάροου με τίτλο «Catch and Kill: Lies, Spies and a Conspiracy to Protect Predators». Που ελευθέρως πάει να πει: «Αρπαξε και σκότωσε: Ψέματα, κατάσκοποι και η συνωμοσία για την προστασία των αρπακτικών».

Ο Ρόναν Φάροου είναι θετός γιος τόσο της Μία Φάροου όσο και του Γούντι Αλεν. Και μαζί με την αδελφή του Ντίλαν Φάροου είχαν επανειλημμένα κατηγορήσει τον Γούντι Αλεν για παιδοφιλία και σεξουαλική παρενόχληση.

Παιδόφιλος και αιμομείκτης

Οι κατηγορίες κατέληξαν δύο φορές στο δικαστήριο και δύο φορές απαλλάχθηκε εντελώς. Ομως οι κατηγορίες συνεχίστηκαν. Ομως η Μία Φάροου, εγκαταλειμμένη και άπειρες φορές κερατωμένη, έχει βάλει μοναδικό και αποκλειστικό στόχο της ύπαρξής της να γκρεμίσει και να καταστρέψει τόσο τη δημόσια εικόνα του όσο και τα οικονομικά του. Ετσι, παρέα με τον Ρόναν και την Ντίλαν εξακολουθούν με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία να τον διασύρουν επιχειρώντας να ευαισθητοποιήσουν παραγωγούς ώστε να μη χρηματοδοτούν τις ταινίες του.

Το γενικευμένο κλίμα της διαρκούς καμπάνιας με την πασίγνωστη ονομασία MeΤoo, που αναφέρεται σε αληθινές ή σκηνοθετημένες περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης, ευνοεί τα σχέδιά τους. Απόδειξη πως ενώ η τελευταία του ταινία («Μια βροχερή μέρα στη Νέα Υόρκη») είχε ολοκληρωθεί, ο μεγιστάνας Τζεφ Μπέζος της Amazon την τοποθέτησε στην αποθήκη μέχρι το δικαστήριο να αποφανθεί. Και αν η απόφαση ήταν αθωωτική, τότε η ταινία θα κατέληγε στις αίθουσες.

Οπως και έγινε.Παρ’ όλα αυτά, και μέσα σ’ αυτό το οξυμένο κλίμα «σεξουαλικών παρενοχλήσεων» πάσης φύσεως, ιδίως στο Χόλιγουντ, η συντριπτική πλειονότητα πιστεύει ακράδαντα ότι ο Γούντι Αλεν είναι παιδόφιλος και αιμομείκτης. Απόδειξη ο γάμος του με την επίσης θετή του κόρη Σουν-Γι Πρεβίν. Κάπως έτσι, οι εργαζόμενοι του εν λόγω εκδοτικού οίκου οργάνωσαν πορεία διαμαρτυρίας με τη φράση «Είμαστε αλληλέγγυοι με τον Ρόναν και την Ντίλαν Φάροου, καθώς και με τους επιζώντες σεξουαλικής κακοποίησης». Κάπως έτσι, ο Ρόναν Φάροου έγραψε: «Είμαι απίστευτα συγκλονισμένος και ευγνώμων για την αλληλεγγύη των εργαζομένων, τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου».

Τα λέει όλα για τους έρωτές του

Κάπως έτσι, ο Μάικλ Πιτς, διευθύνων σύμβουλος του εκδοτικού οίκου, απάντησε σε συνέντευξή του στους «New York Times» ότι «κάθε βιβλίο έχει τη δική του αποστολή και δουλειά μας είναι να βοηθήσουμε τον συγγραφέα στην κυκλοφορία του βιβλίου του». Κάπως έτσι βγαίνουν καπνοί από τ’ αυτιά της Μία Φάροου και η Ντίλαν και ο Ρόναν δεν αφήνουν τον θετό πατέρα τους σε χλωρό κλαρί. Αν μπορούσαν και αν είχαν τα guts -όπως λένε οι ήρωες αμερικανικών ταινιών- θα έβγαζαν τ’ άντερά του και θα του τα έδιναν να τα καταβροχθίσει. Μίσος μέχρι θανάτου! Στο μεταξύ, οι παμπόνηροι εκδότες, εκμεταλλευόμενοι και αξιοποιώντας αυτό το κλίμα, είχαν φράξει κάθε χαραμάδα διαρροής, έστω και μιας φράσης, από το εν λόγω αυτοβιογραφικό πόνημά του. Οχι, χαζοί είναι να μην το έκαναν.

Φανταστείτε πως πριν από έναν χρόνο η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του βιβλίου έγινε με άκρα μυστικότητα και ότι το μοναδικό πράγμα που έχει διαρρεύσει πυροδοτεί την περιέργεια και τη βουλιμία των αναγνωστών προς κατανάλωση σκανδάλων πίσω από την κλειδαρότρυπα: «Το βιβλίο αποτελεί έναν εμπεριστατωμένο απολογισμό για τη ζωή του, την προσωπική και την επαγγελματική, ενώ περιγράφει τη δουλειά του στις ταινίες, στην τηλεόραση, στο θέατρο, στα κλαμπ και τα έντυπα. Ο Αλεν γράφει επίσης για τις σχέσεις του με την οικογένεια, τους φίλους και τους έρωτες της ζωής του». Meaning, παιδιά, μη σπρώχνεστε, θα τα μάθετε όλα από πρώτο χέρι. Για τη Μία, την Νταϊάν, για όλα τα κορίτσια που έπεσαν στο κρεβάτι του! Ολα αυτά έχουν προκαλέσει προσεισμικές δονήσεις σε πολλά καλά και πανάκριβα σπίτια. Και όχι μόνο στη Μία Φάροου και τα υιοθετημένα παιδιά τους.

«Οταν ήμουν 7 χρόνων, με κακοποίησε ο μπαμπάς»

Προφανώς, ψιθυρίζουν στο Χόλιγουντ, η κυρία αυτή, που έκτοτε έχει εξαφανιστεί από προσώπου Χόλιγουντ, είχε επιδοθεί στο σπορ της πεολειχίας. Τουλάχιστον. Οπου Μίρα και η μοίρα της. Και δεν είναι μόνο η Μίρα. Είναι και η Ρεμπέκα Χολ της ταινίας «Vicky Cristina Barcelona». Είναι και ο Τιμοτέ Σαλαμέ, πρωταγωνιστής στo «Μια βροχερή μέρα στη Νέα Υόρκη». Σε μια σκηνή ο Γούντι Αλεν ρωτάει με νόημα κάποια από τις δεκάδες κατακτήσεις του: «Ποιον αγαπάς, τον καλλιτέχνη ή τον άνθρωπο;». Εννοώντας το αυτονόητο. Ο άνθρωπος, διάβολος. Ο καλλιτέχνης, άγιος! Η Ντίλαν, λοιπόν, πριν από καιρό είχε αποκαλύψει το ακόλουθο περιστατικό γι’ αυτόν τον μικροσκοπικό διάβολο:«Οταν ήμουν 7 ετών, με πήρε από το χέρι, με οδήγησε σε μια μικρή κακοφωτισμένη σοφίτα στον δεύτερο όροφο του σπιτιού μας και μου είπε να ξαπλώσω μπρούμυτα και να παίξω με το ηλεκτρικό τρενάκι του αδελφού μου.

Με κακοποίησε σεξουαλικά. Μου μιλούσε την ώρα που το έκανε, μου ψιθύριζε ότι είμαι ένα καλό μικρό κορίτσι, ότι αυτό θα ήταν το μυστικό μας, ενώ μου υποσχέθηκε ότι θα πάμε στο Παρίσι και ότι θα γίνω σταρ του κινηματογράφου».

Από το 1992 η Μία Φάροου τον είχε κατηγορήσει ότι κακοποίησε την Ντίλαν. Εκείνη την εποχή η ηθοποιός βρισκόταν σε δικαστικό πόλεμο μαζί του για την επιμέλεια των παιδιών τους. Οπως έλεγε η ίδια, «ο άθλιος παιδόφιλος και εξ αγχιστείας αιμομείκτης είχε σχέση με μια άλλη υιοθετημένη κόρη μας, την Σουν-Γι Πρεβίν, που τότε ήταν 20 ετών».

Ποια η αλήθεια, ποια η υπερβολή, ποια η συκοφαντία; Μόνο η Ντίλαν, ο Ρόναν και εκείνος γνωρίζουν. Προς το παρόν, ας αρκεστούμε στις πασίγνωστες κατακτήσεις του. Θα μου πείτε, τι του βρίσκουν; Θα σας απαντήσω, άβυσσος η ψυχή κάθε γυναικός!

Η λίστα των κατακτήσεων

Μερικά από τα ονόματα. Οχι όλα. Πάντως, όλες έχουν παίξει σε ταινίες του:

Νταϊάν Κίτον: Για πολλά χρόνια η μόνιμη συνοδός του. Οπως ο ίδιος έχει πει, «το νευρωτικό ηρεμιστικό μου». Το θηλυκό alter ego του. Με την ταινία «Ο νευρικός εραστής» (Annie Hall) εκσφεδονίστηκαν στη στρατόσφαιρα του «θείου» Οσκαρ.

Μάριελ Χέμινγουεϊ: Η ζουμερή Μάριελ έκλεινε τα 18 τότε, το 1979. Εκείνος με πατημένα τα 44. Ο Πυγμαλίων. Εκ της διασταυρώσεως προέκυψε έμπνευση και εκ της εμπνεύσεως η ασπρόμαυρη κομεντί «Manhattan».

Μία Φάροου: Τρία τα λάθη του. Το πρώτο, ότι πάνω της δεν υφίσταται ίχνος σεξαπίλ. Ούτε σταγόνα. Το δεύτερο, ότι το κοράσιο (τότε, το 1980) ήταν γεννημένο μεγαλοκοπέλα. Πλήρης νευρώσεων και υστερικών εκρήξεων. Το «Μωρό της Ρόζμαρι» της πήγαινε γάντι. Και το τρίτο, ότι υπέκυψε στις απαιτήσεις της. Αντί δηλαδή η κυρία να βολευτεί με κατοικίδια, το ’ριξε στις υιοθεσίες. Από εκεί και πέρα, όλες οι πιθανότητες ήταν ανοιχτές. Ο Γούντι, ας πούμε, κατοικούσε μόνος του σε ιδιόκτητο διαμέρισμα. Υπήρχε λόγος.

Ο ίδιος έλεγε: «Θέλω την ησυχία μου για να γράφω τα σενάριά μου». Η Μία έλεγε: «Εχει μετατρέψει το σπίτι του σε γαμη…να». Ετσι, όταν το 1992 η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, η Μία, αστεφάνωτη και με άφθονα κέρατα φυτρωμένα στο κούτελό της, αποκάλυψε στην ακροαματική διαδικασία του διαζυγίου τους ότι ο λεγάμενος είχε ασελγήσει πάνω στην επτάχρονη κόρη του Ντίλαν Φάροου. Και ότι ταυτοχρόνως κοιμόταν με την έτερη υιοθετημένη κόρη της (εκ του γάμου της με τον μαέστρο Αντρέ Πρεβίν), τη Σουν-Γι Πρεβίν εκ της Κορέας. «Σωστά», αναφώνησε ο μικροσκοπικός, μόλις 1,65 μ., Γούντι Αλεν: «Είμαι ερωτευμένος με τη Σουν, που δεν είναι ανήλικη, ούτε κόρη μου, και θα την παντρευτώ».

Μαντόνα: Το 1991, όταν η σχέση του με τη Μία Φάροου είχε μετατραπεί σε πεδίο πολέμου, και μάλιστα με τη συνοδεία αντικειμένων που εκσφενδόνιζαν ο ένας στον άλλον, ο κοντοστούπης σεξομανής εξομολογείται σε κολλητούς του ότι τρελάθηκε με ένα μουσικό βίντεο της Μαντόντα. Ετσι βρέθηκε να παίζει σε ταινία του. Διότι, όπως λέει και η Δούκισσα Νομικού, «οι γυναίκες τρελαίνονται με το μυαλό».

Μίρα Σορβίνο: Οι ψυχίατροι ισχυρίζονται ότι η σεξομανία του οφείλεται στο «ελλειμματικό παρουσιαστικό του». Κομψό αυτό. Meaning, είναι κοντός, είναι διοπτροφόρος, είναι φαλακρός. Κάπου προς το τέλος του 1994 πέφτει πάνω σε ένα από τα πιο φρέσκα και χυμώδη πλάσματα που άρχισαν να κάνουν καριέρα στο Χόλιγουντ. Την έλεγαν Μίρα Σορβίνο και ήταν δεν ήταν 27. Τρυφερούδι. Ο Γούντι τη φαντασιώνεται ως σημερινή Αφροδίτη. Και ως πόρνη. Αυτό τον ερέθιζε, αυτό έπραξε. Τίποτα σπουδαίο. Είδε, τσιμπολόγησε, έφυγε.

Τζούλια Ρόμπερτς: Πάνω κάτω τριάντα χρονάκια μικρότερή του. Piece of cake. Σιγά το δύσκολο. Το έχει κάνει με απείρως μικρότερές της. Με το φινάλε των γυρισμάτων του μιούζικαλ «Ολοι λένε σ’ αγαπώ», κάπου στις αρχές του 1996, εκείνη και εκείνος τα ξέχασαν όλα. Αλλωστε η Σίρλεϊ ΜακΛέιν το έχει πει: «Οποια ισχυριστεί ότι δεν κοιμήθηκε με τον σκηνοθέτη της λέει ψέματα».

Σαρλίζ Θέρον: To 1997 αυτό το θεϊκό πλάσμα είχε παίξει, για δεύτερη φορά, σε κωμωδία του Γούντι με τίτλο «Η κατάρα του πράσινου σκορπιού». Η σχέση, κάτι σαν one night stand, λένε οι φαρμακόγλωσσες, συνετελέσθη στην αρχή της καριέρας της. Εκείνη ως σούπερ μόντελ. Εκείνος ως Πυγμαλίων. Ο κοντός, φαλακρός και μύωψ είναι τόσο προσηλωμένος και τόσο εθισμένος που δεν βάζει φραγμό. Θέλει να τις πάρει όλες.

Κριστίνα Ρίτσι: Αυτό το πλάσμα είναι ταυτόχρονα ελκυστικό και απωθητικό. Από τις πιο πρόσφορες περιπτώσεις ψυχανάλυσης. Δηλαδή είναι και δεν είναι. Κάτι σαν μικροσκοπικό διεστραμμένο τέρας. Ο,τι έπρεπε για να ικανοποιήσει τις εξίσου τερατώδεις προτιμήσεις του Γούντι Αλεν.

Οι προδιαγραφές ήταν ίδιες. Εκείνη μόλις 23 ετών. Ο μπαγάσας, αθεράπευτος λάτρης του νηπιαγωγείου. Εκείνος 68. Τότε που την επέλεξε να πρωταγωνιστήσει στην κομεντί «Ερωτας και… τίποτα άλλο». Ο άθλιος πάντα εξορμούσε με την ίδια τελετουργία. Πρώτα η έμπνευση από κάποια μικρούλα ενζενί. Επειτα έπεφτε με τα μούτρα να γράψει το σενάριο. Και στη συνέχεια, η γραμματέας του έριχνε το δόλωμα «Μις Ρίτσι, ο κ. Γούντι Αλεν θα ήθελε να παίξετε στην επόμενη ταινία του». Λες όχι; Ποτέ δεν λες όχι!

Σκάρλετ Γιόχανσον: Το δεύτερο απόλυτο θηλυκό. Μετά τη Σαρλίζ. Και η δεύτερη νεότερη από τις κατακτήσεις του. Μετά τη Μάριελ Χέμινγουεϊ. Ηταν δεν ήταν 21. Με το «Match Point» φυσικά. Τα σαρκώδη χείλη και τα ορθοσηκωμένα μπαλκόνια της, η έμπνευση της ιστορίας του. Είπαμε. Να τις πάρει όλες. Η Σκάρλετ κράτησε χαρακτήρα. Ποτέ δεν τον κατηγόρησε για σεξουαλική παρενόχληση.

Ενα το νόημα της ζωής: «Get the girl»

Οσο για τις πεποιθήσεις του, όλες συμπυκνώνονται σε μια κουβέντα που είχα κάποτε μαζί του στο Φεστιβάλ Καννών:
Ποιο είναι το νόημα της ζωής, κύριε Αλεν; «Meaningless».

Δηλαδή, «κανένα νόημα» Το μη νόημα. Ανευ ουσίας. Σε όλα. Στα πάντα. «Πιστεύω ότι αν αύριο Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι έβρισκαν μια κοινή βάση συνεννόησης, χωρίς αίμα και πολεμικές συγκρούσεις, την επομένη πάλι κάτι θα επινοούσαν ώστε να συνεχιστεί ο αλληλοσπαραγμός».

Και οι προσωπικές, ερωτικές σχέσεις; «Meaningless κι αυτές. Πάντα ποθούμε αυτό που δεν έχουμε. Τη γυναίκα του άλλου. Μας είναι αδύνατον να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας. Αυτή η διαρκής απληστία του ανθρώπου είναι ταυτόχρονα κίνητρο δημιουργίας και αιτία καταστροφής. Ο πολιτισμός προχωράει, αλλά ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει όπως ήταν εκατομμύρια χρόνια πριν».

Τότε, ποιο το νόημα της ζωής; «Get the girl (σ.σ.: άρπαξε το κορίτσι). Μόνο αυτό!».

Πηγή: protothema