Απάντηση στα σχόλια για το Πόθεν Έσχες, το οποίο δηλώθηκε ως μηδενικό για τη χρονιά που πέρασε, μίλησε -μεταξύ άλλων- ο Αλέξης Γεωργούλης.

Ο γνωστός ηθοποιός και ευρωβουλευτής εμφανίστηκε μέσω skype από τη Λάρισα στην εκπομπή “Καλύτερα δε γίνεται” της Ναταλίας Γερμανού και σχολίασε όλα όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν για εκείνον τα τελευταία 24ωρα.

Ειδικότερα, μέσα σε όλα, ο Αλέξης Γεωργούλης σημείωσε χαρακτηριστικά πως “το 2018 δεν είχα λογαριασμό στις Βρυξέλλες γιατί δεν είχα καμία σχέση με τις Βρυξέλλες και δεν μεσουρανούσα σε ελληνικά πλατό (όπως διατυπώθηκε σε ρεπορτάζ του δελτίου ειδήσεων του STAR). Δεν ήμουν στην Ελλάδα. Το χω πει πολλές φορές πως το μισό μου σπίτι είναι στην Αμερική και το άλλο μισό σπίτι είναι στην Αγγλία. Εδώ είναι η καρδιά μου. Αυτές ήταν οι δηλώσεις που έκανα και τότε”, ανέφερε. 

“Το 2019 ήρθε μια περίοδος στην οποία δεν ήξερα τι έκανα και τώρα είμαι σε διαδικασία να καταλάβω που θα έχω την έδρα μου γιατί ίσως να είναι σωστό να είμαι στις Βρυξέλλες απ’ ότι να είμαι στην Αθήνα. Σαν μόνιμος κάτοικος καθώς το βασικό κομμάτι του χρόνου που περνάω είναι εκεί. Είναι μια μεγάλη διαδικασία πως θα μεταφέρεις την μία έδρα μέσα σε ένα χρόνο από τη μία χώρα στην άλλη” συμπλήρωσε ο δημοφιλής καλλιτέχνης.

“Αυτό δεν είναι παράτυπο απλώς πήγαν να με κατηγορήσουν εάν είναι ηθικό. “Νόμιμο, ναι, είναι, ηθικό είναι;”. Είναι, όμως, κάτι ανάλογο όπως κάποιος μπορεί να δουλεύει σε μια άλλη χώρα και να στέλνει κάπου αλλού τα εισοδήματα του. Να πληρώνει τον φόρο. Αν και νομίζω πως από νόμο, τα φοροτεχνικά δεν τα ξέρω πολύ καλά, όπου λαμβάνει χώρα η εργασία, εκεί πρέπει να πληρώνεται και ο φόρος” σχολίασε, επίσης, ο Αλέξης Γεωργούλης”. 

Σε ερώτηση για το αν νιώθει ότι τον περιμένουν στη γωνία, είπε: “Ναι και δεν θα έλεγα στην γωνία, αλλά με περιμένουν όπου με βρουν! Δηλαδή ότι και να κάνω, το σχόλιο πάντα το ακούω” απάντησε χαρακτηριστικά στο “Καλύτερα δε γίνεται”.

“Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα γιατί να δέχομαι άδικα και πικρόχολα σχόλια. Όταν βγαίνεις μπροστά και έχεις να αντιμετωπίσεις πολλά κανάλια ή κόσμο είναι σα να προσπαθείς να ανοίξεις συζήτηση με τον όχλο. Μιλούν όλοι μαζί και εσύ πρέπει να απαντήσεις στον καθένα ξεχωριστά”.