Είναι σοβαρή κουβέντα αυτή που άνοιξε με το σπίτι του Τσίπρα; Αν το αγόρασε, αν δεν το αγόρασε ή αν το ενοικίασε – από ποιον και πόσο; Είναι σοβαρά τα κόμματα που ανταλλάσουν ανακοινώσεις για αυτό το θέμα;  Σε μια κανονική κοινωνία και χώρα, η απάντηση θα ήταν μονολεκτική. Όχι. Και με αυτό το «όχι» θα τέλειωνε η κουβέντα, θα έκλεινε.

Αυτό θα συνέβαινε, ωστόσο, σε μιαν ιδανική κοινωνία. «Ζούμε σε μιαν ιδανική κοινωνία;», είναι το επόμενο ερώτημα. Προφανώς και όχι, άρα κάθε κουβέντα για το σπίτι του Τσίπρα και κάθε διάλογος μεταξύ των κομμάτων είναι πεδίον δόξης λαμπρό αντιπαραθέσεων και κοκορομαχιών του πολιτικού συστήματος όπως αυτό διαμορφώθηκε από κοινού και όχι μόνο στην καθ ημάς Ανατολή, αλλά και εις τας Ευρώπας και εις τας Αμερικάς και αλλαχόθεν γενικώς. 

Μια από τις σοφές και γνωστές παροιμίες λέει: «ό, τι σπείρεις, θα θερίσεις». Η παροιμία αυτή πιθανό να αποτελεί μια εκκοσμικευμένη παρερμηνεία  στο βιβλικό «καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν».  Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θερίζουν τη σπορά τους, τη συμβολή τους στη διαμόρφωση του πολιτικού πολιτισμού. Μπορεί από την μέθη της εξουσίας να θεώρησαν ότι θα σπέρνουν μια ζωή  σαχλαμάρες, μπούρδες, ψεύδη, και ότι δεν θα έρθει η ώρα να δοκιμάσουν τους καρπούς της σποράς τους. 

Για παράδειγμα, μπορεί ένας πρωθυπουργός να στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολειό δίχως αυτό να αποτελεί πολιτική πρόκληση;  Και βέβαια μπορεί! Σε μια κανονική χώρα αυτό δεν θα ήταν θέμα συζητήσεως. Αν όμως ο πρωθυπουργός στηρίζει όλη του την πολιτική για την παιδεία στην πολεμική ενάντια στην ιδιωτική εκπαίδευση, τα πράγματα αλλάζουν. Δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με έναν ψεύτη και υποκριτή αλλά και με έναν  πολιτικό απατεώνα!  Άρα, η πολιτική κουβέντα αλλάζει διάσταση, μέτρα και σταθμά. 

Το ερώτημα είναι πολύ πιο σύνθετο από το αν νοίκιασε ή αν αγόρασε ή αν ενδιαφέρθηκε για πλούσια και ελεύθερη ζωή ένας πρώην πρωθυπουργός. Ας θυμηθούμε με ποιο πολιτικό πρόγραμμα έγινε πρωθυπουργός: σκίσιμο μνημονίων, διαγραφή χρεών , κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, με τους νεκρούς της ΕΡΤ, με τους νεκρούς των αναθυμιάσεων από μαγκάλια, με λιμοκτονούντες Έλληνες που έτρωγαν μαζικά από τους κάδους σκουπιδιών, με τους απελπισμένους από το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που αυτοκτονούσαν ασταμάτητα – και άλλες ιστορίες για αγρίους. Ήταν ο υπερασπιστής των φτωχών και κατατρεγμένων. 

Έχοντας πάρει το μάθημά του από τον λαϊκισμό, το πολιτικό σύστημα έμαθε να μην τον περιφρονεί γιατί αυτό κοστίζει ακριβά.  Αμέσως εδράξατο της ευκαιρίας των Λεγραινών. Αν έχεις γίνει πρωθυπουργός με τα ψέματα -με την φωτογραφία για παράδειγμα του ακάλυπτού σου στην Κυψέλη  όπου πρωθυπουργός ων, παρουσιάζεσαι ως ο  Έλληνας Τσε Γκεβάρα σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα Telegraph- τότε η υποψία μετακόμισης του Τσε Γκεβάρα  από την Κυψέλη στα Λεγραινά θα τους βάλει σε πειρασμό ενός σχολιασμού.

Πολύ περισσότερο όταν έχεις θεμελιώσει όλη την πολιτική σου πρόταση και προσωπική πολιτική καριέρα σε ένα ασκητικό μοντέλο ζωής δίχως πούρα, ταξίδια με luxury jets, σαμπάνιες και γκουρμέ λιχουδιές, κότερα, βίλες, ιδιωτικά σχολεία και άλλα θανάσιμα αμαρτήματα του καπιταλιστικού μας συστήματος! 

Αν μάλιστα συνεχίσεις να αντιπολιτεύεσαι με φυσιολατρικές φωτογραφίες του νυν πρωθυπουργού από την Πάρνηθα, τότε «Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες τα …Λεγραινά τι σημαίνουν!»