Νομική διαμάχη ξέσπασε στην αρχή της εβδομάδας γύρω από τα διαδικαστικά θέματα του αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα κι ενόσω το ηγετικό στέλεχος της 17 Νοέμβρη, καταδικασθείς σε 11 φορές ισόβια για αντίστοιχες ανθρωποκτονίες και σε 25ετή κάθειρξη, έχει κλείσει 55 μέρες απεργίας πείνας και 10 μέρες απεργίας δίψας, βρίσκεται δε ένα βήμα πριν από το κώμα, όπως προειδοποίησε την Τρίτη η δικηγόρος του Ιωάννα Κούρτοβικ.

Η κυβέρνηση παραμένει ανυποχώρητη επιρρίπτοντας την ευθύνη για το αδιέξοδο στην άλλη πλευρά, στην οποία υποδεικνύεται η νομική οδός, με την Ιωάννα Κούρτοβικ να διευκρινίζει ότι ο εντολέας της στερήθηκε αυτή τη δυνατότητα εξ αρχής και καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας πείνας, αφού δεν του κοινοποιήθηκαν τα απαιτούμενα διοικητικά έγγραφα προκειμένου να μπορέσει να τα προσβάλει νομικά. Στη σχετική προτροπή της αρμόδιας για το ζήτημα γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου η Ιωάννα Κούρτοβικ απάντησε ότι το μόνο που της κοινοποιήθηκε στις 18.2 ήταν ένα μη θεσμικό έγγραφο που παραπέμπει αορίστως σε απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών καθώς και ότι το ζήτημα είναι πολιτικό και πρέπει να λυθεί με πολιτική απάντηση.

Χτες, πάντως, η Ιωάννα Κούρτοβικ υπέβαλε δύο αιτήματα προς το Πρωτοδικείο Λαμίας, το ένα για διακοπή ποινής, καθώς η ζωή του απεργού πείνας βρίσκεται σε κίνδυνο, και το δεύτερο για μεταγωγή στο νοσοκομείο Κορυδαλλού. Τα δύο αιτήματα συνυπογράφει και το μέλος του Δ.Σ. του ΔΣΑ Θέμης Σοφός, ο οποίος με παρεμβάσεις του έχει στηρίξει το αίτημα Κουφοντίνα.

Σκηνικό έντασης

Στο πολιτικό μέτωπο κι ενώ φουντώνει ένα κύμα διαμαρτυρίας και συμπαράστασης που καλεί σε ικανοποίηση του αιτήματος Κουφοντίνα στη βάση των αρχών του κράτους δικαίου, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταστήσει το θέμα, ζήτημα πολιτικής και κομματικής αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Περαιτέρω, επιχειρεί να ταυτίσει κάθε φωνή διαμαρτυρίας και κριτικής στους χειρισμούς της με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Κουφοντίνα και την τρομοκρατία, τακτική που ερμηνεύεται ως προσπάθεια, όχι μόνο να διεγείρει τα συντηρητικά αντανακλαστικά του ακροατηρίου της αλλά και να κάμψει αντιδράσεις και στον φιλελεύθερο και κεντροδεξιό χώρο.

Ενδεικτικά, το περασμένο Σάββατο, αγνοώντας κάθε άλλη αντιπολιτευτική (ΚΚΕ, ΜέΡΑ25 αλλά και ΚΙΝΑΛΛ) ή θεσμική φωνή και κοινωνική αντίδραση, το Μαξίμου επέλεξε να επιτεθεί στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος με μια θεσμική δήλωση, χωρίς καμία οξύτητα, της απηύθυνε έκκληση για τη ζωή του απεργού πείνας. Το ίδιο απόγευμα είχε τοποθετηθεί και το ΚΙΝΑΛΛ σε οξύτερους τόνους. Το πρωθυπουργικό γραφείο κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι ζητά προνομιακή μεταχείριση του κατάδικου απεργού πείνας, ο οποίος υπό την «απειλή αυτοχειρίας» εκβιάζει ώστε να επιλέξει τη φυλακή της προτίμησής του, κάτι που δεν είναι δυνατόν να συμβεί. Τη Δευτέρα η επίθεση συνεχίστηκε διά της Αριστοτελίας Πελώνη, η οποία κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση ότι «συντάσσεται με τον εκβιασμό του πολυισοβίτη», ενώ χαρακτήρισε τον Αλέξη Τσίπρα «αυτόκλητο συνήγορο» του Κουφοντίνα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα κινήθηκε πολύ προσεκτικά, κρατώντας χαμηλούς τόνους και κινούμενος σε θεσμικό ύφος, ενώ διεμήνυσε τη Δευτέρα ότι δεν θα σηκώσει το γάντι έναντι της στρατηγικής της έντασης που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ωστόσο ήρθε η «ατυχής δήλωση» του Θοδωρή Δρίτσα την Τρίτη («κανείς δεν τρομοκρατήθηκε από τη 17 Ν») να δώσει πάτημα στην κυβέρνηση για επίθεση. Το πρωί της Τετάρτης εκδόθηκε κεντρική ανακοίνωση με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό τις οδηγίες Τσίπρα, «αδειάζει» επίσημα και καθαρά τη δήλωση Δρίτσα προκειμένου να μπει τέλος στη συζήτηση περί στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ στην τρομοκρατία.

Στο μεταξύ, την ώρα που νομικοί καλούν την κυβέρνηση να κάνει πίσω για να σωθεί η ζωή του απεργού πείνας και στη συνέχεια να συνεχιστεί η συζήτηση για τα νομικά και διοικητικά ζητήματα, αναταραχή έχει προκληθεί και στους δικαστικούς κύκλους και ιδιαίτερα στο εσωτερικό της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.

Σημειώνεται ότι την περασμένη Τετάρτη εκδηλώθηκε μαζική έκκληση χρηστών του Facebook (έφτασαν τις 30.000 μέσα σε μια εβδομάδα) προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, δεδομένης και της προηγούμενης ιδιότητάς της ως δικαστικού, καλώντας την να παρέμβει και να πάρει θέση για να σωθεί η ζωή του φυλακισμένου απεργού πείνας.