Δεν ήμουν ο πρώτος Έλληνας σκηνοθέτης που προσκλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο Λουξεμβούργο από την εκεί Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη για προβολή της δουλειάς του.

Δεν ήμουν ο πρώτος Έλληνας σκηνοθέτης που προσκλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο Λουξεμβούργο από την εκεί Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη για προβολή της δουλειάς του. Αν κι είχα ξαναπάει το 2007 για τον ίδιο λόγο, συνάδελφοι που προηγήθηκαν και ακολούθησαν έκτοτε ήταν οι Περικλής Χούρσογλου, Γιάννης Σολδάτος, Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Πάνος Χ. Κούτρας, Μαργαρίτα Μαντά κ.ά.
Ελληνικές Κινηματογραφικές Λέσχες υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο, σχεδόν όπου υπάρχουν κι Έλληνες, η ιδιαιτερότητα, όμως, αυτής του Λουξεμβούργου έγκειται στην ένταξη στους κόλπους της και αρκετών ξένων σινεφίλ, Γερμανών και κυρίως Φλαμανδών. Άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα γνώριζαν από κοντά το «νέο αίμα» και όλες τις τάσεις του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, κι ας ξέρουν τις «κλασικές» αξίες, δηλαδή τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου και του Κώστα Γαβρά.

Σινεμά «Η ουτοπία»
Η τωρινή πρόεδρος της Ελληνικής Κινηματογραφικής Λέσχης Λουξεμβούργου Τζένη Γαβαλάκη μάς ενημερώνει πως κάθε μήνα γίνονται δύο προβολές μίας ελληνικής ταινίας, καινούργιας ή και λίγο παλαιότερης, ενώ κάθε χρόνο προσκαλούνται δύο Έλληνες σκηνοθέτες με «καλυμμένα» τα έξοδα μεταφοράς και διαμονής προκειμένου να συζητήσουν με το κοινό της αίθουσας. Και τι αίθουσα! Οι ταινίες παίζονται στο Cine  Utopia (κάτι σαν το δικό μας Village Center στο πιο καλαίσθητο), στο κέντρο της πρωτεύουσας πόλης, σε συνθήκες που παραπέμπουν στις πιο άρτιες διεθνώς φεστιβαλικές προβολές!
Η Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη Λουξεμβούργου – με τον προσδιορισμό «Ελληνική» να μπαίνει πάντα πρώτος, μου τονίζει η Γαβαλάκη – ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, πέρασε μία περίοδο αδράνειας και από το 2002 επαναδραστηριοποιήθηκε. Υπάγεται στον Πολιτιστικό Όμιλο των Κοινοτήτων, των Ελλήνων υπαλλήλων δηλαδή στα Όργανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν η Θεατρική Εταιρεία Λουξεμβούργου, ο Σύλλογος Ελληνικών Χορών, όπου διδάσκονται χοροί στα εκεί Ελληνόπουλα με την εντυπωσιακή συμμετοχή πολλών ξένων, και φυσικά η Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη. Από πού χρηματοδοτούνται όμως, ώστε να επιβιώνουν οι συγκεκριμένες αξιόλογες δραστηριότητες των Ελλήνων; Υπάρχει μία ετήσια επιδότηση από τον Πολιτιστικό Όμιλο, μας λέει η Γαβαλάκη, το ύψος της οποίας εξαρτάται από το πόσα μέλη αριθμεί κάθε σύλλογος. Η Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη αποτελείται από σαράντα μέλη, τα οποία συνεδριάζουν κάθε φορά και επιλέγουν ταινίες, ενώ το «πόστο» τους δεν είναι σταθερό: Η ίδια, για παράδειγμα, είναι η πρόεδρος της λέσχης τα τελευταία δύο χρόνια, μετέχει όμως στο Διοικητικό Συμβούλιο από το 2004.
Με εξαίρεση κάποια αφιερώματα της Cinematheque του Λουξεμβούργου στο έργο του Αγγελόπουλου, η μοναδική ελληνική ταινία που παίχτηκε πέρσι ήταν οι «Άλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου. Αυτό το κενό καλύπτει σταθερά η Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη με προβολές ταινιών που δεν θα έβρισκαν διανομή στο εμπορικό κύκλωμα και γι’ αυτό ίσως να αποτελεί πόλο έλξης για τους ξένους σινεφίλ. Είναι χαρακτηριστικό το ότι μεταξύ των σαράντα μελών – συνδρομητών της υπάρχουν πολλοί ξένοι.

Διάλογος με τους ξένους σινεφίλ
Στη συζήτηση παρεμβαίνει η Λουξεμβούργια Liesbet de Brabander, εργαζόμενη επίσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μέλος της λέσχης: «Έρχομαι σχεδόν πάντα στις προβολές και παρακολουθώ με ενδιαφέρον την εξέλιξη του ελληνικού σινεμά. Επιπλέον, ο διάλογος με τον εκάστοτε σκηνοθέτη μετά το τέλος της προβολής δίνει την ευκαιρία και σε εμάς να γίνουμε κοινωνοί των προβληματισμών του, αλλά και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει την εποχή αυτή η ελληνική τέχνη σε όλους τους τομείς της».
Αυτός ο διάλογος με τους ξένους είναι ακριβώς και ο λόγος που αξίζει να λειτουργεί η Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη Λουξεμβούργου, σύμφωνα με τη Γαβαλάκη: «Θεωρώ σημαντικό το ότι οι ξένοι άνθρωποι ενημερώνονται για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα διά των καλλιτεχνών – εκπροσώπων της, που φέρνουμε. Εξίσου σημαντική είναι και η ανάδειξη πολλών ελληνικών ταινιών που αξίζει να βγουν και εκτός συνόρων. Υπήρχε η σκέψη να συνεργαστούμε κάποια στιγμή με την Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη Βελγίου, αλλά δεν στάθηκε εφικτό απ’ την άποψη της οργάνωσης και όχι φυσικά της διάθεσης. Σημειωτέον, στο Λουξεμβούργο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, αγαπούν την κουλτούρα της, μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα και κυρίως ψάχνονται ελληνικά». Αξέχαστη θα μείνει η προβολή του ντοκιμαντέρ της Νικόλ Αλεξανδροπούλου για τον Γιάννη Πετρίδη πριν από μερικά χρόνια, πάντα στο Cine Utopia: «Είχαν έρθει όλοι οι Έλληνες πρώην παλαιοροκάδες, εργαζόμενοι σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για να δουν από κοντά έναν ζωντανό μύθο του ελληνικού ραδιοφώνου και της εφηβείας τους»!
Όσο για την επιλογή των ταινιών που έρχονται στο Λουξεμβούργο, γίνεται βάσει των κριτικών που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο, ενώ συχνά το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου παίζει άψογα τον ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ της λέσχης και των σκηνοθετών.
Τιμής ένεκεν, αξίζει να αναφερθούν τα ονόματα – κινητήριες δυνάμεις της Ελληνικής Κινηματογραφικής Λέσχης Λουξεμβούργου: Τζένη Γαβαλάκη (πρόεδρος), Βύρωνας Γουλάκης (αντιπρόεδρος), Αγγελική Μαραγκουδάκη (γραμματέας), Κατερίνα Κουκίδου (ταμίας), Γιάννης Σορτίκος – Στέλλα Παρασχά (μέλη του Δ.Σ.).

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.