Καθώς φαίνεται, έχουν ειπωθεί τα πάντα περί της κρίσης που μαστίζει τη χώρα, πράγμα που συνήθως στην ελεύθερη και απρόσκοπτη ενημέρωση των Τρεμοχατζηπρετεντέρηδων και λοιπών δημοκρατικών δελτιοπαρουσιαστών σημαίνει «περίπου τίποτα».

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Καθώς φαίνεται, έχουν ειπωθεί τα πάντα περί της κρίσης που μαστίζει τη χώρα, πράγμα που συνήθως στην ελεύθερη και απρόσκοπτη ενημέρωση των Τρεμοχατζηπρετεντέρηδων και λοιπών δημοκρατικών δελτιοπαρουσιαστών σημαίνει «περίπου τίποτα». Αυτό το τίποτα της ενημέρωσης καθημερινά το αναπαράγουμε με δραματική σκηνοθετική δεξιότητα και το σερβίρουμε εκ νέου, ως είδηση σημαντική και ιδιαίτερα αναγκαία για την καθημερινότητά μας. Στο προσκήνιο πρωταγωνιστούν όλοι οι αυτόκλητοι μαθητευόμενοι μάγοι της οικονομίας, οι οποίοι, με την άνεση και το κύρος ενός Άνταμ Σμιθ, προσφέρουν σωτήριες συνταγές παρόμοιου… βάρους με αυτών των τηλεοπτικών μαγείρων. Όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζουν πώς θα σωθεί η χώρα, πώς θα βρεθούν και από πού τα λεφτά, ποιοι κλέβουν και ποιοι κερδίζουν, πώς θα ανατρέψουν το χρηματοπιστωτικό παγκόσμιο σύστημα, το οποίο χειρίζονται με την άνεση ενός «συστήματος ΠΡΟΠΟ», πώς θα κατακεραυνώσουν την παγκόσμια τοκογλυφία…, πώς θα αναστηθεί ο Στάλιν…

Σε αυτήν την επικίνδυνη μασκαράτα που συμμετέχει κάθε πικραμένος, συμμετέχει με πρωτοφανή και δραματική επιπολαιότητα και ένα μέρος του πολιτικού μας συστήματος, με προεξάρχοντα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ο κύριος Σαμαράς δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι την ευθύνη της πλήρους χρεοκοπίας της χώρας την έχει η κυβέρνηση στην οποία μάλιστα και συμμετείχε και ψήφιζε τις ολέθριες αποφάσεις της, ωστόσο έχει βρει τον τρόπο για το πώς θα ανακάμψει η οικονομία άμεσα και κυρίως εκτός μνημονίου. Τι πίνει και δεν μας δίνει ο Αντωνάκης στη Ρηγίλλης; Γιατί, Αντωνάκη, δεν ψιθύριζες τη μαγική συνταγή σου πριν από τη χρεοκοπία στον Αλογοσκούφη, ή στον Παπαθανασίου έστω, να είχε σωθεί η χώρα και να μην τραβιόσουνα κι εσύ τώρα στα χαρακώματα του αντιμνημονιακού αγώνα;

Κάθε γραφιάς επαγγελματίας ή ερασιτέχνης – αυτό στη χώρα μας ελάχιστη σημασία έχει – γράφει, όχι την άποψή του, αν του επιτρέπεται να έχει πάνω σε σοβαρά και εξειδικευμένων γνώσεων ζητήματα, αλλά υποδεικνύει με παρρησία τη σωτηρία του κόσμου. Τόσο πολλούς κοσμοσωτήρες έχει αυτός ο τόπος που πληθωρίστηκε η κοινή λογική, και όλοι πλέον είναι σίγουροι πώς το 1+1 μάς κάνει τα πάντα, εκτός από 2. Μήπως είναι καιρός να σκεφτούμε την περίπτωση του 2;