Είναι master στο ρέικι, πατέρας από τα 24 του και κολλητοί του φίλοι – συγκάτοικοι ο Tramp, ο σκύλος του, ο οποίος τον συνοδεύει παντού, και οι δύο γάτοι του, ο Γάτος 1, ο Γουργούρης, και ο Γάτος 2, ο Μπόρχες.

Είναι master στο ρέικι, πατέρας από τα 24 του και κολλητοί του φίλοι – συγκάτοικοι ο Tramp, ο σκύλος του, ο οποίος τον συνοδεύει παντού, και οι δύο γάτοι του, ο Γάτος 1, ο Γουργούρης, και ο Γάτος 2, ο Μπόρχες. Οι τέσσερίς τους συμβιώνουν αρμονικά «με τον Tramp να κυνηγά όλες τις άλλες γάτες, αλλά να προστατεύει την οικογένειά του», λέει χαμογελώντας ο Γιώργος Καραμίχος.

Ο 38χρονος ηθοποιός και σκηνοθέτης από την περασμένη βδομάδα βρίσκεται στο Λος Άντζελες με υποτροφία Fulbright για να παρακολουθήσει ένα εξάμηνο μαθημάτων στην περίφημη σχολή της Στέλλα Άντλερ, ενώ αυτή την περίοδο έχουν ανέβει στην αθηναϊκή σκηνή τρεις παραστάσεις, τις οποίες έχει επιμεληθεί σκηνοθετικά: ο επιτυχημένος «Συμβολαιογράφος» με την Υρώ Μανέ στο Εν Αθήναις, το «Κόντρα στον έρωτα» στο Άρτι και το «Γυναίκα από σύμπτωση – Ελισάβετ» με τη Μάρω Κοντού στο Αγγέλων Βήμα.

Πώς ήταν να δουλεύετε με τη Μάρω Κοντού για πρώτη φορά;

Δεν την ήξερα καθόλου από πριν, αλλά στα πέντε πρώτα λεπτά της γνωριμίας μας διαπιστώσαμε μια εκπληκτική συγγένεια, η οποία ακόμα εξελίσσεται. Με τη Μάρω έχουμε συμπληρωματική σκέψη. Πριν ζητήσω κάτι, έρχεται και μου το προτείνει η ίδια. Είναι φοβερό δώρο η Μάρω στη ζωή μου αυτή τη χρονιά. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά φιλοσοφημένο άτομο, παρόλο που η ίδια δηλώνει «αμόρφωτη», επειδή δεν έχει σπουδάσει. Διαθέτει, όμως, αυτή τη σπάνια εμπειρική φιλοσοφία της ζωής, ενώ παράλληλα είναι ντόμπρα και συνάμα ευγενής, ανεκτική, διαθέσιμη και γενναιόδωρη.

Ο «Συμβολαιογράφος» επιστρέφει για τρίτη σεζόν στην Αθήνα. Ποιο είναι το δικό σας «συμβόλαιο» με τον εαυτό σας όσον αφορά τη δουλειά και τη ζωή σας;

Να βελτιώνομαι διαρκώς με ανοιχτά μάτια, χείλη, αυτιά, πόρτες και παράθυρα. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι το ζητούμενο δεν είναι η γνώση στη ζωή μας, αλλά η χαρά. Γιατί γνώση χωρίς χαρά είναι ημιμάθεια. Βασική γνώση είναι να απολαμβάνεις τη ζωή, να απορροφάς μνήμη και εμπειρία και να ζεις τη στιγμή, το παρόν.

Τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως σας απορροφά περισσότερο
η σκηνοθεσία.

Το ιδανικό μου είναι να σκηνοθετώ και να παίζω πολύ λίγο σε ειδικές παραστάσεις στο θέατρο, παίζοντας κυρίως στο σινεμά. Επίσης, με ενδιαφέρει πολύ η διδασκαλία και στον ρόλο του διδασκόμενου και σε αυτόν του διδάσκοντα.

Είχατε κάποιες άσχημες εμπειρίες ως ηθοποιός, που σας ώθησαν
να στραφείτε στη σκηνοθεσία ώστε να έχετε εσείς τον συνολικό έλεγχο μιας παράστασης;

Άσχημες εμπειρίες δεν θα έλεγα ότι είχα. Προφανώς, μου έχουν τύχει περίεργοι άνθρωποι στον χώρο της δουλειάς μου, με άπειρα ψυχολογικά προβλήματα, που το έπαιζαν ψυχολόγοι και προσπαθούσαν να καθρεφτίσουν δικά τους θέματα πάνω μου. Συνήθως στη δική μας τη δουλειά συμβαίνει να τρως τα μούτρα σου μετά την πρόσληψη. Μου έχει τύχει δυο – τρεις φορές. Αλλά η δημιουργικότητα, όταν αφυπνίζεται, θα βρει αφορμές έκφρασης είτε στο φως είτε στη σκιά. Στη σκηνοθεσία, λοιπόν, ωθήθηκα από την ανάγκη μου να έχω μια συνολική θέαση της παράστασης αλλά και σαν πείραμα πάνω στις τεχνικές υποκριτικής που δοκιμάζω τα τελευταία χρόνια μέσα από τη μελέτη και παρατήρηση της αυθεντικότητας της κίνησης των ζώων σε έναν συνδυασμό εφαρμογής εναλλακτικών θεραπειών κατά τη διάρκεια των προβών. Με ενδιαφέρει το πώς ανταποκρίνεται το σώμα στην εμπειρία και πώς καταγράφεται η ιστορία μας στο σώμα και τη φωνή μας. Ο ρόλος, λοιπόν, ουσιαστικά προκύπτει ως αποτέλεσμα της συγκρότησης της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, όπως λέει και ο «φίλος» Γκουρτζίεφ.

Ποια είναι η… μέθοδος Καραμίχου ως προς τις ανθρώπινες σχέσεις;

Θεωρώ ότι όσο πιο ανοιχτός είσαι, τόσο πιο εύκολα θα αποφύγεις τις κακοτοπιές ή θα πέσεις σε αυτές λίγο πιο γρήγορα, οπότε πάλι ωφελημένος βγαίνεις, γιατί κερδίζεις πολύτιμο χρόνο. Γενικώς, επειδή στους ανθρώπους μάς αρέσει το μυστήριο στις σχέσεις, πολλές φορές διαπιστώνουμε εκ των υστέρων ότι μια σκοτεινή πόρτα το μόνο που μπορεί να κρύβει είναι σκιά. Αλλά αξίζει να δοκιμάσεις, γιατί ενίοτε μπορεί να κρύβει και παλάτια. Κοινώς, είμαι ανοιχτός στο λάθος, αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει λάθος στις ανθρώπινες σχέσεις. Για μένα, το λάθος αποτελεί ευλογία, γιατί έχει να κάνει με τα θέλω μας που δεν είναι πάντα ξεκάθαρα. Κι έχουν φροντίσει όλοι γι’ αυτό: σχολεία, οικογένεια, πολιτικοί.

Αυστηρός ή υπομονετικός και συγχωρητικός με τους ανθρώπους;

Φοβερά αυστηρός και τρομακτικά συγχωρητικός. Και λέω τρομακτικά, γιατί μερικές φορές η συγχώρεση εμπεριέχει και βία. Η αλήθεια θέλει προσοχή. Μπορεί να αποβεί βίαιη, αν ο άλλος δεν είναι έτοιμος να τη δει.

Τι μπορεί να υπερβεί κάθε όριο υπομονής και κατανόησής σας;

Η αγένεια και η πρόθεση. Όταν ένας άνθρωπος μου ζητά κάτι άλλο από αυτό που μου λέει τη στιγμή που μου μιλάει, με φέρνει σε αμηχανία. Αν δε, συνεχίσει να επιμένει στο ψέμα του, με θυμώνει. Ο θυμός μου έχει μια μεγάλη γκάμα έκφρασης. Μπορεί, για να ξεσπάσω, να τρέξω στο δάσος του Φιλοπάππου με τον σκύλο μου για να αγκαλιάσω κάνα δέντρο ή να βάλω τις φωνές. Άλλοτε, ο θυμός μου μεταλλάσσεται σε θλίψη ή τάσεις φυγής.

Πόσο έχει επηρεάσει τη συμπεριφορά σας το μεγάλωμα του παιδιού σας;

Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια της ζωής μου τα ζω παράλληλα με το παιδί μου. Είναι καταλυτική η παρουσία της Ρεγγίνας στη ζωή μου. Η παρουσία της, κάποιες φορές, σχεδόν με αναγκάζει από τον πάτο να κοιτάζω ψηλά. Κι άλλες, να δένω σχοινιά από φόβο μήπως η ουτοπία αντικαταστήσει την πραγματικότητα. Το ταξίδι μες στα εφηβικά όνειρα ενός άλλου ανθρώπου κρύβει κινδύνους απώλειας του εαυτού και ενός άκαιρου παλιμπαιδισμού.

Τι μαθήματα ζωής έχετε πάρει από την κόρη σας;

Ακόμα δουλεύω το τελευταίο μάθημα. Πώς γίνεται ενώ εγώ θυμώνω με κάτι, αυτή να σκάει στα γέλια. Κυριολεκτικά. Μάλλον γίνομαι γελοίος όταν εκνευρίζομαι, όπως όλοι οι άνθρωποι άλλωστε. Κάτι που έχω ήδη μάθει και το έχω αποδεχθεί είναι ότι κατά 80% δεν έχω δίκιο σε αυτά που της ζητάω να κάνει, απαράβατος νόμος που επιβεβαιώνεται στην πορεία προς μεγάλη της ικανοποίηση.

Πώς βιώνει η έφηβη κόρη σας αυτή την αλλόκοτη, μεταιχμιακή εποχή;

Προς το παρόν και προς μεγάλη μου χαρά, την παρατηρώ να αναπτύσσει τη δημιουργικότητά της, κάποιες φορές με ιλιγγιώδεις, ανεξέλεγκτους ρυθμούς, αλλά συνήθως με το μυστήριο των άπειρων δυνατοτήτων του ανολοκλήρωτου εν δυνάμει.

Τι σας φοβίζει περισσότερο σε σχέση με το παιδί σας;

Μη χαθούμε.

Τα τελευταία χρόνια ασχολείστε με εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας, όπως το ρέικι. Πώς και στραφήκατε σε αυτούς;

Προσπαθώντας να αποφύγω μια τρίτη εγχείρηση στη μέση. Με έχει βοηθήσει πολύ το «Studio Σώμα» της Αθηνάς Βιτώρη στο Χαλάνδρι. Το ρέικι – είμαι master πια – το ασκώ στον εαυτό μου και τους άλλους. Είναι σα να βοηθάς τα κύτταρά σου να ανασάνουν. Αντί να πάρεις φάρμακα, βάζεις τα χεράκια σου και βοηθάς το σώμα σου να δεχθεί αγάπη. Μας το ’κανε και η γιαγιά μου στο χωριό χωρίς να ξέρει ότι ασκεί εφαρμοσμένο ρέικι. Ακούμπαγε τα χέρια της πάνω μας πριν κοιμηθούμε για να μας ηρεμήσει και να εκφράσει τη χωρίς λόγο και όρια αγάπη της. Πόσο μου έχουν λείψει τα χέρια της τα θαυματουργά!

Το θέατρο, η τέχνη είναι επίσης μια μορφή θεραπείας;

Σίγουρα, το θέατρο έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όταν σε μια αίθουσα πολλοί άνθρωποι, για δύο ώρες, ασχολούνται με τα ίδια ερωτήματα, έχει τη δύναμη προσευχής.

Τελευταίος σταθμός: Αμερική. Τι θα σας λείψει εκεί από την Ελλάδα και τι όχι;

Δεν θα μου λείψει καθόλου η εδώ βρομιά, η αγένεια και ο θυμός. Θα μου λείψουν οι οικογένειά μου, οι άνθρωποι και τα πλάσματα που αγαπώ, η Νίσυρος.