Υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση από το να κάνεις μια ταινία με την ψυχή στο στόμα, κόντρα στις αντίξοες οικονομικές συνθήκες, και να καταλήγει στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου;

Υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση από το να κάνεις μια ταινία με την ψυχή στο στόμα, κόντρα στις αντίξοες οικονομικές συνθήκες, και να καταλήγει στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου; Τέτοια είναι η περίπτωση της Ελίνας Ψύκου. Η πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτις με την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» επιλέχθηκε – μαζί με άλλες τρεις ελληνικές ταινίες – στο σημαντικό Τμήμα «Forum» της Μπερλινάλε (7-17 Φεβρουαρίου). Οι γονείς της πρέπει να είναι πολύ περήφανοι και για έναν επιπλέον λόγο: αυτοί τη βοήθησαν οικονομικά να κάνει την ταινία.

«Δεν βοηθάει οικονομικά η συγκυρία, γιατί η κρίση έχει χτυπήσει τον πολιτισμό, τον οποίο κάποιοι θεωρούν πολυτέλεια. Ειδικά για μια πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτιδα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Δεν ήμουν καθιερωμένη για να βρω χρηματοδότες. Η ταινία δεν θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς τα χρήματα από τους γονείς μου κι αν δεν πίστευαν στο σενάριο οι συνεργάτες. Άλλοι πληρώθηκαν ελάχιστα, κι άλλοι καθόλου», μας λέει η 36χρονη Ελίνα Ψύκου. Είχε καταθέσει ήδη άλλα δύο σενάρια στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, αλλά καθυστερούσαν πολύ να της απαντήσουν. Έτσι, αποφάσισε να προχωρήσει μόνη την ταινία.
Όλα ξεκινούν όταν ο ήρωας – τον υποδύεται ο Χρήστος Στέργιογλου –, ένας διάσημος τηλεπαρουσιαστής, προκειμένου να ανεβάσει τις ακροαματικότητες της εκπομπής του σκηνοθετεί την εξαφάνισή του. Εγκαθίσταται σε ένα έρημο ξενοδοχείο κοντά στη θάλασσα και παρακολουθεί τις εξελίξεις από την τηλεόραση. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από μια είδηση που είχε περάσει στα ψιλά των εφημερίδων το 2009. «Είχα διαβάσει για έναν Βραζιλιάνο δημοσιογράφο – παρουσιαστή – βουλευτή, ο οποίος είχε μια εκπομπή που ασχολούνταν με το έγκλημα. Η αστυνομία, λοιπόν, είχε ανακαλύψει ότι για να ανεβάσει τα νούμερα της εκπομπής του σκηνοθετούσε φόνους και έστελνε τους δικούς του ρεπόρτερ στον τόπο του εγκλήματος», εξηγεί η σκηνοθέτις.  H ταινία της – «ένα υπαρξιακό δράμα με σουρεαλιστικά στοιχεία, που καταλήγει ένα ιδιότυπο road movie» – έχει στην καρδιά του το θέμα της ταυτότητας, αλλά και της επιθυμίας της αθανασίας των ανθρώπων.
Η νεαρή δημιουργός έχει στο βιογραφικό της μόνο δύο μικρού μήκους («Κυριακάτικες διαδρομές», «Καλοκαιρινές διακοπές»), αλλά έχει μεγάλη εμπειρία ως βοηθός σκηνοθέτη ή παραγωγής σε τηλεοπτικές σειρές («Τα παιδιά της Νιόβης», « Δέκα.») και ταινίες («Ψυχή στο στόμα», «Κληρονόμος»).
Ανήκει σε μια γενιά που χαρακτηρίζεται από αλληλεγγύη. Ο ένας σκηνοθέτης βοηθάει στην ταινία του άλλου. Στη δική της ταινία, χαρακτηριστικό ρόλο έχει ο συνάδελφός της Σύλλας Τζουμέρκας («Χώρα προέλευσης»), ο οποίος αντικαθιστά στην τηλεόραση τον Αντώνη Παρασκευά όταν αυτός εξαφανίζεται. Ενώ έτρεξαν για κομπάρσοι ένα σωρό νέοι σκηνοθέτες, ανάμεσά τους οι Γιώργος Ζώης, Αλέξης Αλεξίου, Παναγιώτης Φαφούτης. Με τον τελευταίο, μάλιστα, όπως επίσης και με τις σκηνοθέτιδες Σοφία Έξαρχου και Ρηνιώ Δραγασάκη, έχουν συστήσει την εταιρεία παραγωγής «Guanaco».
Ήταν μια μέρα που ήταν κολλημένη στην κίνηση, όταν την πήραν τηλέφωνο και της είπαν ότι η ταινία της επιλέχθηκε στην Μπερλινάλε. Δεν είναι, όμως,  διατεθειμένη να εξακολουθήσει να κάνει ταινίες με αυτό τον τρόπο, χωρίς χρήματα. «Αν είναι να ξανακάνω ταινία έτσι – με τέτοια ψυχολογική ταλαιπωρία –, προτιμώ να μην κάνω καθόλου. Ελπίζω ότι θα καταφέρω να γυρίσω την επόμενη ‘‘κανονικά’’».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.