Ψυχραιμία. Δεν είναι τίποτα. Πρόκειται απλώς για άλλο ένα… σκάνδαλο διαφθοράς που απειλεί να τινάξει στον αέρα άλλη μια… ευρωπαϊκή κυβέρνηση.

Λερναία Ύδρα
Τα «πολιτικά» μέτωπα στην Ευρώπη της κρίσης μοιάζουν πράγματι με Λερναία Ύδρα (βλέπε τη διπλανή σελίδα), ωστόσο Βρυξέλλες και Βερολίνο καταφέρνουν και τη… γλιτώνουν, έστω και στο πάρα πέντε.
Όσο όμως διαχέεται η κρίση και τα προγράμματα λιτότητας διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς να καταγράφεται η οποιαδήποτε βελτίωση των οικονομικών δεικτών (το αντίθετο μάλιστα) τόσο πολλαπλασιάζονται οι «εστίες» πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής και οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορεί να έχουν… πολλούς αγγελιοφόρους αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν μπορούν να βρίσκονται ανά πάσα στιγμή «παντού».
Έτσι, ενώ το Βερολίνο και οι υπόλοιποι ισχυροί της Ε.Ε. δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να πείσουν (ή μάλλον να εκβιάσουν) τους Ιταλούς να «τα βρουν» προκειμένου να μην αποκλίνουν από το «πρόγραμμα», ο – δικός τους – Ραχόι δίνει τη δική του μάχη προκειμένου να μην «απογοητεύσει» τη Γερμανίδα καγκελάριο δημιουργώντας της «νέους πονοκεφάλους».
Με ποιον τρόπο δίνει αυτήν τη μάχη; Πολύ απλά, αδιαφορώντας για το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει αποκαλυφθεί ποτέ σχετικά με τη χρηματοδότηση του κόμματός του (και του ίδιου, σύμφωνα με την «El Pais»).
Μπορεί εδώ και έναν περίπου μήνα ο πρώην «ταμίας» του Λαϊκού Κόμματος, Λουίς Μπάρθενας, να βρίσκεται στο στόχαστρο ακόμη και των συντηρητικών εφημερίδων της Ισπανίας, καθώς φέρεται να διατηρούσε επί 20 χρόνια διπλά βιβλία για τα έσοδα της παράταξης, ο Ραχόι όμως νίπτει τας χείρας του.
Τι κι αν δημοσιεύματα υποστηρίζουν πως ανάμεσα σε όσους «χρηματοδοτούνταν» βρίσκεται και ο ίδιος ο Ισπανός πρωθυπουργός, που φέρεται να «έπαιρνε το μερίδιό του» από τα μαύρα χρήματα τακτικά και επί δέκα ολόκληρα χρόνια;
Η κυβέρνηση επιλέγει τη σιωπή. Ωστόσο, όπως υποστηρίζουν τα εγχώρια ΜΜΕ, πρόκειται μόνο για τη νηνεμία πριν από την καταιγίδα, αφού η υπόθεση έχει πυροδοτήσει εσωκομματικό πόλεμο.

«Κλέφτες και απατεώνες»
Οι επίδοξοι διάδοχοι του Ραχόι ακονίζουν τα μαχαίρια τους, ενώ οι διαδηλώσεις κατά των περικοπών και της λιτότητας μονοπωλούνται πλέον από συνθήματα όπως «κλέφτες» και «απατεώνες». Σε μια χώρα στην οποία η οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση και στην οποία η ανεργία αγγίζει το 26%… η υπομονή, ακόμη και των πλέον «αισιόδοξων», αρχίζει να εξαντλείται.