Στην περίπτωση της «λίστας Λαγκάρντ» επαναλαμβάνεται μια εικόνα αρκετά γνώριμη από όλα τα πολιτικά σκάνδαλα που προηγήθηκαν τα τελευταία δίσεκτα χρόνια

Τους μήνες που πέρασαν, είχαμε πολλές φορές την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι με πολιτική συμφωνία των κυβερνητικών συγκατοίκων οι έρευνες προσανατολίστηκαν μονομερώς στο πρόσωπο του τέως υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, που διαπίστωσε από πρώτο χέρι και το άφιλο σύμπαν στο οποίο περιστρέφεται αενάως ο πολιτικός κόσμος. Στο σημείο όπου η πολιτική ηθική καταρρακώνεται στα μάτια της κοινής γνώμης, το φαινομενικά ανεπίληπτο πολιτικό σύστημα στήνει έναν βωμό έτοιμο να θυσιάσει μια «Ιφιγένεια».
Χάρη στις μεθοδικές προσπάθειες των βουλευτών της αντιπολίτευσης και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, το θέμα διεκδίκησε ένα γενναιόδωρο μερτικό από την επικαιρότητα και το δημόσιο ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι που απευθύνονταν βλοσυρά στον φορολογικό πατριωτισμό των Ελλήνων αποδείχθηκαν εξαιρετικά απρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους και να εισπράξουν για λογαριασμό του κράτους τους αναλογούντες φόρους από εκείνους που δεν μπορούσαν να δικαιολογούσαν το ύψος υπολογίσιμων καταθέσεων μόλις σε μια ελβετική τράπεζα.
Άφησαν άπραγοι τον χρόνο κι έχασαν το χρήμα μέσα απ’ τα χέρια τους, την ώρα που λεηλατούσαν μισθούς και συντάξεις, μιλώντας με την άκαμπτη γλώσσα των δανειστών μας.

Στο απυρόβλητο
Σαν να έχουμε προσκληθεί σε ένα ξαναϊδωμένο έργο, βλέπουμε και αυτήν τη φορά:
• Πολιτικούς που φέρονται με μιαν αυτάρεσκη αίσθηση ακαταδίωκτου, απρόσιτοι πίσω από την κατοχυρωμένη τους ασυλία κι απρόσβλητοι από τη θεμελιώδη υποχρέωση να λογοδοτούν για τις πράξεις τους, και οι οποίοι, επιπλέον, οσάκις στριμώχνονται στα σκοινιά, αδυνατούν να συμπέσουν σε μια υποτυπώδη εκδοχή των πραγμάτων, σπεύδοντας να ενοχοποιήσουν τους «αποκάτω».
• Ανώτερα κυβερνητικά και διοικητικά στελέχη να εμφανίζουν εργαστηριακής αρμοδιότητας συμπτώματα αμνησίας, αμήχανα και ανεύθυνα, που, όταν βλέπουν πως ανήκουν στην περίπτωση όπου άλλος πηδάει και άλλος πληρώνει, επιστρέφουν τις απειλές στους πολιτικούς τους προϊσταμένους για να πέσουν στα μαλακά.
Κανένα θέαμα δεν προκαλεί μεγαλύτερη θλίψη. Από όλους αυτούς που έχουν βυθίσει τη χώρα στην απόγνωση και, από την ανεπάρκειά τους, δεν μπορούν ούτε καν να τη χρεοκοπήσουν συντεταγμένα!…
Αναρωτιέται κανείς αν ο Β. Βενιζέλος που ξέφυγε ταυτίζοντας απρεπώς Ζωή Κωνσταντοπούλου και Ηλ. Κασιδιάρη, θα θυμόταν ιστορίες από τη στρατιωτική του θητεία, αν είχε απέναντί του έναν αυστηρό και τυπολάτρη εισαγγελέα. Ίσως στη δεύτερη περίπτωση υποχρεωνόταν να απαντήσει γιατί κράτησε αναξιοποίητο επί 14 μήνες στο συρτάρι του το επίμαχο υλικό…
Και είναι επίσης άξιο απορίας αν σε κάποια άλλη δυτική ευρωπαϊκή δημοκρατία οι τράπεζες με τις οικονομικές υπηρεσίες θα έστηναν ένα εξευτελιστικό γαϊτανάκι δηλώνοντας χωρίς συνέπειες ότι αδυνατούν να ελέγξουν εγκαίρως τέσσερα, όλα κι όλα, πρόσωπα, όσοι δηλαδή και οι συγγενείς του Παπακωνσταντίνου που εξαφανίστηκαν «περιέργως» από τη λίστα.
Ευσεβής, αλλά, ανομολόγητος πόθος της πλευράς της πλειοψηφίας στην Προκαταρκτική Επιτροπή είναι να ξεπέσει κι αυτή η υπόθεση στα αζήτητα και στην ανυποληψία, ώστε να υποβιβαστεί το θέμα από σκάνδαλο πρώτου μεγέθους σε μια ανούσια σαπουνόπερα, στην οποία, «όπως συνήθως, οι πολιτικοί μαλώνουν μεταξύ τους για να τα σκεπάσουν».
Η ιστορία βεβαίως έχει ακόμα ψωμί, λένε κάποιοι. Και σημειώνουν ότι εκκρεμεί η εμφάνιση του ελληνοϊσραηλινού επιχειρηματία Σάμπι Μιωνή, ενώ ο τέως επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ι. Διώτης ξανακαλείται οσονούπω για τρίτη κατάθεση.
Η δεύτερη πραγματογνωμοσύνη αποκαλύπτει ότι στον υπηρεσιακό υπολογιστή του Διώτη στήθηκε χορός ενδιαφερομένων, καθώς φαίνεται να έχουν συνδεθεί συνολικά 23 USB,, από τα οποία, σύμφωνα με τις αρχές, τουλάχιστον τρία «έχουν ανακριτικό ενδιαφέρον».
Αν δεχθούμε πως το ένα είναι αυτό που δόθηκε από τον Παπακωνσταντίνου στον Διώτη και το δεύτερο από Διώτη σε Βενιζέλο, τότε πού διάολο βρίσκεται το τρίτο; Και γιατί στον υπολογιστή τού τέως εισαγγελέα εμφανίζεται να ανοίγει ένα αρχείο με ημερομηνία Μαΐου του 2010, όταν η επίσημη εκδοχή παραλαβής της λίστας αναφέρεται στον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους;
Απορίες κι αυτές, ε;…