Φίλη καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο μου διηγήθηκε πως κάποτε μια αμηχανία που παρατήρησε στους φοιτητές της την έκανε να ρωτήσει: «Για πείτε μου, πότε έγινε η ελληνική Επανάσταση;»

Φίλη καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο μου διηγήθηκε πως κάποτε μια αμηχανία που παρατήρησε στους φοιτητές της την έκανε να ρωτήσει: «Για πείτε μου, πότε έγινε η ελληνική Επανάσταση;». Οι απαντήσεις που πήρε ήταν ποικίλες. Άλλοι την τοποθετούσαν στον 17ο, άλλοι στον 20ό αιώνα. «Το 1947», απάντησε, π.χ., μια Ροδίτισσα, έχοντας, προφανώς, στο μυαλό της πως εκείνη η χρονιά (της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου) γιορτάζεται με λαμπρότητα στον τόπο της.
Ο καθένας, σχεδόν, από τους φοιτητές είχε μιαν άλλη ημερομηνία να πει, έχοντας κάνει μια διαφορετική σύνδεση στο μυαλό του. Θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε πως οι συγκεκριμένοι φοιτητές ήταν οι μόνοι που, ενώ είχαν πάει 12 χρόνια σχολείο, δεν μπορούσαν να τοποθετήσουν, έστω και περίπου στον χρόνο, σημαντικότατα ιστορικά γεγονότα.
Μάλλον κάποιο πρόβλημα έχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Παρ’ όλα αυτά τις τελευταίες μέρες όλοι έγιναν λίγο «ιστορικοί», με τον δικό του, πάλι, τρόπο ο καθένας. Σε διαδικτυακούς τοίχους και μπλογκ (βεβαίως) όλοι, την εβδομάδα που πέρασε, είχαν άποψη για τις Σουλιώτισσες (όπως την προηγούμενη για τον Κεμάλ, την προπροηγούμενη για τη Δημουλά, πριν… δεν θυμάμαι).
Σε μια περίοδο που πάρα πολλοί αισθάνονται στην άκρη του γκρεμού, ξαφνικά αρχίσαμε να ασχολούμαστε όλοι με το «έχετε γεια βρυσούλες». «Όχι, δεν χορέψανε στο Ζάλογγο», «Το τραγούδι γράφτηκε το 1904». Και λοιπόν; Ακόμα κι αν δεν το τραγουδήσανε στο Ζάλογγο, ακυρώνει τον αγώνα των Σουλιωτών; Είναι «εθνικός μύθος», είπε η βουλευτής κ. Ρεπούση. Και έτσι να είναι, υπάρχει έθνος – κράτος στον κόσμο χωρίς εθνικούς μύθους; Χωρίς επιλεγμένα τραύματα και επιλεγμένες υπερηφάνειες; Και αληθινά τραύματα και αληθινές υπερηφάνειες;
Τι μας έπιασε ξαφνικά και έχουμε βάλει την Ιστορία στο κρεβάτι του Προκρούστη και τραβάει ο ένας από τη μια και ο άλλος από την άλλη; Κι αυτό ενώ οι πλευρές που μιλούν για ιστορική μνήμη – η μία αντιμετωπίζοντάς την πολίτικαλι κορέκτ (λες και πρόκειται για την αντικαπνιστική εκστρατεία του ΓΑΠ) και η άλλη λες και της αμφισβητείται η ένδοξη καταγωγή – δεν θυμούνται ούτε τι έγινε χθες. Γιατί αν είχαν μνήμη οι μεν ενδεχομένως να θυμούνταν μπροστά στην κάλπη μερικά από όσα συνέβησαν πρόσφατα και δεν θα επαναλάμβαναν τα ίδια λάθη, οι δε θα σκέφτονταν πως ο αγκυλωτός σταυρός που χαράζουν στο χέρι τους είναι ο ίδιος που φόραγαν όσοι αιματοκύλησαν τη χώρα, την οποία οι ίδιοι υποτίθεται πως αγαπούν.  

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.