Αν και συνήθης – ως φαινόμενο του νεοελληνικού μας ταμπεραμέντου –, παραμένει ιδιαίτερα εντυπωσιακός ο υπερβολικός, εκκωφαντικά μονομερής και βίαια αντιφατικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε κάθε φορά τα προβλήματα που άπτονται της καθημερινότητάς μας και της πολιτικής μας ζωής.

Αν και συνήθης – ως φαινόμενο του νεοελληνικού μας ταμπεραμέντου –, παραμένει ιδιαίτερα εντυπωσιακός ο υπερβολικός, εκκωφαντικά μονομερής και βίαια αντιφατικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε κάθε φορά τα προβλήματα που άπτονται της καθημερινότητάς μας και της πολιτικής μας ζωής.
 
Στα μακάρια της προ κρίσης χρόνια δεν υπήρχε Έλληνας ούτε για δείγμα που να μην χριστοπανάγιζε δις και τρις τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δεν υπήρχε Έλληνας ο οποίος να μην έχει απαυδήσει σφόδρα για το όργιο – στην κυριολεξία – διαφθοράς της ΕΡΤ. Όταν έφτασε ο καιρός να καταγγελθούν όλες αυτές οι κακοδαιμονίες με στραβό ή σωστό τρόπο – γιατί προφανώς η διακοπή της λειτουργίας της ΕΡΤ δεν υπήρξε η κομψότερη κίνηση και κυρίως δεν συντελέστηκε με τον πλέον θεσμικό τρόπο –, όλοι στύλωσαν τα πόδια και το γύρισαν το τροπάριο. Πιάσανε τα Άξιον Εστί, θυμήθηκαν τη χούντα, τις εξορίες, τα Μακρονήσια, τα μνημόσυνα και όλο τον ηρωικό παρελθόντα βίο… Ξαφνικά, από το παγκοίνως διεφθαρμένο δημόσιο αδυνατούμε να υποδείξουμε για δείγμα… έναν διεφθαρμένο! Το βασικό και συντριπτικό επιχείρημα «δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι» σημαίνει στη χώρα μας συνδικαλιστικά μεθερμηνευόμενο ότι δεν είναι κανένας! Ξαφνικά, η αμαρτωλή, η κομματική, η διεφθαρμένη, η φασιστική ΕΡΤ, που έχει ακούσει τα εξ αμάξης από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις, γίνεται σύμβολο αγώνων και δημόσιο αγαθό, προπύργιο της ελεύθερης έκφρασης, πολιτισμικός παράδεισος κ.τ.λ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούν να ισχύουν ταυτόχρονα δυο τόσο αντιθετικές απόψεις.
 
Όταν λέμε, για παράδειγμα, ότι έχουμε αυξημένη εγκληματικότητα στην Αθήνα, αυτό δεν σημαίνει – και κανένας δεν το ισχυρίζεται – ότι όλοι οι Αθηναίοι είναι εγκληματίες. Όπως ακριβώς όταν λέμε ότι στην ΕΡΤ τα φαινόμενα διαφθοράς είναι έντονα, διαχρονικά και ανεξέλεγκτα, δεν σημαίνει ότι όλοι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ είναι διεφθαρμένοι. Άρα, κάθε επίκληση του «δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι» είναι εκ του πονηρού. Εξυπακούεται ότι δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι και όταν αυτό γίνεται επιχείρημα το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να χρησιμοποιούνται σαν «πλυντήριο» οι τίμιοι εργαζόμενοι και να καλύπτονται τα γνωστά ως λαμόγια – που, σημειωτέον, το πανελλήνιο γνωρίζει ότι υπάρχουν…
 
Προφανώς δεν είναι όλοι «αόρατοι σύμβουλοι» στην ΕΡΤ· υπήρχαν όμως πολλοί. Προφανώς δεν έκλειναν συμβόλαια των 200.000 ευρώ και πάνω όλοι οι υπάλληλοι της ΕΡΤ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε σκανδαλώδης αριθμός ατόμων που έκλειναν τέτοια συμβόλαια. Άρα, λοιπόν, το ζητούμενο είναι η εξυγίανση. Ούτε το απόλυτο μαύρο, ούτε η απόλυτη ασυδοσία. 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.