Τι ερευνούν οι Γερμανοί και γιατί στην Ελλάδα έχει πιάσει φουρτούνα ανησυχίας

Νέος κύκλος αποκαλύψεων έρχεται για τις συμβάσεις των γερμανικών υποβρυχίων, καθώς η εισαγγελία της Βρέμης ερευνά ύποπτες πληρωμές ύψους 18 εκατομμυρίων ευρώ που έφτασαν σε ελληνικές τσέπες.

Η υπόθεση αφορά το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του ηλεκτρονικού εξοπλισμού των ελληνικών υποβρυχίων τύπου 209/1200 από τις γερμανικές εταιρείες Atlas και Rheinmetall Defence Electronic Systems, ο οποίος – αν και εγκρίθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό και το ΚΥΣΕΑ – ουδέποτε ολοκληρώθηκε.

Οι έρευνες της γερμανικής εισαγγελίας κατονομάζουν ήδη δύο Έλληνες επιχειρηματίες, τα ονόματα των οποίων πιθανότατα προέκυψαν από τη συνεργασία των ελληνικών αρχών, αλλά και μία εταιρεία «γραμματοκιβώτιο», η οποία, αν και δεν παρείχε υπηρεσίες, εντούτοις λάμβανε προμήθειες της τάξης του 15%.

Τώρα οι εμπλεκόμενοι ανησυχούν σφόδρα μήπως και (ιδιαίτερα όσοι τη γλίτωσαν την πρώτη φορά) βρεθούν σε αυτή τη δεύτερη φουρνιά ονομάτων που θα βγουν στη δημοσιότητα και τα οποία είναι διαφορετικά από τα παλιά.

Οι έρευνες για τα 214 οδήγησαν πριν από έναν – και πλέον – χρόνο σε μια ογκωδέστατη δικογραφία, η οποία θα φέρει στο εδώλιο περί τα 28 άτομα που φέρεται να είχαν εμπλακεί σε παράνομες ροές χρήματος από γερμανικές εταιρείες προς την Ελλάδα. Πρώτος τη τάξει ύποπτος ήταν και παραμένει ο εφοπλιστής Μιχάλης Ματαντός, επικεφαλής της εταιρίας ΜΙΕ (Marine & Industrial Enterprises), που αντιπροσώπευε τότε την κατασκευάστρια HDW.

Ερευνούν για τα 209

Η περίπτωση των ερευνών στη Βρέμη είναι όμως διαφορετική: Ο εκσυγχρονισμός των υποβρυχίων 209 (πρόγραμμα Neptune 2) ήταν η «ουρά» του προγράμματος 214 (υποβρύχια κλάσης «Παπανικολής»). Προέβλεπε την αναβάθμιση των παλαιότερων 209 σχεδόν στο επίπεδο των 214, με εκτεταμένο εκσυγχρονισμό τόσο στο σκάφος όσο και στα κεντρικά ηλεκτρονικά συστήματα, με αντικατάσταση της συσκευής ανιχνεύσεως υποβρυχίων και βολής τορπιλών από το ολοκληρωμένο σύστημα μάχης ISUS 90/46 της STN Atlas. Επίσης επιλέχτηκε σύστημα βολής βλημάτων κατηγορίας WES και άλλα υποσυστήματα της Rheinmetall. Μαζί με αυτά επιλέχτηκαν συστήματα και άλλων εταιρειών και χωρών.

Το πρόγραμμα είχαν αναλάβει εξ ολοκλήρου τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία στο μεταξύ (δηλαδή από την περίοδο υπογραφής των 214) είχαν περιέλθει στην ιδιοκτησία της HDW (δηλαδή της κατασκευάστριας τόσο των 214 όσο και των 209…) και μετέπειτα Thyssen Krupp Marine.

Έτσι, ως θυγατρική των κατασκευαστών μπορούσαν να αναλάβουν το πρόγραμμα ως κύριος ανάδοχος και να το προχωρήσουν αυτόνομα. Εκεί βρίσκεται και το ενδιαφέρον των ερευνών της εισαγγελίας της Βρέμης, μια και – όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες – τα στοιχεία της γερμανικής δικαιοσύνης αφορούν την περίοδο 2002-2011, δηλαδή την περίοδο που ξεκινά αμέσως μετά την υπογραφή της σύμβασης και καταλήγει στο χρονικό διάστημα που το πρόγραμμα κόλλησε οριστικά.

«Ωκεανός»… θαυμάτων

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το πρώτο από τα υποβρύχια που επρόκειτο να εκσυγχρονιστούν ήταν το «Ωκεανός», το οποίο μπήκε στον Σκαραμαγκά και προχώρησε ολόκληρο το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού. Στα χαρτιά ήταν ένα μικρό θαύμα…

Το «Ωκεανός» (όπως και αυτά που θα ακολουθούσαν) κόπηκε εγκάρσια  προκειμένου να τοποθετηθεί μία προσθήκη μήκους σχεδόν πέντε μέτρων (σε μορφή δακτυλίου στην εξωτερική διάσταση του σκάφους) που θα περιλαμβάνει το πρωτοποριακό σύστημα ΑΙΡ. Με το σύστημα αυτό, ένα συμβατικό υποβρύχιο γίνεται σχεδόν σαν… πυρηνοκίνητο.

Το σύστημα, μέσω μιας διαδικασίας αντίστοιχης της ηλεκτρόλυσης, παράγει ενέργεια που τροφοδοτεί τις ηλεκτρικές μηχανές του σκάφους σε βαθμό πολλαπλάσιο του φυσιολογικού ορίου των μπαταριών. Έτσι, ενώ ένα συμβατικό υποβρύχιο 209 μπορεί να παραμείνει σε κατάδυση 3-5 ημέρες, με την προσθήκη του ΑΙΡ θα μπορούσε να επεκτείνει την επίδοσή του σε 35-40 ημέρες. Ακριβώς το ίδιο σύστημα ΑΙΡ έχουν και τα 214.

Εκτός απ’ αυτό, στο «Ωκεανός» άρχισαν γενικές εργασίες επισκευής, ολική αντικατάσταση του πυργίσκου και των καταστρωμάτων αλλά και γενική επισκευή των κυρίων μηχανών και αντικατάσταση της προπέλας. Για το τέλος έμεινε η αντικατάσταση ολόκληρου του ηλεκτρονικού πακέτου, με το υποβρύχιο να παίρνει σχεδόν όλα τα εξαρτήματα του 214.

Το φιλόδοξο πρόγραμμα ολοκληρώθηκε μηχανολογικά, αλλά το σκάφος για διάφορους λόγους δεν παραδόθηκε ποτέ στο Ναυτικό. Άλλοι λόγοι αφορούσαν τις ειδοποιήσεις του και άλλοι τις οικονομικές διαφορές που προέκυψαν μεταξύ του Ναυτικού (και μετέπειτα του Δημοσίου) και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.
Η κορύφωση των διαφωνιών συνδυάστηκε με την έξοδο των Γερμανών ιδιοκτητών από την επένδυση και την πώληση του Σκαραμαγκά στον Λιβανέζο επιχειρηματία Ισκαντάρ Σάφα. Ούτε η εξέλιξη αυτή έδωσε κάποια λύση, μιας και η μόνη πρόταση που προχώρησε ήταν η οριστική εγκατάλειψη του Neptune 2… υπέρ της ναυπήγησης νέων υποβρυχίων 214.

Το θέμα παραμένει έκτοτε σε εκκρεμότητα. Όχι όμως οι μη νόμιμες πληρωμές από τη Γερμανία που, απ’ ό,τι φαίνεται, συνεχίζονταν από το 2002 έως το 2011 τουλάχιστον. Το σε ποιους κατέληγαν είναι προφανές…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.