Δεν ήταν άστοχα τα «καμπανάκια» που χτυπήσαμε πριν από μερικές εβδομάδες για την περίπτωση των ΕΛ.ΠΕ. και του τι «συμβαίνει» επιτέλους με αυτήν την ιδιαίτερου τύπου κρατικο…ιδιωτική βιομηχανία

Δεν ήταν άστοχα τα «καμπανάκια» που χτυπήσαμε πριν από μερικές εβδομάδες για την περίπτωση των ΕΛ.ΠΕ. και του τι «συμβαίνει» επιτέλους με αυτήν την ιδιαίτερου τύπου κρατικο…ιδιωτική βιομηχανία

Τα αποτελέσματα του εννεαμήνου ήρθαν να επιβεβαιώσουν το «Π» και τα ερωτήματα που έχει θέσει για την ασυλία του μάνατζμεντ, αλλά και τις επιπτώσεις των χειρισμών του όταν θα έρθει η ώρα να πουληθεί η κρατική συμμετοχή. Όπως όλα δείχνουν, το μάνατζμεντ απαξιώνει σταδιακά την επιχείρηση που όλως συμπτωματικώς θα πρέπει να πουληθεί την επόμενη χρονιά. Ποιος ωφελείται; Μα ο ενδιαφερόμενος (μοναδικός, λένε οι κακές γλώσσες) που χάρη στο σταδιακό ξύρισμα θα μπορέσει να πάρει κοψοχρονιά το μαγαζί, στηριζόμενος στα… οικονομικά αποτελέσματα.
Τα ΕΛ.ΠΕ. λοιπόν και η διοίκηση των παχυλών αμοιβών πανηγύρισαν πάλι, μαγειρεύοντας με τον γνωστό τρόπο τα αποτελέσματα.
Τι μας είπαν; Ότι χάρη στο καλύτερο τρίτο τρίμηνο ο όμιλος κατάφερε να γυρίσει στην κερδοφορία. Πόσα κέρδη έκανε στο τρίτο τρίμηνο; Δύο ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ!
Τι δεν μας είπαν; Ότι το τρίτο τρίμηνο του 2012 είχαν κέρδη 70 εκατ. ευρώ. Δεν μας είπαν ακόμα ότι στα αποτελέσματα εννεαμήνου οι ζημιές είναι 171 εκατ. ευρώ (!) και αυτά παρά τον αυξημένο όγκο διύλισης, 10.246 χιλ. ΜΤ έναντι 9.566 το αντίστοιχο εννεάμηνο του 2012. Ξέχασαν ακόμη να μας πουν ότι το εννεάμηνο του 2012 τα κέρδη ήταν 209 εκατ. ευρώ. Κάτι που μας κάνει μια διαφορά στη διαχείριση, της τάξης των 380 εκατ. ευρώ!
Όπως υποστηρίζει η εταιρεία, όλα αυτά σημειώνονται σε μια περίοδο που τα περιθώρια διύλισης βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Η ανακοίνωση των ΕΛ.ΠΕ. αναφέρει μάλιστα πως «οι αυξημένες τιμές αργού και το υψηλό κόστος ενέργειας, αποτέλεσαν σημαντικό ανταγωνιστικό μειονέκτημα για τα ευρωπαϊκά διυλιστήρια έναντι των αμερικάνικων και ασιατικών και, σε συνδυασμό με τη μειωμένη ζήτηση τελικών προϊόντων, διαμόρφωσαν τα περιθώρια διύλισης σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο». Και κανείς που γνωρίζει την αγορά δεν διαφωνεί.
Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική και σε καμία περίπτωση δεν πάει εκεί που την πηγαίνει η διοίκηση. Καταρχάς τα περσινά περιθώρια δεν ήταν τόσο μικρότερα που να δικαιολογούν την πανωλεθρία των αποτελεσμάτων και τη διαφορά των 380 εκατ. Και όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες του «Π», ένας κεντρικός λόγος είναι τα μαγειρέματα που έκαναν οι οικονομικοί πέρυσι και τα οποία αποκαλύψαμε πριν από δύο μήνες.
Επίσης τα αποτελέσματα του εννεαμήνου καταρρίπτουν και άλλη μια δικαιολογία της διοίκησης. Μέχρι τώρα μας έλεγαν πως ένας από τους λόγους που δεν έβγαιναν «καλά νούμερα» ήταν ότι δεν λειτουργούσε πλήρως το νέο διυλιστήριο της Ελευσίνας. Όμως όπως διαβάζουμε στα αποτελέσματα: «Το διυλιστήριο Ελευσίνας ολοκλήρωσε τη διαδικασία αριστοποίησης της λειτουργίας όλων των μονάδων του, με αυξημένη παραγωγή και βελτιωμένο μίγμα προϊόντων». Και όπως συνεχίζει η επίσημη ανακοίνωση, «η πλήρης λειτουργία του διυλιστηρίου Ελευσίνας, η επιτάχυνση των προγραμμάτων μετασχηματισμού και οι βελτιωμένες λειτουργικές επιδόσεις σε όλες τις δραστηριότητες του Ομίλου αντιστάθμισαν σε μεγάλο βαθμό το δυσμενές διεθνές περιβάλλον».
Αφού όλα είναι μια χαρά, πώς καταφέρνει τέτοια τραγικά αποτελέσματα η διοίκηση; Να είναι η ίδια κατώτερη των περιστάσεων ή ευθύνεται ο αριθμός των εργαζομένων και το «μεγάλο εργατικό κόστος» στο οποίο εδώ και χρόνια ο Γιάννης Κωστόπουλος ρίχνει την ευθύνη;
Σύμφωνα με πηγές του ΥΠΕΚΑ, υπάρχει σωρευμένη δυσαρέσκεια για τη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. και συγκεκριμένα για τον διευθύνοντα σύμβουλο Γιάννη Κωστόπουλο, ο οποίος… λίγο ακόμα θέλει να ρίξει την κρατική επιχείρηση στα βράχια. Παρά τους μέχρι τώρα προσεκτικούς χειρισμούς του Μαξίμου σε ό,τι αφορά τον διευθύνοντα σύμβουλο, έχουν αρχίσει να ανησυχούν για όσα διαδραματίζονται στα ΕΛ.ΠΕ. και εξετάζουν την περίπτωση αντικατάστασής του.
Μάλιστα, έχουν ριχτεί στο τραπέζι ονόματα όπως του Απόστολου Ταμβακάκη, πρώην διευθύνοντα συμβούλου της Εθνικής Τράπεζας και πετυχημένου μάνατζερ, αλλά και ενός γνωστού οικονομολόγου από τη Θεσσαλονίκη, στενού φίλου του Ευ. Βενιζέλου.
Και όλα αυτά την ώρα που ομάδα από βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξετάζουν τα οικονομικά αποτελέσματα των ΕΛ.ΠΕ. και ξεσκονίζουν συμβάσεις, προκειμένου να ζητήσουν τους προβλεπόμενους ελέγχους.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα, τα οποία αφορούν διοικητικές επιλογές και γεννούν σοβαρά ερωτήματα:
Πρώτον: Η επένδυση στο διυλιστήριο της Ελευσίνας (πρώην εγκατάσταση της ΠΕΤΡΟΛΑ), στοίχισε 1 δισ. 420 εκατ. ευρώ και τώρα αποδεικνύεται ότι δεν ήταν στη σωστή κατεύθυνση ούτε στο κατάλληλο τάιμινγκ. Το διυλιστήριο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα λειτουργίας, όπως καταγγέλλουν οι μηχανικοί του, με συνέπεια η λειτουργία του να γίνεται ζημιογόνα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το τελευταίο διάστημα σημειώθηκαν και ατυχήματα…
Δεύτερον: Η εξαγορά της BP έχει αποτιμηθεί αρνητικά εν μέσω της κρίσης. Να σημειωθεί ότι τα ΕΛ.ΠΕ. έδωσαν για την επένδυση αυτήν 500 εκατ. ευρώ, για να διαπιστώσουν… μετά την εξαγορά ότι το δίκτυο επιβαρυνόταν με πρόσθετες οφειλές και επισφάλειες. Αυτά άραγε δεν τα είχε διαπιστώσει το μάνατζμεντ, που διαρκώς διευρύνεται σε βάρος των εργαζόμενων;
Τρίτον: Παρ’ όλα αυτά η BP έγινε όχημα για να προσληφθούν νέα ακριβοπληρωμένα στελέχη, των ώρα που για τους εργαζομένους επιλέγεται η… αναγκαστική εθελουσία!
Τέταρτον: Στο εργοστάσιο χημικών της Θεσσαλονίκης επενδύθηκαν 250 εκατ. ευρώ. Σήμερα παραμένει κλειστό. Προφανώς, γι’ αυτό κάποιος ευθύνεται.
Πέμπτον: Αντίστοιχα, κάποιος φέρει την ευθύνη και για το κλείσιμο του διυλιστηρίου της ΟΚΤΑ στα Σκόπια.
Έκτον: Προφανώς διοικητική ήταν
και η επιλογή να γίνουν επενδύσεις στις εγκαταστάσεις της ΕΚΟ στη Θεσσαλονίκη, την Αμφιλοχία, την Αλεξανδρούπολη και την Ηγουμενίτσα. Άραγε η διοίκηση δεν γνώριζε ότι θα τις κλείσει λίγο αργότερα, ή μήπως υπήρχαν «υποχρεώσεις» στους εργολάβους που ανέλαβαν τις εργασίες;
Έβδομον: Αληθεύουν οι καταγγελίες ότι στο πλαίσιο της εθελουσίας που βρίσκεται σε εξέλιξη κάποιοι επαναπροσλαμβάνονται, έχοντας στο μεταξύ παντελονιάσει την αποζημίωση; Και, παρεμπιπτόντως, η διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. έχει απομακρύνει από την εταιρεία τούς επαναπροσληφθέντες που επέστρεψαν με τον ίδιο τρόπο κατά την προηγούμενη εθελουσία, όπως είχε δεσμευτεί τότε ο Γιαννίτσης;
Όγδοον: Αληθεύει ότι τα ΕΛ.ΠΕ. καταβάλλουν ετήσιο μίσθωμα 4 εκατ. ευρώ για το διοικητικό κτήριο στις οδούς Χειμάρας & Γραβιάς, την ώρα που οι εγκαταστάσεις της ΔΕΠ/ΕΚΥ και στις ΒΕΑ είναι πρακτικά άδειες;
Ένατον: Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από το κλείσιμο του εργοστασίου χλωρίου, για το οποίο δεν έχει ακουστεί το παραμικρό; Το θέμα είναι σοβαρό, μια και αφορά τόσο τη χλωρίωση του νερού της πρωτεύουσας όσο και τη χλωρίωση του νερού αποχέτευσης βιολογικών καθαρισμών και κολυμβητηρίων σε όλη τη χώρα.
Δέκατον: Πού έχει καταγράψει στα οικονομικά αποτελέσματα τα 700 εκατ. ευρώ που χρωστάει στο Ιράν (όπως αποκαλύψαμε προ εβδομάδων) και τα οποία όταν σύντομα αρθεί το εμπάργκο θα απαιτήσει η Τεχεράνη για το πετρέλαιο που έχει ήδη αγοραστεί από την ελληνική εταιρεία;
Και μόνο από τα ερωτήματα είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τα ΕΛ.ΠΕ. Με την ανοχή της πολιτικής ηγεσίας και των συνδικαλιστών η μεγαλύτερη εμπορική και βιομηχανική εταιρεία της χώρας οδηγείται συστηματικά στην απαξίωση. Και πιθανόν οι αναγνώστες του «Π» να μην εκπλαγούν εάν κατά διαβολική σύμπτωση η άρση του πετρελαϊκού εμπάργκο προς το Ιράν συμπέσει με την εξαγγελία για την πώληση του ποσοστού που διατηρεί στον όμιλο το ελληνικό Δημόσιο, καταβαραθρώνοντας ακόμη περισσότερο τα οικονομικά του. Χρονικά και μόνο είναι το πιθανότερο να συμβεί.

Ποιος μπορεί να επωφεληθεί;
Μια ματιά στη μετοχική σύνθεση το αποδεικνύει: Από το 2007 οι εταιρείες της οικογένειας Λάτση ελέγχουν σχεδόν το 41% (40,984%) του ομίλου και είναι πλέον μεγαλύτερος μέτοχος από το Δημόσιο, που κατέχει το 35,4%. Παρ’ όλα αυτά κατά τη βελούδινη αλλαγή του 2007 (επί Γιαννίτση) δεν έγινε αλλαγή στο διοικητικό status quo του ομίλου, το οποίο ακόμα στηρίζεται στην άτυπη συμφωνία Δημοσίου – Λάτση το 2007, με την επιλογή του Κωστόπουλου για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Έτσι, ο Κωστόπουλος συνεχίζει να προτείνεται από το Δημόσιο, να εγκρίνεται από τον Λάτση και να εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές… παραμένοντας ο «εγγυητής» της βελούδινης συμφωνίας που πρακτικά εξυπηρετεί τον μεγαλύτερο μέτοχο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πριν από τη συγχώνευση των ΕΛ.ΠΕ. με την ΠΕΤΡΟΛΑ, ο Κωστόπουλος ήταν εκεί διευθύνων σύμβουλος, από το 2001… Επομένως το ποιος θα ενδιαφερθεί να πάρει ένα μειοψηφικό ποσοστό σε έναν πετρελαϊκό όμιλο που έχει ήδη πλειοψηφούντα ιδιώτη μέτοχο και τα οικονομικά του αποτελέσματα είναι (συμπτωματικά την περίοδο αυτή) δραματικά, είναι περισσότερο από προφανές…
Να σημειώσουμε ότι το 2012 τα ΕΛ.ΠΕ. βρέθηκαν στην κορυφή των μεγαλύτερων βιομηχανιών με βάση τον κύκλο εργασιών, με πωλήσεις 9,90 δισ. ευρώ που ήταν αυξημένες κατά 15,22% σε σχέση με το 2011. Επίσης έκλεισαν τη χρονιά με κέρδη προ φόρων 133,46 εκατ. ευρώ, σύνολο ιδίων κεφαλαίων 1,91 δισ. ευρώ και γενικό σύνολο ενεργητικού 5,86 δισ. ευρώ (+4,91% σε σχέση με το 2011).

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.