Ο σκοπός αγιάζει τους… δικτάτορες. Η ουκρανική κρίση επιβεβαιώνει, αν μη τι άλλο, ότι οι «κακές συνήθειες» των απανταχού ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δεν ξεχνιούνται και ότι το παιχνίδι παίζεται τελικά με τους ίδιους πάντα κανόνες. 

Ο σκοπός αγιάζει τους… δικτάτορες. Η ουκρανική κρίση επιβεβαιώνει, αν μη τι άλλο, ότι οι «κακές συνήθειες» των απανταχού ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δεν ξεχνιούνται και ότι το παιχνίδι παίζεται τελικά με τους ίδιους πάντα κανόνες. Ο πόλεμος Δύσης – Ρωσίας που έχει ξεσπάσει με αφορμή τις εξελίξεις στο Κίεβο μαίνεται σε πολλά μέτωπα, με τον ενεργειακό τομέα να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ανάμεσα σε μια σειρά από προτάσεις που έπεσαν στο τραπέζι στις Βρυξέλλες είναι και αυτή του Πολωνού πρωθυπουργού Ντόλαντ Τασκ, ο οποίος ζήτησε την επίσπευση των σχεδίων «ενεργειακής ένωσης» ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. προκειμένου οι τελευταίες να διαπραγματεύονται με μια φωνή τις τιμές φυσικού αερίου με τη Ρωσία. Αυτό όμως, ακόμη και αν υλοποιηθεί, δεν αρκεί σε καμία περίπτωση για να κερδίσει η Δύση την παρτίδα. Το θέμα που την καίει είναι, ως γνωστόν, η εξεύρεση εναλλακτικών προμηθευτών, ούτως ώστε να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Κάπου εκεί μπαίνει στο πλάνο και το… Τουρκμενιστάν.

Μέχρι πρότινος, η Ασγκαμπάτ αποτελούσε – επισήμως τουλάχιστον – «κόκκινο πανί» για τη Δύση εξαιτίας του απολυταρχικού καθεστώτος (μετά την ανεξαρτησία του από τη Σοβιετική Ένωση άλλαξαν μόλις δύο πρόεδροι που «εκλέχθηκαν» με το 97% των ψήφων). Επιπλέον, η Δύση ουδέποτε προσπάθησε να αποκαθηλώσει τη Ρωσία ως κυρίαρχη δύναμη επιρροής στη χώρα. Μέχρι το 2009 η Μόσχα αγόραζε το 87% των εξαγωγών φυσικού αερίου του Τουρκμενιστάν (με ετήσια παραγωγή 77 δισ. κυβικά μέτρα) και όλοι ήταν ευχαριστημένοι.

Έλα όμως που η οικονομική κρίση στην Ευρώπη οδήγησε σε μείωση της ζήτησης και η Ρωσία επέλεξε να «θυσιάσει» το κονδύλι για το τουρκμενικό αέριο, με αποτέλεσμα οι εξαγωγές της Ασγκαμπάτ προς τη Ρωσία από 40 δισ. κυβικά μέτρα να πέσουν σε μόλις 9 δισ. το 2010… Αυτό είχε ως άμεσο αποτέλεσμα το Τουρκμενιστάν να στραφεί στην Κίνα για να σπρώξει την παραγωγή του και να αποστασιοποιηθεί – εν μέρει – από το Κρεμλίνο. Κάπως έτσι, και δεδομένου ότι η χώρα διαθέτει από τα σημαντικότερα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο (υπολογίζονται στα 17 τρισ. κυβικά μέτρα), δημιουργήθηκε ένα παράθυρο «ευκαιρίας» και για άλλους υποψήφιους αγοραστές…

Όπως ήταν αναμενόμενο, η ουκρανική κρίση αποτέλεσε την ιδανική αφορμή για να επαναφέρει το Τουρκμενιστάν στο τραπέζι των συνομιλιών και τις τελευταίες εβδομάδες έχουν πραγματοποιηθεί σειρά από διακυβερνητικές επαφές. Τα εμπόδια όμως – και σε τεχνικό και σε διπλωματικό επίπεδο – παραμένουν πολλά, με πρώτο και σημαντικότερο ότι η Μόσχα θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να εμποδίσει μια τέτοιου είδους συμφωνία.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.