Το επόμενο διάστημα το Ηρώδειο θα «ανήκει» στο Φεστιβάλ Αθηνών, θα φιλοξενεί δηλαδή εκδηλώσεις, κυρίως συναυλίες που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά του. 

Το επόμενο διάστημα το Ηρώδειο θα «ανήκει» στο Φεστιβάλ Αθηνών, θα φιλοξενεί δηλαδή εκδηλώσεις, κυρίως συναυλίες που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά του. Τον Σεπτέμβριο, όμως, στο ρωμαϊκό ωδείο θα παρουσιαστούν οι εκδηλώσεις που έχουν εγκριθεί από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Πολιτισμού. Κι όμως, ναι, το Ηρώδειο έχει δύο… «πρόσωπα»

Το Ελληνικό Φεστιβάλ παρουσιάζει πρώτο εκδηλώσεις που φαίνεται να είναι πιο μοντέρνες και κυρίως μουσικές, ακολουθώντας τον χαρακτήρα του μνημείου. Οι εκδηλώσεις που οργανώνονται από ιδιώτες είναι αρκετές, με ονόματα που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο.

Φαίνεται πως τελικά το Ηρώδειο έχει δύο «κοινά»: ένα κοινό που αγαπά το μοντέρνο, τον πειραματισμό ή, έστω, κάποια θεάματα με κάπως διαφορετική λογική και ένα κοινό που περιμένει το τέλος του καλοκαιριού, ώστε να απολαύσει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες στο ρωμαϊκό ωδείο. Τους ίδιους κάθε χρονιά. Με ελάχιστες απουσίες και παραλλαγές. Ας πούμε, φέτος, δεν θα δούμε Σταμάτη Σπανουδάκη στις εκτός φεστιβάλ εκδηλώσεις, όπως γινόταν συνήθως, καθώς δεν κατέθεσε πρόταση. Άλλοι όμως, όπως ο Μάριος Φραγκούλης, κατέθεσαν και εγκρίθηκαν.

Εντός ή εκτός φεστιβάλ, δεν δείχνει να έχει καμιά σημασία. Όχι επειδή δεν υπάρχουν διαφορές – υπάρχουν –, αλλά διότι το κοινό πιθανότατα δεν τις αντιλαμβάνεται. Είναι δηλαδή ελάχιστοι όσοι αναγνωρίζουν πως υπάρχει μια σαφής διαχωριστική γραμμή: εντός φεστιβάλ, άρα με έγκριση από αυτό, εκτός φεστιβάλ, άρα με επιλογή ανάμεσα σε όσους καταθέτουν προτάσεις και μόνο, από ειδική επιτροπή του υπουργείου Πολιτισμού. Η οποία δεν έχει τρόπο, ίσως ούτε και επιθυμία, να κάνει δικές της προτάσεις και να καταρτίσει προγράμματα που να την εκφράζουν και μέλη που δεν είναι επιφορτισμένα με καθήκον να πάρουν πρωτοβουλίες.

Η λειτουργία επί δεκαετίες του επίσημου φεστιβάλ περίπου ως διαμεσολαβητή ανάμεσα σε κοινό και ατζέντηδες, μαζί με άλλες αιτίες, διαμόρφωσαν ένα κοινό που αρέσκεται στις «θεαματικές» παραστάσεις. Έτσι, εκτός φεστιβάλ πλέον, κάθε χρόνο επαναλαμβάνονται τα ίδια ονόματα ή παρουσιάζονται και κάποια καινούργια, κυρίως από το εξωτερικό, που θεωρείται ότι αρέσουν στο κοινό. Και συνήθως ισχύει. Διότι ο ατζέντης σπάνια ρισκάρει. Με 30.000 νοίκι του εξοπλισμού από το φεστιβάλ και ταξιθεσίας (που πέρσι κατέβηκαν στις 24), με κάποιες χιλιάδες ευρώ για τις μετακλήσεις και με 3.000 ευρώ τέλη για κάθε μέρα παράστασης, πρέπει να τραβήξουν κόσμο.

Παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος προτιμά το Ηρώδειο, γιατί περνά καλά. Φέτος δείχνει πως θα έχει πολλά και ενδιαφέροντα θεάματα. Θα ξεχωρίζαμε κατά πρώτον το ανέκδοτο έργο του Μάνου Χατζιδάκι, που θα ακουστεί μαζί με μουσική του για τον κινηματογράφο. Επίσης, την παράσταση με το έργο «Armageddon» από τους πρώην Τερμίτες, που το έγραφαν όσο ήταν συγκρότημα, αλλά ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Αντώνης Μιτζέλος το τέλειωσαν και το παρουσιάζουν τώρα. Ή την εμφάνιση του Διονύση Σαββόπουλου. Μένει να δούμε τι θα κάνει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» σε έργα του συνθέτη. Όπως και τη σύμπραξη της ορχήστρας με χορευτές από τη «Δόρα Στράτου», σε μια παράσταση σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη και σκηνογραφία Γ. Μετζικώφ, μέσα από την οποία θα παρουσιάζεται η Ιστορία της Ελλάδας από το 1922 έως σήμερα. Ο Γιώργος Νταλάρας θα κάνει ένα μουσικό ταξίδι στη Μεσόγειο με την εκπληκτική Νόα και την Ντούλτσε Πόντες.

Στα χορευτικά, και τα Μαριίνσκι και τα μπαλέτα Γκριγκορόβιτς, τα οποία θα παρουσιάσουν κλασικά έργα. Η Σάρα Μπάρας, όμως, η διάσημη Ισπανίδα χορεύτρια του φλαμένκο και χορογράφος, θα έρθει με το συγκρότημά της για να παρουσιάσει σε παγκόσμια πρώτη ένα θέαμα εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία, με τίτλο «Μέδουσα». Ακόμη, χορευτές από ρωσικά και άλλα συγκροτήματα θα μετάσχουν σε μια βραδιά μπαλέτου, αφιερωμένη στη Μάγια Πλισέτσκαγια, με τίτλο «AVE MAYA». Την επιλογή των χορευτών έκανε η ίδια, που έχει προσκληθεί για το γκαλά κάτω από την Ακρόπολη, και το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει έργα και ρόλους στους οποίους η Μάγια έχει γράψει ιστορία ερμηνεύοντάς τους, όπως: Δον Κιχώτης – Ραϊμόντα – Καρυοθραύστης – Ωραία Κοιμωμένη – Μαύρος Κύκνος – Ρωμαίος και Ιουλιέτα – Μανόν – Κουρσάρος – Κάρμεν.

 ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1.9. Συμφωνικά έργα Θεοδωράκη και Χατζιδάκι
2.9. Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου
3, 4.9. «Φιλοκτήτης» από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας
5.9. Συναυλία Μάριου Φραγκούλη
6.9. «Πλούτος» με Βουτσά, Φόνσου, Ψάλτη
7.9 Μαριίνσκι (πρώην Κίροφ), «Η Λίμνη των κύκνων»
8, 9, 10.9. Μπαλέτα Γκριγκορόβιτς «Σπάρτακος» και «Ζιζέλ»
11.9. Συναυλία Luz Cazal
12.9. Συναυλία Βανέσα Μέι.
13, 14.9. Συναυλία Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας με τους Φ. Πλιάτσικα, Μπ. Στόκα
15.9. Παράσταση χορού της Sara Baras
16.9. Μουσική παράσταση «Αρμαγεδδών» με Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και Αντώνη Μιτζέλο
17.9. Συναυλία συνεδρίου Ινστιτούτου Έρευνας Μουσικής και Ακουστικής με ήχο από ηλεκτρονικούς υπολογιστές
18.9. Συναυλία του Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ
19.9. «Θεσμοφοριάζουσες» με Γ. Κιμούλη, Δ.Πιατά
20, 21.9. Εθνική Λυρική Σκηνή, γκαλά όπερας προς τιμήν της Μαρίας Κάλλας
22.9 Ρωσική Ορχήστρας «Οσίποφ» με τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά
23.9. Γκαλά Μπαλέτου αφιερωμένο στη Μάγια Πλισέτσκαγια
24, 25.9 Συναυλία αφιερωμένη σε έργα του Μάνου Χατζιδάκι
26.9. Συναυλία του πιανίστα Ludovico Einaudi
27.9 Κρατικό Χορευτικό Συγκρότημα του Αζερμπαϊτζάν με συγκρότημα κρουστών
28.9. Συναυλία Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» με το χορευτικό συγκρότημα «Δόρα Στράτου» σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη, σκηνογραφία Γιαν. Μετζικώφ
29.9. Συναυλία Γ. Νταλάρα, Νόα, Ντούλτσε Πόντες, «Μουσικό ταξίδι στη Μεσόγειο»
30.9. Συναυλία Στ. Ξαρχάκου
1.10. Συναυλία – αφιέρωμα στον Μάριο Τόκα με Νταλάρα, Κότσιρα, Γλυκερία κ.ά.