Θα ξεκινήσω κοινότυπα αυτήν τη φορά το κείμενό μου, με μια λαϊκή ρήση που συνήθιζε να μου λέει η μάνα μου…: «Στα δύσκολα πάντα φαίνονται οι άνθρωποι  και όχι στη χαρά»!!!

Θα ξεκινήσω κοινότυπα αυτήν τη φορά το κείμενό μου, με μια λαϊκή ρήση που συνήθιζε να μου λέει η μάνα μου…: «Στα δύσκολα πάντα φαίνονται οι άνθρωποι  και όχι στη χαρά»!!!
 
Εγώ τότε δεν έδινα καμία σημασία… και έλεγα ότι οι άνθρωποι φαίνονται και στα καλά και στα κακά!!! Αλλά τελικά επαληθευτικέ περίτρανα, όταν ένα  περιστατικό  έφερε  στην επιφάνεια της συνείδησής μου  το ρητό που μου έλεγε. Θεός σχωρέσ’ τη!!!
 
Στον κλάδο μας, όπως αντιλαμβάνεται κανείς,  τα πράγματα δεν ήταν ποτέ εύκολα. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός αλλά και άμιλλα κάθε λογής… Τώρα τελευταία όμως, κατά την περίοδο της κρίσης, η κατάσταση  έχει αγριέψει σε τραγικό βαθμό. Όλοι φοβούνται για την θέση τους– μιλάω για όσους έχουν ακόμη δουλειά-   και κάνουν τα πάντα για να την διατηρήσουν!!!  Θεμιτό ως έναν βαθμό, ιδιαίτερα όταν  έχεις οικογένεια να θρέψεις!!!
 
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της αγωνίας στο εργασιακό περιβάλλον, όπως αντιλαμβάνεστε, βγαίνουν και άλλους είδους συναισθήματα. Αλλά είπαμε  στα δύσκολα φαίνεται  ο άνθρωπος. .. και ναι τελικά έχει αδυναμίες και από πνευματικός λυγίζει και γίνεται πρωτόγονος. 
 
Ρίχνει τη λάσπη με το φτυάρι χωρίς ενδοιασμό!!! Ανάλογα με το σενάριο που έχει φτιάξει στο μυαλό του!!! Σπιλώνει ονόματα και καταρρακώνει αξιοπρέπειες χωρίς στοιχεία, με μόνο του  κίνητρο το φόβο της απόλυσης!!!
 
Τα πάντα κινούνται στο ρυθμό της διατήρησης της θέσης… μόνο έχει αυτό σημασία και με οδηγό αυτήν τη λογική καταφέρνουμε σε πολλές περιπτώσεις  μόνοι μας να δημιουργήσουμε την εργασιακή ζούγκλα την οποία θέλουμε, κατά τα άλλα, διακαώς  να αποφύγουμε!!! 
 
Τελικά δεν χρειάζονταν οι «τροϊκανές» κυβερνήσεις… τα καταφέρνουμε και μόνοι μας μια χαρά!!!
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.