H Λίζα Λινγκ είναι δημοσιογράφος του CNN και κάθε Κυριακή παρουσιάζει τη δική της εκπομπή στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο. Θέμα της εκπομπής της που προβλήθηκε την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου ήταν το «Road Strip», ένα οδοιπορικό δηλαδή στη ζωή των Αμερικανίδων στρίπερ.

 
(Αναδημοσίευση από το www.iefimerida.gr)

H Λίζα Λινγκ είναι δημοσιογράφος του CNN και κάθε Κυριακή παρουσιάζει τη δική της εκπομπή στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο. Η εκπομπή, που φέρει τον τίτλο: «This is Life» (Αυτό είναι η ζωή), δεν είναι τίποτε άλλο από ένα δημοσιογραφικό ντοκιμαντέρ με διαφορετική κάθε φορά θεματική. Θέμα της εκπομπής της που προβλήθηκε την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου ήταν το «Road Strip», ένα οδοιπορικό δηλαδή στη ζωή των Αμερικανίδων στρίπερ.
 
Οπως αναφέρει η Λινγκ στο κείμενο που έγραψε για την ηλεκτρονική σελίδα του CNN, προκειμένου να προλογίσει την εκπομπή της, το στριπτίζ έχει πάρει άλλες διαστάσεις εξ αιτίας του διαδικτύου. Το Ίντερνετ έχει επιτρέψει σε γυναίκες που δουλεύουν στον χώρο να έχουν ευκολότερη πρόσβαση σε μεγαλύτερες ομάδες ανδρών που συγκεντρώνονται είτε για διασκέδαση είτε για επαγγελματικούς λόγους. Για παράδειγμα events όπως το Super Bowl στις ΗΠΑ ή το Final Four ή ακόμα και το Συνέδριο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
 
Αλλά εξ αιτίας ακριβώς της φύσης του επαγγέλματός τους, το να γδύνονται δηλαδή για τα λεφτά, οι στρίπερς έχουν υπάρξει, είναι και θα συνεχίσουν να είναι στιγματισμένες από την κοινωνία.
 
Η Λινγκ παραδέχεται πως κατά τη διάρκεια της ζωής της δεν έχει γνωρίσει πολλές γυναίκες που εξασκούν το συγκεκριμένο επάγγελμα, αλλά έχει πολλές φορές πέσει στην παγίδα να υποτιμά και να μην σέβεται τις γυναίκες που χρησιμοποιούν το κορμί τους για να βγάζουν τα προς το ζην.
 
«Αλλά», αναρωτιέται η Λινγ, «τι συμβαίνει με τις γυναίκες που αποφασίζουν οι ίδιες να επωφεληθούν από τον εαυτό τους»; Όπως γράφει, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της εκπομπής, γνώρισε πολλές και διαφορετικές επαγγελματίες του στριπτίζ, ωστόσο όλες είχαν ένα κοινό σημείο: τη φιλοδοξία.
 
Σε μερικές από αυτές τις γυναίκες, το στριπτίζ ήταν το μέσο που θα τους απέφερε περισσότερα χρήματα την ημέρα από ό,τι οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Πολλές από τις χορεύτριες χρησιμοποιούσαν τα χρήματα από το στριπτίζ για να βγάλουν τα χρήματα των σπουδών τους, όπως η Αντόνια Κρέιν, που πλήρωσε από αυτά τα χρήματα το μεταπτυχιακό της πάνω στη λογοτεχνία και τη δημιουργική γραφή. Αλλες εκμεταλλεύονται το ελαστικό ωράριο, όπως μητέρες που θέλουν να περάσουν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους, καθώς οι ίδιες καθορίζουν το πότε και για πόσο θα δουλέψουν. Σε πολλά strip clubs, οι χορεύτριες κάνουν συμβόλαια ως ανεξάρτητοι συνεργάτες με αποτέλεσμα η αμοιβή τους να βγαίνει με ποσοστά.
 
Βέβαια, η Λινγκ διευκρινίζει πως σε καμία περίπτωση η ζωή μιας στρίπερ δεν είναι μια εύκολη ζωή. Το κασέ μπορεί να είναι απρόβλεπτα υψηλό αλλά και απρόβλεπτα χαμηλό. Κάποιες είπαν στην εκπομπή ότι πέρασαν πολλές νύχτες που γύρισαν σπίτι τους με λιγότερα χρήματα από όσα είχαν όταν έφυγαν για να πάνε στη δουλειά, είτε γιατί δεν είχαν πολλή δουλειά είτε γιατί οι πελάτες δεν ήταν γενναιόδωροι στα φιλοδωρήματα.

 
Μια καλή στρίπερ έχει πολλές χορευτικές και καλλιτεχνικές δυνατότητες αλλά και σωματικά χαρίσματα. Δεν αρκεί απλώς να ξέρουν να βγάζουν τα ρούχα τους, διευκρινίζει η αμερικανίδα δημοσιογράφος. Σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν και ως «ψυχοθεραπευτές» ή ακόμα κι ένας ώμος για να κλάψει κάποιος πάνω.
 
Τα strip clubs έχουν τη φήμη πως είναι οι παράδεισοι των ναρκωτικών και του sex traficking κυρίως γιατί έχει επικρατήσει η άποψη πως οι προαγωγοί εξαναγκάζουν τις γυναίκες να εργάζονται ως στρίπερ. Ωστόσο, όπως διευκρινίζει η ρεπόρτερ του CNN, τα clubs που επισκέφθηκε εκείνη δεν λειτουργούν ως κεκαλυμμένα πορνεία ή χώροι διακίνησης ναρκωτικών. Μάλιστα, όπως δήλωσε πρώην μάνατζερ του γνωστού αμερικάνικου strip club, του DollHouse στη Νότια Καρολίνα, στη Λινγκ, αν υπάρξει υποψία πως ένα κορίτσι άγεται και φέρεται από κάποιον προαγωγό, τότε εκδιώκονται και οι δύο.
 
Ετσι, η Λινγκ καλείται να απαντήσει στο εξής ερώτημα: «Τότε, πώς ένιωσα εγώ στα strip clubs»; Για να δώσει αυτή την αποστομωτική απάντηση «Έμεινα απόλυτα γοητευμένη». Όπως παραδέχεται, υπάρχει τέχνη για τη γοητεία, κοινώς το ξελόγιασμα και μπορεί ακόμα κι είσαι παντρεμένος ή παντρεμένη για πολλά χρόνια να εξακολουθείς ακόμη και τότε να θέλεις να γοητεύσεις τον επί πολλά χρόνια σύντροφό σου, αλλά με την πάροδο των χρόνων ξεχνάς τον τρόπο. Βλέποντας τα κορμιά αυτών των γυναικών να λικνίζονται με αυτόν τον τρόπο, τον τρόπο που παίζουν με τους άνδρες, «μοιάζουν να είναι πραγματικές αφέντρες της αποπλάνησης, το οποίο είναι κάτι που έχει αναμφισβήτητα αξία». Και σε αυτό το σημείο έρχεται αυτό το ερώτημα: «Έτσι, λοιπόν, γιατί οι γυναίκες να μην μπορούν να επωφεληθούν από αυτό»;
 
Η Λινγκ εξομολογείται: «Κάποιες από αυτές τις νύχτες, επέστρεφα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου και προσπαθούσα να δω αν μπορώ να μιμηθώ κάποιες από τις κινήσεις που είχα δει νωρίτερα στα clubs. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Ωστόσο ήταν πολύ διασκεδαστικό. Ένιωθα σέξι. Σε όλες μας τις σχέσεις παλεύουμε να κρατάμε το ενδιαφέρον του συντρόφου μας ζωντανό. Ας είμαστε ειλικρινής, θέλει δουλειά, κυρίως αν η σχέση μετρά χρόνια και πολλά παιδιά.
 
»Ένας ιδιοκτήτης club μου είπε ότι συχνά οι άνδρες κάθονται πολλή ώρα στα μαγαζιά τους, όταν επιστρέφουν στο σπίτι θέλουν να επιδοθούν σε πονηρές περιπτύξεις με τις συζύγους τους. Είτε αυτό είναι αλήθεια είτε όχι, ξέρω ότι μου έκανε εντύπωση το πόσο πιο πολύ σεξουαλική ένιωθα».