Άρθρο του καθηγητή της Ρένας Δούρου, Ντ.Χόγουορθ στον Independent, αποκαλύπτει πως το πανεπιστήμιο στο οποίο σπούδασε και ο Γιάνης Βαρουφάκης και μια ακόμη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του κυβερνώντος κόμματος.

Άρθρο του καθηγητή της Ρένας Δούρου, Ντ.Χόγουορθ στον Independent, αποκαλύπτει πως το πανεπιστήμιο στο οποίο σπούδασε και ο Γιάνης Βαρουφάκης, αλλά και μια ακόμη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του κυβερνώντος κόμματος.
 
Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα οφείλεται στον Μαρξισμό, στο λαϊκισμό και –ναι- στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ, τιτλοφορείται το κείμενο του Ντέιβιντ Χόγουορθ, στον Independent. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
 
«Τρείς απόφοιτοι του Πανεπιστημίου του Έσσεξ κατέχουν σημαντικές θέσεις στο κόμμα, και κάποιος που δίδαξε τον έναν εξ αυτών, μπορεί να δει ότι η επιρροή των ιδεών του Πανεπιστημίου πάνω τους, είναι καθαρή.
 
Μπορεί να μην το ξέρετε, όμως υπάρχουν συνδέσεις που θα σας εκπλήξουν, μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ –του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος το οποίο πήρε την εξουσία στην Ελλάδα – και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ, όπου εργάζομαι σαν καθηγητής.
 
Ο νέος Υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος σπούδασε οικονομικά, η Φωτεινή Βάκη βουλευτής Κέρκυρας, είναι και οι δύο απόφοιτοι του Έσσεξ. Το ίδιο και η Περιφερειάρχης Αθηνών, Ρένα Δούρου.
 
Η Ρένα Δούρου έκανε το μεταπτυχιακό της στις Πολιτικές Επιστήμες το 2001, σε μια τάξη που δίδασκα εγώ. Η πρώτη επαφή με τους νέους φοιτητές μπορεί καμιά φορά να είναι παραπλανητική. Όμως αυτή με τη Ρένα, δεν ήταν.  Από την αρχή, την βρήκα ευφυώς περίεργη, ειλικρινή στις πολιτικές της απόψεις και εντελώς προσηλωμένη στο να πετύχει (κάτι που έκανε).
 
Οι ιδέες στις οποίες εκτέθηκε η Δούρου όσο σπούδαζε στο Έσσεξ έχουν σαφή επιρροή τόσο στην ίδια όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ. Η τάξη της, εμπνεύστηκε από τον καθηγητή, Ερνέστο Λακλάου, έναν πολιτικό εξόριστο από την Αργεντινή. Η βασική οπτική της προσέγγισής του εστιάζει στα λαϊκίστικα κινήματα και τις ιδέες τους.
 
Οι συνδέσεις μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των θεωριών του Λακλάου, είναι εύκολα αναγνωρίσιμες. Ο Λακλάου, αρνούταν την άποψη ότι οι λαϊκιστές ηγέτες είναι σχεδόν πάντα δεξιοί δημαγωγοί και τα λαϊκίστικα κόμματα εν πολλοίς αντι-δημοκρατικά. Αντίθετα, επιχειρηματολογούσε υπέρ της άποψης ότι ο λαϊκισμός είναι βασικό συστατικό των μοντέρνων δημοκρατικών κοινωνιών: πετυχαίνει να εκφράσει την περιθωριοποιημένη φωνή των υποζυγίων της κοινωνίας.
 
Ο λαϊκισμός ακόμα καταφέρνει να χτίζει πολιτικές συμμαχίες: ενώνει αιτήματα που εκφράζονται από όσους περιθωριοποιούνται. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχτισε την πολιτική του συμμαχία με αυτόν τον τρόπο, παντρεύοντας διαφορετικά προτάγματα, εστιάζοντας στον κοινό εχθρό. Στην περίπτωση της Ελλάδας (αλλά και της Ισπανίας) ο κοινός εχθρός είναι η λιτότητα και τα πολιτικά πρόσωπα και δυνάμεις που την εφάρμοσαν σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
 
Φυσικά, ο λαϊκισμός μπορεί να εκφραστεί με διαφορετικές μορφές. Μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί από δεξιούς πολιτικούς που ρίχνουν την ευθύνη στους μετανάστες και σε άλλους αποδιοπομπαίους τράγους, για την ανεργία και μειώνουν τις δημόσιες υπηρεσίες. Όμως υπάρχει μια ακόμα σύνδεση ανάμεσα στον Λακλάου και τον ΣΥΡΙΖΑ: η στράτευσή τους με τη Δημοκρατία, αν και σε μια πιο ριζοσπαστική εκδοχή της από την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη.
 
Ενώ ο Λακλάου έχει μαρξιστικό παρελθόν, η μετα-μαρξιστική του πολιτική θεωρία εξάρει τις αξίες της δημοκρατίας και του πολιτικού φιλελευθερισμού. Ο ορισμός του για την «ριζοσπαστική δημοκρατία» θέλει την ισότητα και την ελευθερία να διατρέχουν ολόκληρη την κοινωνία. Η μεγαλύτερη πρόκληση για ένα λαϊκίστικο κίνημα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να μετατρέψει τον εαυτό του από ένα πολιτικό μόρφωμα διαμαρτυρίας σε ένα αποδοτικό και δημοκρατικό όργανο άσκησης διακυβέρνησης. Ο κόσμος στρέφει τη ματιά του με ενδιαφέρον στο εάν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι απόφοιτοι του Έσσεξ ηγέτες του, μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τις προκλήσεις που θα έρθουν τους επόμενους μήνες.»

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.