«Ποια είναι η κατάσταση της ελληνικής κρίσης;» διερωτάται για την Ελλάδα με νέο του άρθρο στην εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος, Πολ Κρούγκμαν.

Όπως ακριβώς οι επανορθώσεις που προσπάθησαν να αποσπάσουν οι σύμμαχοι από την Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο , το να εξαναγκάζεις την Ελλάδα να έχει τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα θα επιβάλει ένα «υπερβολικό φορτίο» πάνω και πέρα από το κόστος των πλεονασμάτων καθαυτών, σημειώνει ο Πολ Κρούγκμαν

Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι «η Ελλάδα έχει, μέσα από απίστευτες θυσίες, καταφέρει να επιτύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό. Ένα πλεόνασμα χωρίς τους τόκους, παρά την ύφεση στην οικονομία. Αυτό το πλεόνασμα πιστεύεται ότι θα μπορούσε να συμβάλει θετικά αν ήταν περίπου 1,5% του ΑΕΠ. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να επιστρέψει σε πρωτογενή ελλείμματα, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αλλά προτείνει να της επιτραπεί να σταθεροποιηθεί το πλεόνασμα σε αυτό το επίπεδο (στο 1,5%), σε σχέση με το 4,5% του ΑΕΠ».

Ο κ. Κρούγκμαν σημειώνει ακόμη: «Τώρα, μπορείτε να σκεφτείτε ότι το 3% του ΑΕΠ δεν είναι τόσο μεγάλο ζήτημα σε μια διαπραγμάτευση (αν συγκριθεί, για παράδειγμα, με τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο από τις περικοπές δαπανών στις Ηνωμένες Πολιτείες). Δεδομένων των μακροοικονομικών μεγεθών (της Ελλάδας), ωστόσο, είναι πολύ μεγαλύτερο (το 3% πρωτογενούς πλεονάσματος) από ό,τι φαίνεται».

Ο Αμερικανός οικονομολόγος υποστηρίζει ότι η προσπάθεια να επιβληθούν στην Ελλάδα «τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα» αποτελεί «υπέρμετρη επιβάρυνση» για την ελληνική οικονομία.

Όπως επισημαίνει, «κατ΄αρχήν, η λιτότητα έχει μια πολύ αρνητική επίδραση στην παραγωγή σε μια χώρα που δεν έχει το δικό της νόμισμα, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αντισταθμιστεί η πτώση της ζήτησης με τη νομισματική πολιτική».