Άβυσσος η υπόσταση των σωμάτων εναγκαλίζεται με την αποψιλωμένη επιφάνεια της νοημοσύνης ξεφωνίζοντας με την αυθάδεια πολύχρωμης σελίδας τη γελοιότητα της γραφικής αναπαραστάσεως.

◆ Άβυσσος η υπόσταση των σωμάτων εναγκαλίζεται με την αποψιλωμένη επιφάνεια της νοημοσύνης ξεφωνίζοντας με την αυθάδεια πολύχρωμης σελίδας τη γελοιότητα της γραφικής αναπαραστάσεως.
◆ Και στη διαταραχή των αλλοπρόσαλλων σκέψεων η ρητορεία των φληναφημάτων επιτρέπει στον γδούπο της δοκησισοφίας να αφήσει τα ίχνη της στο πάτωμα της φαιδρότητας.
◆ Στην όμορφη συνοικία των ανήκουστων επιφθεγμάτων η σκοτεινιά ξεπετά τα υπενδύματα δίνοντας στην εικόνα την αληθοσύνη ενός γεωμετρικού σχήματος.
◆ Στην παραπομπή ο κανόνας επιβεβαιώνει την ιδιότητα των ισοσκελών στη βάση των δεδομένων.
◆ Θεατρικά νοούμενα υπαινικτικού λόγου και πολιτικής δραστηριότητας απίστευτης αντιφάσεως.
◆ Οι αριθμοί ξεπερνούν τη φαντασία στις αγέλες της αβελτερίας ενώ τα ευφυολογήματα του πρώτου κλάματος μαζεύουν τη στάχτη στο κρυφτό της πολυφημίας του ενός δακτύλου.
◆ Δραματική διαταραχή στην κυριολεξία της επιστημονικής ανάγνωσης και στη γενική της εξωτερίκευσης του θυμικού θορυβώδης ο γέλως συμπαρίσταται ενώ στους διαδρόμους τα στόματα επιδίδονται στη διαδικασία του φλυαρήματος αγνοώντας επιδεικτικά τα προσχήματα των παραγράφων.
◆ Πανδαισία κι η ειρωνεία ανατρέπει την ψευδαίσθηση του συναισθήματος αφορίζοντας την παλαιολογία των παρελθοντικών χρόνων.
◆ Στο απροσδόκητο πάνω στο βρεγμένο γυαλί δυο χείλια στο αποτύπωμα.
◆ Και στο μόριο των τύπων της περιγραφής των πράξεων η υπόσχεση ύστερο γράμμα του θέματος στο κυνήγημα της καταλήξεως μηχανεύεται τα διαστήματα του χρόνου.
◆ Ενώ η φωνή σβησμένο παραλήρημα εξαντλείται στην απορία.
◆ Όπως ένα πικρό χαμόγελο.

Μυογράφημα

Φανερώματα. Ο καιρός είχε ξεκαθαρίσει τα προσχήματα.
Ο ήλιος σημάδι του ξημερώματος έγραφε στην παρένθεση.
Η αμφιβολία της σκοτεινιάς έσκαψε στα αποσιωπητικά τα υπόλοιπα.
Ένα σώμα στον εφιάλτη έψαχνε απεγνωσμένα το πρόσωπο.
Παλιά λόγια να πνίγονται μες στην καυτή βροχή.
Ξένες φωνές στα κλειστά παράθυρα.
Και ένα λευκό φως να αποκληρώνει τα σχήματα.
Ένας χορός. Δυο φωνές.
Στο βλέμμα ένα μαχαίρι. Ξεχώρισε στη σκέψη τον πρόλογο.
Γυμνά πόδια. Στο μεγάλο κρύο της άνοιξης.
Χαμηλά ένα ρόδο. Σπασμένα γυαλιά. Δυο σπάγκοι πλεγμένοι.
Στον καθρέπτη. Τίποτα.
Κι ο φόβος.
Στον δρόμο μια πεταμένη ταυτότητα. Ψηλά στον τοίχο.
Ένας αριθμός.
Κι η ανάγνωση στη συλλαβή να δακρύζει.
Αναπνοή. Βαθειά!
Ένα στόμα να μετρά πάνω στα κάγκελα τις σταγόνες.
Στα σιγανά. Ένα θρόισμα ξόδεψε ο υάκινθος.
Απέναντι ο μεγάλος κήπος. Κι η θάλασσα.
Στο φυλαχτό ένα κέντημα καρφωμένο στο στήθος.
Μια βάρκα από χαρτί. Κι ένα φυλαγμένο φύλλο γιασεμιού.
Απ’ την παλιά σελίδα.
Ένα ταξίδι.

Ανοίκητος        

Εγκατάλειψη των φωνηέντων
Στο απροσδόκητο
Έκθλιψη με το σημάδι
Να εκδηλώνει την απουσία
Το ρήμα
Με το ωμέγα στην κατάληξη
Χαμένη αντωνυμία
Στο ξεφύλλισμα
(Ήταν μεσημέρι όταν πέρασες)
Έγραψες το σύνθημα
στα μαύρα γράμματα
Γυμνά λόγια
Στο πρόσωπο
Λίγο νερό ξόδεψες
Και το ψέμα έσκυψε
Και ξεδίψασε
(Ήταν μεσημέρι όταν φοβήθηκα)
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.