«Θα ήμουν αχάριστη αν εγώ, ένα παιδί της τηλεόρασης, έλεγα ότι δεν μου λείπει. Ζω ακόμα από την τηλεόραση, με βοηθάει εξαιτίας της η αναγνωρισιμότητά μου, αλλιώς ποιος θα με ήξερε στο Διαδίκτυο; Έχω, όμως, πάρει τις αποστάσεις μου από την ένταση τώρα πια, είμαι πιο χαλαρή», εξομολογείται.

Στην ερώτηση αν έχει δεχτεί πισώπλατα μαχαιρώματα η παρουσιάστρια απαντά: «Πάρα πολλές φορές, άπειρα. Από άντρες περισσότερο. Για παράδειγμα, έχω ντυθεί, έχω φτιαχτεί, έχω ετοιμαστεί για να ξεκινήσει η βραδιά των Ευροεκλογών και δεν βγήκα ποτέ για να υποδεχτώ τους ξένους δημοσιογράφους με τους οποίους θα μιλούσα. Μάλλον o παρουσιαστής πίστευε πως αν έβγαινα εγώ και μιλούσα 3-4 γλώσσες και εκείνος καμία… θα χανόταν!».

Για τον ανταγωνισμό στην τηλεόραση επισημαίνει: «Ήταν πιο μικρός ο κύκλος και ήθελαν να επιβληθούν κάποιοι. Έπειτα, εγώ μπήκα τη δεκαετία του ’80, που κοιτούσαν τις γυναίκες σαν από άλλο πλανήτη. Από το ’90 και μετά άρχισαν να είναι οι γυναίκες εργαζόμενες κάτι φυσιολογικό, πριν ήμασταν εξωγήινες. Τρώγαμε απίστευτο πόλεμο, εγώ απολύθηκα δύο φορές επειδή δεν έγινα συνοδός κάποιων, όταν δεν ανέπτυξα στενές σχέσεις. Έριξα πολύ κλάμα μπροστά σε άλλους συναδέλφους που με έβλεπαν να φεύγω γι’ αυτόν τον λόγο. Μου άρεσε η δουλειά και δούλεψα πολύ για να αποδείξω την αξία μου…».