Τίνος είναι το κράτος; Έχουν δοθεί – κατά καιρούς – π πολλές και διάφορες απαντήσεις δίχως ωστόσο να καταφέρουν να ολοκληρώσουν και να τερματίσουν τελεσίδικα την εν λόγω συζήτηση, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι καταδικασμένη να συνεχίζεται αιώνια (γιατί η ιστορία δεν έχει τελειώσει) και παράλληλα με την πάλη των κοινωνικών (τάξεων) δυνάμεων.

Ξεφεύγοντας λίγο από τις θεωρητικές προσεγγίσεις η απάντηση στο ερώτημα «τίνος είναι το κράτος» θα μπορούσε να γίνει απλούστερη αν ήταν ξεκάθαρη η απάντηση στο ερώτημα «ποιοι είναι το κράτος;». Στο απλό αυτό ερώτημα υπάρχει μια προφανής, απλή επίσης, απάντηση: το κράτος δεν μπορεί παρά να είναι όλοι αυτοί που το συν-αποτελούν, που δραστηριοποιούνται εντός του, που αγωνίζονται, ψηφίζουν κ.λπ., διαμορφώνοντας την πορεία και τις επιλογές του.

Δεν υπάρχουν ωστόσο απλές απαντήσεις σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Στο εν λόγω ερώτημα (ποιοι είναι το κράτος;) ίσως δεν έχει υπάρξει πιο κυνική απάντηση από αυτή που είχε δώσει, το 1992, ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης λέγοντας «εσείς είστε το κράτος» απευθυνόμενος στους αστυνομικούς…

Αυτή η λακωνική διατύπωση του πατρός Μητσοτάκη για το ποιοι αποτελούν το κράτος συνοψίζει μια ολόκληρη αντίληψη γύρω από την οποία περιστρέφεται ολοένα και πιο έντονα (και) η σημερινή κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, υιού του Κωνσταντίνου.

Πρόκειται για μια (πολιτική) αντίληψη η οποία θεωρεί τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ως τον πυρήνα του κράτους και ως εκ τούτου όποιος τους έχει στα χέρια του γίνεται «ιδιοκτήτης» του.

Η αποτύπωση αυτής της αντίληψης γίνεται ολοένα και σαφέστερη καθημερινά, καθώς το (αστυνομικό) κράτος αποχαλινώνεται κάνοντας κατάχρηση του «νόμιμου» μονοπωλίου της βίας που διαθέτει.

Όμως, το κράτος είναι (ή θα έπρεπε να είναι) πολλά περισσότερα από τους μηχανισμούς της βίας που έχει στη διάθεσή του. Και έχουμε την εντύπωση ότι οι σημερινοί χειριστές (πρωθυπουργός. υπουργοί κ.λπ.) των κατασταλτικών μηχανισμών διαπράττουν μεγάλο σφάλμα εμφανιζόμενοι ως ιδιοκτήτες του κράτους κανακεύοντας τους ραβδούχους πραιτοριανούς, οι οποίοι έχουν πια κόψει καπίστρι…