Ιωάννα Μπουραζοπούλου

Ο Δράκος της Πρέσπας II –

Κεχριμπαρένια Έρημος

Εκδόσεις: Καστανιώτη

Σελ.: 576

Η τριλογία του Δράκου της Πρέσπας αφηγείται από τρεις διαφορετικές οπτικές την εμφάνιση ενός τέρατος στη Μεγάλη Πρέσπα. Τη λίμνη που μοιράζονται τρεις μικρές χώρες, ευάλωτες σε δαιμόνια και κακοδαιμονίες: η Ελλάδα, η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία. Η επέλαση του θηρίου είναι σαρωτική. Κάθε χώρα ερμηνεύει διαφορετικά τις προθέσεις του μυστηριώδους εισβολέα και αναπτύσσει τη δική της δρακολογική πολιτική.

Στην «Κεχριμπαρένια Έρημο» η αφήγηση μας μεταφέρει στην πλευρά της Βόρειας Μακεδονίας. Εκεί ο δράκος εμφανίζεται ως απόκοσμη άμμος που μετατρέπει τη λίμνη σε αδιάβατη έρημο. Οραματιστές και τυχοδιώκτες, δημαγωγοί και εγκληματίες, φιλόσοφοι και έμποροι συναγωνίζονται και συνωμοτούν στη φωλιά του. Απατηλός και απρόβλεπτος, ο δράκος προκαλεί τους ερευνητές που τον μελετούν, την αγορά που τον ορέγεται και την κοινωνία που τον ανέχεται, τον συντηρεί και τον φαντασιώνεται, αλλά ο μύθος του αρχίζει να κλονίζεται…

Μισελ Ουελμπέκ

Σεροτονίνη

Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας

Εκδόσεις: Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Σελ.: 320

Η «Σεροτονίνη» (από το όνομα μιας ευφορικής ορμόνης) διασχίζει μια Γαλλία που αναμασά τις παραδόσεις της, τυποποιεί τις πόλεις της και καταστρέφει τις εξοχές της φέρνοντας τους ανθρώπους στα όριά τους. Ο μεσήλικας πρωταγωνιστής, ένας γεωργικός μηχανικός, αφηγείται όλη τη ζωή του, τη φιλία του μ’ έναν αριστοκράτη γεωργό (το ανεστραμμένο είδωλο του πρωταγωνιστή), την αποτυχία των ιδανικών της νιότης τους, τη χαμένη του λίμπιντο, την ίσως παράλογη ελπίδα του να ξαναβρεί έναν χαμένο έρωτα.
Το μυθιστόρημα θεωρήθηκε «προφητικό» καθώς περιγράφει συγκλονιστικά την οργή των Γάλλων αγροτο-κτηνοτρόφων, που οδηγούνται στην αυτοκτονία αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές και την παγκοσμιοποιημένη ελεύθερη αγορά.
Ένα μυθιστόρημα για τις ερημώσεις ενός κόσμου χωρίς καλοσύνη, χωρίς αλληλεγγύη, του οποίου οι μεταλλάξεις έχουν γίνει ανεξέλεγκτες. Κι επίσης, ένα μυθιστόρημα για την ενοχή και τη μεταμέλεια.

Δημήτρης Σίμος

Τοξικά Μάτια

Εκδόσεις: Bell

Σελ.: 357

Ο αστυνόμος Καπετάνος αναλαμβάνει τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του. Η σορός του άντρα στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου πυροδοτεί έναν κόσμο μυστικών, που ξεκινά να φλέγεται στο δάσος γύρω από τη φάρμα του θύματος. Ο θάνατος υπάρχει στον αέρα, ζει μαζί με τους κατοίκους των χωριών. Παράνομα στοιχήματα, απόπειρες δολοφονίας, εργοστάσια χημικών και μία μόνο επιλογή. Για να νικήσει, πρέπει να ρισκάρει. Μόνος.

Volker Kutser

Goldstein

Η τρίτη υπόθεση του Γκερεον Ρατ

Μετάφραση: Τάσος Ψιλογιαννόπουλος

Εκδόσεις: Ποικίλη Στοά

Σελ.: 685

Η οικονομική κρίση κορυφώνεται, οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Ταγμάτων Εφόδου και Κομμουνιστών γίνονται όλο και πιο βίαιες, ενώ και ανάμεσα στα συνδικάτα του εγκλήματος έχει ξεσπάσει ένας πόλεμος εξουσίας. Ο Γκέρεον Ρατ έχει λάβει εν τω μεταξύ την εντολή να γίνει σκιά τού Αμερικανού γκάνγκστερ Αβραάμ (Έημπ) Γκόλντσταϊν. Έτσι, όλο αυτό που ξεκίνησε ως εξυπηρέτηση προς το Γραφείο Ερευνών των Η.Π.Α. (μετέπειτα FBI), εξελίσσεται τελικά σε έναν αγώνα δρόμου μέχρι θανάτου. Ο Volker Kutser καταφέρνει με αριστοτεχνικό τρόπο να αποδώσει μορφές που ζουν σε μιαν κατακερματισμένη πόλη τις παραμονές τής εδραίωσης του φασισμού, μορφές που μοιάζουν εντυπωσιακά με σημερινές και συγκινούν τον αναγνώστη.

Γ. Β. Δερτιλής

Λερναίον Κράτος

Πλέγματα εξουσίας στην Ιστορία
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Σελ.: 192

Το βιβλίο αυτό είναι ένα δοκίμιο, με όλες τις σημασίες της λέξης: δοκίμιο – δοκιμή· δοκίμιο – ερμηνεία· δοκίμιο – αίρεση. Περιγράφει επτά μορφές του κράτους, όσες μπόρεσα να διακρίνω στη μεγάλη διάρκεια της Ιστορίας. Είναι οι μορφές με τις οποίες μπορούμε σήμερα πλέον να σκεφτούμε το κράτος: οργανισμός που ασκεί εξουσία σε μια εδαφική επικράτεια· ενεργό υποκείμενο της ιστορίας και του βίου μιας κοινωνίας· σύστημα σχέσεων μέσα στην κοινωνία αυτή· πεδίο πολέμου, εσωτερικού και εξωτερικού· επίκεντρο του πλέγματος εξουσίας που εκάστοτε κυβερνά· μήλον έριδος ανάμεσα στους μετόχους του πλέγματος εξουσίας· κέντρο πολιτικής νομιμότητας και φύλαξ κοινωνικής ηθικής.

Berenice Levet

Η θεωρία του φύλου

ή Ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος

Πρόλογος: Michel Onfray

Μετάφραση: Μυρσίνη Γκανά

Εκδόσεις: Ποικίλη Στοά

Σελ.: 268

Η θεωρία του φύλου θέλει να είναι το καινούργιο μας Ευαγγέλιο, που φέρει το «καλό νέο» ότι το αρσενικό και το θηλυκό είναι μόνο ιστορικές και κοινωνικές κατασκευές, και κατά συνέπεια μπορούν να αποδομηθούν. Η Berenice Levet κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους πολέμιους της θεωρίας του φύλου. Αναρωτιέται: στην καρδιά της θεωρίας του φύλου, σε αυτή την υπόσχεση ενός κόσμου όπου δεν θα υπάρχουν πια ούτε άντρες ούτε γυναίκες αλλά πλάσματα που θα έχουν αποδοθεί σε μια υποτιθέμενη πρωταρχική ουδετερότητα, δεν βρίσκεται μια βούληση να κοπούν τα φτερά της ετεροφυλόφιλης επιθυμίας, να εξορκιστεί το φάντασμα της έλξης που εμπνέουν τα δύο φύλα το ένα στο άλλο; Δεν είναι η θεωρία του φύλου το πιο πρόσφατο προσωπείο του μίσους για τον Έρωτα, η τελευταία εκδοχή ενός πουριτανισμού που δεν τολμάει να πει το όνομά του και μεταχειρίζεται ένα προοδευτικό άλλοθι;

Βαρβιτσιώτη Ελένη – Δενδρινού Βικτώρια

Η τελευταία μπλόφα

Εκδόσεις: Παπαδόπουλος

Σελ.: 400

Το βιβλίο αυτό βασίζεται σε πάνω από 230 ώρες off the record συνεντεύξεων με 95 πρωταγωνιστές των γεγονότων που σημάδεψαν τη χώρα από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούλιο του 2015: από το μοναδικό αυτό υλικό, προκύπτει μια ιστορία ανθρώπων χαρισματικών αλλά και ματαιόδοξων, μια σειρά κακών υπολογισμών και χαμένων στοιχημάτων.
Η συγκλονιστική αφήγηση θα οδηγήσει τον αναγνώστη πίσω από κλειστές πόρτες, σε κυβερνητικά κτήρια και οικίες αξιωματούχων, θα τον βάλει σε δωμάτια όπου πολύωρες διαπραγματεύσεις γεμάτες κρυφές προσφορές, μυστικές υποσχέσεις και ωμούς εκβιασμούς κατέληξαν σε δύσκολους συμβιβασμούς.

Μαξ Βέμπερ

Η πολιτική ως κάλεσμα και επάγγελμα

Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης

Εκδόσεις: Δώμα

Σελ.: 112

«Όποιος επιζητεί τη σωτηρία της ψυχής του και τη σωτηρία άλλων ψυχών, ας μην το κάνει μέσω της πολιτικής, η οποία έχει τελείως διαφορετικά μελήματα: μελήματα που διευθετούνται μόνον μέσω της βίας». Ο Βέμπερ δίνει τη διάλεξη «Η πολιτική ως κάλεσμα και επάγγελμα» – το για πολλούς σημαντικότερο πολιτικό κείμενο του 20ού αιώνα – σε συνθήκες ρευστές και πυρετώδεις. Βρισκόμαστε στο 1919, στην περίοδο της Γερμανικής Επανάστασης, λίγες μόλις μέρες μετά τη δολοφονία των ηγετών του Κομμουνιστικού Κόμματος, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζας Λούξεμπουργκ. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει μόλις λήξει, με τη Γερμανία ηττημένη. Το Ράιχ έχει καταλυθεί, ο Κάιζερ έχει παραιτηθεί απ’ τον θρόνο, ενώ η Δημοκρατία της Βαϊμάρης δεν έχει εγκαθιδρυθεί ακόμα.

Σατωβριάνδος

Οδοιπορικό του 1806

Πελοπόννησος / Αττική / Σμύρνη /Κωνσταντινούπολη

Πρόλογος: Τάκης Θεοδωρόπουλος

Μετάφραση: Αριστέα Κομνηνέλλη

Σελ.: 262

Το μεγάλο ταξίδι του Σατωβριάνδου (1768-1848) στην Ανατολή ξεκινά στις 13 Ιουλίου του 1806 από το Παρίσι και ολοκληρώνεται στις 5 Ιουνίου του 1807 με την επιστροφή του στην ίδια πόλη. Εμείς επιλέξαμε, για την παρούσα έκδοση, το απόσπασμα που αφορά το ταξίδι του Σατωβριάνδου στην Ελλάδα μέχρι και την Κωνσταντινούπολη. Το κομμάτι αυτό, πέραν του ότι μας αφορά άμεσα, καθώς μας δίνει τις εντυπώσεις ενός μεγάλου συγγραφέα για την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, είναι και το πλέον διάσημο. Η περιήγηση στους τόπους της ελληνικής αρχαιότητας, η αναζήτηση και περιγραφή των αρχαίων ερειπίων, οι εντυπώσεις από τους σύγχρονους Έλληνες αλλά και η βαθιά επίκριση στον οθωμανικό δεσποτισμό αποτελούσαν θέματα ιδιαίτερα ελκυστικά για τους μορφωμένους αναγνώστες στη Δύση.

Θεοφάνης Τάσης

Ψηφιακός ανθρωπισμός

Εκδόσεις: Αρμός

Σελ.: 238

Στην εικονιστική κοινωνία οι απαισιόδοξες φωνές προβλέπουν ένα ζοφερό μέλλον υποδούλωσης του ανθρώπου στους αλγορίθμους, τη βιολογική μετάλλαξή του σ’ ένα ανεπιθύμητο είδος, ακόμη και την ολοκληρωτική εξαφάνισή του. Από την άλλη, οι αισιόδοξες φωνές διακηρύσσουν ότι θα προσαρμοστούμε βαθμιαία στην τεχνική εξέλιξη, απολαμβάνοντας τα οφέλη της, ή ότι ανατέλλει μια νέα εποχή για το ανθρώπινο είδος, που υπερβαίνοντας τους βιολογικούς περιορισμούς θα αποικίσει τελικά το σύμπαν, εκπληρώνοντας το πεπρωμένο του.
Είναι δυνατόν να παραμείνουμε κριτικοί τόσο ως προς το ευαγγέλιο των υπερανθρωπιστών μιας ανθρωπότητας απελευθερωμένης και ευτυχούς χάρη στην τεχνική εξέλιξη όσο και ως προς την σκοτεινή προφητεία των τεχνοφοβικών, δηλαδή τη δυστοπία ενός τεχνοολοκληρωτισμού ή του πλήρους αφανισμού της ανθρωπότητας;