Δηλαδή, για να καταλάβουμε: έχουμε κλειστεί δυο μήνες μέσα στα σπίτια μας, έχουν σταματήσει όλες οι οικονομικές δραστηριότητες, οι αεροπορικές, επίγειες και θαλάσσιες συγκοινωνίες, έχουν κλείσει σχολεία, καταστήματα κάθε λογής, εκκλησίες, έχει ανασταλεί η ανθρώπινη κοινωνικότητα για δυο ολόκληρους μήνες ενώ ταυτόχρονα γίνεται μια υπερπροσπάθεια στοιχειώδους επαναφοράς στην κοινωνική, εργασιακή καθημερινότητα με χίλιες δυο προφυλάξεις κι άλλες τόσες δικαιολογημένες παραινέσεις της πολιτείας για να δείξουμε υπευθυνότητα… και ο Δήμος Αθηναίων θεωρεί  ότι είναι επιτακτική ανάγκη να τελεστούν τα εγκαίνια της ανακαινισμένης -και πανέμορφης πλέον- πλατείας Ομονοίας; 

Και μόνο σαν σκέψη να περνούσε αυτό από το μυαλό τους, θα ήταν αποκρουστικό. Πόσω μάλλον η πραγμάτωσή της.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι δεν το σκέφτηκαν, ότι η πιθανότητα να δημιουργήσουν αντιδράσεις και θύελλα διαμαρτυριών, δεν πέρασε από το μυαλό τους (αυτό που διαθέτουν τέλος πάντων). Δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να ενημερώσει τον Δήμαρχο ότι τις προηγούμενες μέρες έχει ξεσηκωθεί η κοινή γνώμη για την επιεικώς ανεύθυνη συμπεριφορά αριστερών κομμάτων και συνδικαλιστικών φορέων που οργάνωσαν πορείες και διαδηλώσεις αλλά και διαφόρων ψεκασμένων με ουσίες, αναρχομπάχαλων που οργάνωσαν «αντιστασιακά» πάρτι με μπύρες στις πλατείες;   

Δεν πέρασε από το μυαλό κανενός ότι υπό αυτές τις συνθήκες, εγκαίνια με κόσμο και χαμό γύρω από μια πλατεία θα δημιουργήσουν συνειρμούς; Ή μήπως το σιντριβάνι ψέκαζε με αντισηπτικό το πλήθος; Τόσο πολύ γοητεία ασκούν τα εγκαίνια; Δεν θα ήταν πιο απλό, ανέξοδο και έξυπνο πολιτικά με τις επικρατούσες συνθήκες, να στείλει ο δήμαρχος κάποιους δημοτικούς υπάλληλους να ετοιμάσουν, ας πούμε, τη νύχτα την πλατεία ώστε αυτή να παραδοθεί ως έκπληξη το επόμενο πρωί στους πολίτες;  Και όλο αυτό να συνοδευτεί με μια ανακοίνωση του Δημάρχου στην οποία μάλιστα θα μπορούσε να εξηγεί και τους λόγους που ΔΕΝ έγιναν εγκαίνια – εκθέτοντας όλους όσους εξετράπησαν προηγουμένως; 

Είμαστε από τις λίγες χώρες που κατάφεραν να αποφύγουν μια ανθρωπιστική τραγωδία και την κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, και πιθανόν να την σκαπουλάρουμε και από τις διάφορες προαναφερθείσες ανευθυνότητες, στον αγώνα να ξανακερδίσουμε στοιχειωδώς τις ζωές μας. Ως εκ τούτου, μια θεσμική παρεκτροπή χρεώνεται πολύ περισσότερο από μια αντίστοιχη ανεύθυνων και ανισόρροπων γκρουπούσκουλων. 

Και μάλιστα, είναι απορίας άξιο ότι αυτή η επιεικώς ανόητη πρωτοβουλία ήρθε λίγες μόλις μέρες μετά την τόσο ελπιδοφόρα ανακοίνωση για την ανάπλαση του κέντρου Αθήνας…