Αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση, για το γεγονός ότι φωτιά πέρασε μέσα από τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, άσκησε αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ που μετέβη για αυτοψία στο χώρο.

Πιο αναλυτικά, μετά το τέλος της αυτοψίας, ο τομεάρχης Πολιτισμού, Πάνος Σκουρολιάκος, δήλωσε ότι «δεν είναι συνηθισμένο να καίγονται στην πατρίδα μας σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι. Αυτή είναι η δεύτερη φορά. Η πρώτη φορά ήταν το 2007 όταν κάηκε η Ολυμπία, στη μεγάλη φωτιά της Πελοποννήσου τότε. Και ξανά σε έναν τέτοιο σημαντικό, εμβληματικό αρχαιολογικό χώρο εδώ στις Μυκήνες έχουμε φωτιά. Και οι δύο φορές ήταν με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, πιθανόν τυχαία».

Από την πλευρά του, ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Ραγκούσης σημείωσε δηκτικά ότι «η λειτουργία του κράτους κρίνεται και αυτή εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι θλιβερό, είναι θλιβερό για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες για την παγκόσμια κοινότητα.

Και είναι θλιβερό γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία του αυτός ο τόσο σπουδαίος και σημαντικός παγκοσμίου σημασίας αρχαιολογικός χώρος παραδόθηκε ουσιαστικά ανυπεράσπιστος στις φλόγες.

Αυτό ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών δεν το είχε υποστεί, όχι απλώς εδώ και χρόνια αλλά εδώ και αιώνες. Υπό αυτή την έννοια είναι προφανές ότι υπάρχουν ευθύνες, πρέπει να αναζητηθούν και στο τέλος θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες.

Το πρώτο και αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα είναι ότι ο αρχαιολογικός χώρος παραδόθηκε ανυπεράσπιστος στις φλόγες γιατί προφανώς το κράτος του κ. Μητσοτάκη είχε πάει για μπάνιο».

Τέλος, ο βουλευτής Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Γκιόλας, επισήμανε ότι «ιδιαίτερα θλιβερό το περιστατικό και αποτροπιαστικό το θέαμα για έναν χώρο αρχαιολογικό με τόσο βαρύτητα, με τόσο μεγάλη σπουδαιότητα για την περιοχή και για την Ελλάδα, για όλο τον κόσμο μπορώ να πω, γιατί δεν είναι τυχαίο ότι είδα και δημοσιεύματα ακόμα και στον Guardian για τη θλίψη που προκάλεσε το συγκεκριμένο περιστατικό.

Νομίζω ότι οι επίγειες δυνάμεις της πυροσβεστικής, συνεπικουρούμενες και από τη συνδρομή του δήμου, έδωσαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, τα ερωτήματα όμως, που πλανώνται και παραμένουν είναι: πόσο υπήρχε άμεση ανταπόκριση, πόσο υπήρχε επάρκεια εκ μέρους της εφορείας για να καλύψει τέτοια περιστατικά -γιατί το βλέπουμε και μόνοι μας ότι μιλάμε για μια περιοχή που μορφολογικά λειτουργεί σαν φυσούνα, είναι σε τέτοιο ύψωμα και δεδομένων των καιρικών συνθηκών του καλοκαιριού, ισχυρών ανέμων, πρέπει να είναι προφυλαγμένοι.

Δεν είναι τυχαίο ότι το θέατρο της Επιδαύρου είναι προφυλαγμένο. Εδώ η επάρκεια και τα μέσα δεν είναι τέτοια, η χρήση τους δηλαδή, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε σύντομο ή άμεσο χρόνο. Και δεν είναι τυχαίο ότι η φωτιά ήταν τόσο κοντά και γι’ αυτό, λοιπόν, μετεδόθη εδώ.

Θέλουμε και περιμένουμε να δούμε και τις έρευνες, τις συγκροτημένες επιστημονικές, για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτές οι πέτρες, οι λίθοι όπως λέει και ο Σεφέρης, που πρέπει πάντα να τις φυλάμε για να μπορέσουμε στη συνέχεια να δούμε τι εγκαταστάσεις, τι ενέργειες πρέπει να γίνουν για τυχόν υποστήριξη και πρώτα και κύρια, να μην ξαναζήσουμε τέτοια κατάσταση, επιδιώκοντας να έχουμε άμεσο τρόπο κατάσβεσης, τιθάσευσης οποιουδήποτε παρόμοιου φαινομένου πυρκαγιάς».