Οι δεινόσαυροι είχαν πολύχρωμα γεννητικά όργανα που πιθανότατα χρησιμοποιούσαν για να προσελκύσουν συντρόφους, κάνοντας σεξ όπως και οι σύγχρονοι κροκόδειλοι, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που είδε το φως της δημοσιότητας. 

Εμπειρογνώμονες από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ ανακατασκεύασαν το αναπαραγωγικό σύστημα ενός δεινοσαύρου μεγέθους σκύλου Λαμπραντόρ, που έζησε περίπου 145-100,5 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Το απολιθωμένο δείγμα του «Ψυττακόσαυρου» ανακαλύφθηκε στην επαρχία Λιαονίνγκ της βορειοανατολικής Κίνας και μεταφέρθηκε στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Σένκενμπεργκ στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας.

Το άνοιγμα μήκους περίπου δύο εκατοστών είχε χρησιμοποιηθεί από τον δεινόσαυρο για απολέπιση, ούρηση και ζευγάρωμα. Ενώ τα περισσότερα θηλαστικά έχουν διαφορετικά στόμια για κάθε μία από αυτές τις λειτουργίες, αυτές συνδυάζονται στα περισσότερα σπονδυλωτά ζώα, συμπεριλαμβανομένων των πτηνών και των αμφιβίων.

Όταν τα πουλιά ζευγαρώνουν, φέρνουν τα γεννητικά τους όργανα μαζί για λίγα δευτερόλεπτα για να ανταλλάξουν τα αναπαραγωγικά τους υγρά.

Η αναπραγωγική περιοχή του «Ψυττακόσαυρου» είναι μοναδική, ανέφερε η ομάδα, παρότι φέρει κάποιες ομοιότητες με εκείνες των σύγχρονων κροκοδείλων, όπως η ύπαρξη χειλέων και στις δύο πλευρές.

Αυτή η ερπετοειδής ομάδα, η οποία περιελάμβανε αλιγάτορες και κροκόδειλους, είναι ο πλησιέστερος ζωντανός συγγενής τόσο των δεινοσαύρων όσο και των απογόνων τους, των πουλιών. Οι σύγχρονοι μπαμπουίνοι και μερικές σαλαμάνδρες χρησιμοποιούν παρόμοιες τακτικές ζευγαρώματος, όπως και ένας περιορισμένος αριθμός πτηνών.

Η ομάδα έχει επίσης υποθέσει ότι οι διευρυμένοι λοβοί εκατέρωθεν του ανοίγματος μπορεί να περιείχαν μυώδεις αδένες μυρωδιάς, όπως φαίνεται στους σύγχρονους κροκοδείλους.