Χθες στην Βουλή αποφασίστηκε -όπως αναμενόταν- η σύσταση προανακριτικής επιτροπής κατά του Νίκου Παππά για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών στο διάστημα 2015-2016. Ήδη από τότε, σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση (ΝΔ και ΚΙΝΑΛ) προειδοποιούσε τον Νίκο Παππά ότι κάτι παρόμοιο δεν είναι δυνατόν να σταθεί, ότι θα καταπέσει και ότι ο ίδιος θα βρεθεί υπόλογος. Όλες οι προειδοποιήσεις επαληθεύτηκαν παρά τις αλήστου μνήμης γνωμοδοτήσεις του …Ινστιτούτου της Φλωρεντίας!

Χθες, λοιπόν, ολοκληρώθηκε η προαναγγελθείσα πολιτική προφητεία της τότε αντιπολίτευσης την οποία αντιμετώπισε με υπεροψία ο υπουργός, ευρισκόμενος υπό την επήρεια της μέθης της εξουσίας, καθώς ο Δαρείος του καβαφικού ποιήματος: «Ἀλλ’ ἐδῶ / χρειάζεται φιλοσοφία· πρέπει ν’ ἀναλύσει / τά αἰσθήματα πού θά εἶχεν ὁ Δαρεῖος: / ἴσως ὑπεροψίαν καί μέθην· ὄχι ὅμως — μᾶλλον / σάν κατανόησι τῆς ματαιότητος τῶν μεγαλείων».
Ωστόσο, το θέμα μας εδώ δεν είναι η παραπομπή του κυρίου Παππά ούτε οι τηλεοπτικές άδειες, αλλά ένα άλλο ζήτημα το όποιο επισημάνθηκε μεν, κανείς όμως δεν μπήκε στο κόπο να μας δώσει μιαν ερμηνεία. Ίσως γιατί δεν υπάρχει… Το θέμα που προέκυψε είναι το γιατί επιλέχθηκε ο κος Ραγκούσης να υπερασπιστεί τον Νίκο Παππά όταν ο πρώην λαλίστατος υπουργός του ΠΑΣΟΚ δεν είχε αφήσει κανέναν υψηλόβαθμο Συριζαίο που να μην τον έχει διακοσμήσει καταλλήλως;

Εντάξει, μπορεί κανείς να λησμονήσει ότι χαρακτήρισε τον Αλέξη Τσίπρα «αρρωστημένα εγωπαθή»… Δεν χάλασε κι ο κόσμος. Ο Αλέξης είναι μεγαλόψυχος και συγχωρητικός. Παρέβλεψε ακόμα και το tweet του Ραγκούση που έγραφε: «Τσίπρας, ο πιο ανέντιμος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης»! Στο μεταξύ, ο Γιάννης άλλαξε γνώμη – κι αυτό είναι δικαίωμά του. Το ξανασκέφτηκε και είπε να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, να βρει τον χαμένο του εαυτό και τις αξίες του.

Ωστόσο, είναι άλλο να έχεις μια λάθος άποψη για ένα πρόσωπο και άλλο μια πράξη να είναι αξιόποινη το 2015 και ευεργετική για το δημόσιο συμφέρον το 2020. Είναι εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς με ποια λογική στον ΣΥΡΙΖΑ του έδωσαν βήμα να υπερασπιστεί τον Νίκο Παππά, τον οποίο λίγα χρόνια πριν κατακεραύνωνε : «Θα έχουν κακό τέλος με τον αδιαφανή και σκανδαλώδη δρόμο που διάλεξαν για να ιδιοποιηθούν τις τηλεοπτικές άδειες!»… Ο Γιάννης Ραγκούσης προειδοποιούσε ως γερμανοτσολιάς του ΠΑΣΟΚ και άνθρωπος του « Πινοσέτ» ότι «με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση προσκαλεί σε μιαν αδιαφανή δοσοληψία, σε ένα ”δούναι και λαβείν κάτω από το τραπέζι” όσους ενδιαφέρονται… να πληρώσουν για να αποκτήσουν άδεια τηλεοπτικού σταθμού».

Αναρωτιέται κανείς: δεν υπήρχε κάποιος άλλος στον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστεί τον Νίκο Παππά; Τόση λειψανδρία ή απροθυμία; Ή εν πάση περιπτώσει, τι ακριβώς συμβαίνει και κουρελιάζεται η αξιοπιστία της πολιτικής αντιπαράθεσης και των επιχειρημάτων καθώς απαξιώνεται τόσο ριζικά ο πολιτικός λόγος; Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί πρόβλημα δημοκρατίας και αξιοπιστίας του κοινοβουλευτικού διαλόγου.

Αναρωτιέται κανείς που να πήγε άραγε εκείνο το περίφημο (πρώην) «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς»… Αλήθεια, γιατί το κάνουν αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα; Από την στιγμή που ο ίδιος ο Τσίπρας υπερασπίζεται τον στενό συνεργάτη του και υπουργό της κυβέρνησής του, δεν υπάρχει ένας «καθαρός» από δηλώσεις να υπερασπιστεί τον σύντροφο; Ή δεν θέλουν να εμπλέξουν το ονοματάκι τους σε υπόθεση που αναμένονται άσχημα ξεμπερδέματα;

ΥΓ.: Γνωρίζοντας κάποιος τα ήθη της Αριστεράς, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι εκθέτουν τον Ραγκούση στη βάσανο τού να υπογράφει συνεχώς δηλώσεις μετανοίας…