Πριν από μερικές εβδομάδες στην πόλη Μπέσεμερ της Αλαμπάμα των ΗΠΑ παίχτηκε ένα δράμα με τεράστια πολιτική, κοινωνική και οικονομική σημασία.

Η ψήφος για το σωματείο

Οι εργαζόμενοι σε μια από τις τεράστιες αποθήκες της εταιρείας Amazon κλήθηκαν να ψηφίσουν αν επιθυμούν να εκπροσωπούνται από το Σωματείο Λιανικής, Χονδρικής και Πολυκαταστημάτων. Μετά από μία εβδομάδα καταμέτρησης των ψήφων, το αποτέλεσμα ήλθε σαν σοκ για το σωματείο: με διαφορά σχεδόν δύο ψήφων προς μία, οι εργαζόμενοι στην Amazon αποφάσισαν ότι δεν επιθυμούν να εκπροσωπούνται από το συγκεκριμένο συνδικάτο.

Οι εκπρόσωποι του σωματείου κάνουν λόγο για βρώμικο πόλεμο από την εταιρεία: απειλές για απολύσεις, τρομοκρατία σε βάρος εργαζόμενων που υποστήριζαν το σωματείο, άσκηση πιέσεων, ωστόσο, πολλοί εργαζόμενοι δήλωσαν σε διάφορα ΜΜΕ ότι οι αποδοχές και τα προνόμια που η εταιρεία τους παρέχει είναι αντίστοιχα -αν όχι περισσότερα- με αυτά που θα τους παρείχε το σωματείο, αν τελικά εντάσσονταν σε αυτό.

Ο «πόλεμος» της Amazon

Το ενδιαφέρον είναι ότι η πρώτη προσπάθεια για ένταξη των εργαζομένων της Amazon σε σωματείο στις ΗΠΑ -στην Ευρώπη έχουν γίνει συνδικαλιστικές προσπάθειες με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία- κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία. Για πολλούς αναλυτές στις ΗΠΑ και όχι μόνο, η αρνητική ψήφος των εργαζομένων στην Αλαμπάμα έχει τεράστια βαρύτητα για το μέλλον του συνδικαλισμού και της οργάνωσης των εργαζομένων.

Είναι, όμως, τόσο απλά τα πράγματα; Και ναι και όχι. Στην καμπάνια της κατά του σωματείου η Amazon επισήμανε ότι πληρώνει πάνω από τον ελάχιστο μισθό και δίνει από την πρώτη ημέρα ιατροφαρμακευτική, οπτική και οδοντιατρική κάλυψη στους εργαζόμενούς της, υποστηρίζοντας ότι το σωματείο δεν θα μπορούσε να διασφαλίσει αυτά τα δεδομένα, ούτε, βέβαια, και ελάχιστο ωρομίσθιο 20 δολαρίων, όπως ήταν η εξαγγελία του.

Τα λάθη του σωματείου

Ταυτόχρονα, ο ιδρυτής της εταιρείας, Τζεφ Μπέζος, μετά το τέλος της ψηφοφορίας απέστειλε επιστολή στους μετόχους, στο οποίο παραδεχόταν ότι η Amazon θα πρέπει να γίνει καλύτερη για τους εργαζόμενούς της, ένα πιο ασφαλές περιβάλλον εργασίας, καθώς καταγράφονται συχνά θλαστικά τραύματα μετά από τις δεκάωρες εξαντλητικές βάρδιες στις αποθήκες. Ομολόγησε, δε, ότι το εκλογικό αποτέλεσμα στην Αλαμπάμα δεν τον καθησύχασε.

Από την άλλη, αναλυτές εκτιμούν ότι το σωματείο έκανε σημαντικά λάθη στην καμπάνια του υπέρ του «ναι», από το να υπολογίσει λιγότερους από τους πραγματικούς εργαζόμενους στην αποθήκη στην Αλαμπάμα, μέχρι να υποχρεωθεί να εξηγήσει ex post facto τι ακριβώς συμβαίνει με τις συνδρομές των μελών στο σωματείο, ενώ υπήρξαν και σοβαρά ζητήματα οργάνωσης, όπως πλήρης έλλειψη επαφής «πόρτα-πόρτα» με τους εργαζόμενους.

Ο κρίσιμος νόμος

Αν στα παραπάνω προστεθεί και το γεγονός ότι η μεγάλη μάχη δόθηκε στην Αλαμπάμα, μια Πολιτεία του Νότου με ένα νομικό καθεστώς που κάθε άλλο παρά ευνοεί τον συνδικαλισμό, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι πιθανότητες νίκης του σωματείου σε μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση μίκραιναν δραματικά. Πολλώ δε μάλλον, αν όλα τα παραπάνω ληφθούν υπόψη και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν τάχθηκε υπέρ του σωματείου.

Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Για την ώρα όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Γερουσία, όπου αναμένεται να συζητηθεί ο Νόμος για την Προστασία του Δικαιώματος του Οργανώνεσαι (PRO Act), ο οποίος δίνει χείρα βοηθείας στα σωματεία και περιλαμβάνει αυστηρότερες ποινές για τους εργοδότες που παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία. Ο νόμος στην ολότητά του φαίνεται πολύ δύσκολο να ψηφιστεί, ωστόσο, ίσως κάποια τμήματά του φθάσουν στο γραφείο του Μπάιντεν για υπογραφή.

Για κάποιους αναλυτές, η ήττα στο Μπέσεμερ ενδεχομένως και να αποτελέσει ένα μάθημα για τα σωματεία, ώστε, αν οι συνθήκες γίνουν να καλύτερες, να διεκδικήσουν πιο ενεργό ρόλο στην καθημερινότητα των εργαζομένων στις ΗΠΑ, όπου μόλις το 6,3% όσων εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα έχει συνδικαλιστική εκπροσώπηση.

Photo: Flickr