Το εργασιακό νομοσχέδιο αποτελεί για τα κόμματα της αντιπολίτευσης ένα πολύ σοβαρό αντικυβερνητικό μέτωπο και η πολιτική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, αρχής γενομένης από τη χθεσινή απεργία.

Ουδείς γνωρίζει αν αυτή η σύγκρουση μπορεί όντως να εξελιχθεί σε «μητέρα των μαχών», όπως έχει χαρακτηριστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο και για την κυβέρνηση είναι ένα μεγάλο γήπεδο στο οποίο θα μετρήσει δεδομένα και θα μετρηθεί η ίδια σε πολλά επίπεδα.

Η ελαστικοποίηση των όρων εργασίας είναι ήδη συνδεδεμένη με την πορεία των κεφαλαίων του ταμείου ανάκαμψης και αποτελεί απαίτηση των εργοδοτών. Όχι μόνο των μεγαλύτερων, όπως ίσως πολλοί πιστεύουν, αλλά και πάρα πολλών μεσαίων και μικρών, οι οποίοι, ύστερα από την οικονομική κρίση και τα λοκντάουν της πανδημίας, συνδέουν τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεών τους με την ελαστικοποίηση.

Στην πραγματικότητα το κρας τεστ και το μέγεθος του πολιτικού κόστους που αυτό θα παραγάγει θα δείξουν με τι υλικό είναι στρωμένος ο δρόμος του Μητσοτάκη προς τις «μεταρρυθμίσεις» που επαγγέλλεται.

“Καίνε” οι πλειστηριασμοί

Τα μέτωπα πάντως της επόμενης περιόδου δεν περιορίζονται στα εργασιακά θέματα.
● Οι πλειστηριασμοί, πρακτικά παγωμένοι επί αρκετά χρόνια, αναμένεται ότι θα πάρουν μπρος και θα προκαλέσουν σοβαρό πρόβλημα σε μεγάλο πλήθος ιδιοκτητών ακινήτων.
● Ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας επί της ουσίας βάζει τέλος σε ό,τι είχε απομείνει από το καθεστώς προστασίας της πρώτης κατοικίας και, επιπλέον, αφορά και όσους επλήγησαν οικονομικά από την πανδημία με συνέπεια να μην μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους.
● Επιπλέον ο Πτωχευτικός εισάγει τη δυνατότητα των νοικοκυριών να πτωχεύουν, χωρίς ωστόσο να απαλλάσσονται από τα χρέη τους. Το ότι μάλιστα ένα νοικοκυριό θα μπορεί να χάνει το σπίτι του – και μαζί το μέρος του δανείου που είχε ήδη αποπληρωθεί – και εν συνεχεία θα μπορεί να το ενοικιάσει για 12 χρόνια μέχρι να έχει τη δυνατότητα επαναγοράς προϊδεάζει για μια ευρεία αναδιανομή περιουσίας υπέρ των εχόντων, η οποία θα θέσει στο περιθώριο μια μεγάλη μάζα ευάλωτων νοικοκυριών και μικρών επιχειρήσεων.

Εάν όμως όλα αυτά γίνονται στο όνομα της εξυγίανσης των τραπεζών, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι σε ορατό πολιτικό χρόνο θα επιτευχθούν οι στόχοι μείωσης των κόκκινων δανείων – ούτε είναι βέβαιο το αν θα μπορεί να εκκινήσει ένας νέος κύκλος ομαλής χρηματοδότησης της οικονομίας.Επομένως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι οι θυσίες των μικρών θα έχουν οποιοδήποτε αντίκρισμα στην επανεκκίνηση της οικονομίας και στη διανομή των κερδών της ή, απλώς, στο τέλος οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι οι… συνήθεις ύποπτοι.

Ανάκαμψη, αλλά πως;

Σε ό,τι αφορά την ανάκαμψη, ακόμη παραμένουν όλες οι αμφιβολίες σε πολύ κρίσιμα μέτωπα:
● Της πανδημίας, αφού οι στόχοι του εμβολιαστικού προγράμματος δεν είναι καθόλου εύκολο να επιτευχθούν. Βρισκόμαστε πολύ πίσω και το έδαφος δεν προβλέπεται ότι θα καλυφθεί σύντομα.
● Του τουρισμού, που παρά τη διαρκή πολιτική και μιντιακή καμπάνια δεν «τραβάει», αφού μεγάλοι πελάτες μας εξακολουθούν να είναι αυστηροί ως προς τα μέτρα στις χώρες τους, τα οποία λειτουργούν αποθαρρυντικά για τους πολίτες τους. Σε αυτό το κεφάλαιο προσθέστε και τις διπλωματικές περιπλοκές με τη Ρωσία, οι οποίες περιγράφονται αναλυτικά στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στη σελίδα 11 του σημερινού φύλλου του «Ποντικιού».
Όσο για τα κεφάλαια του ταμείου ανάκαμψης, έχουμε πει εξαρχής πως είναι αυστηρά στοχευμένα και δεν προβλέπεται ότι θα αφορούν το σύνολο της ελληνικής οικονομίας.

Ευρω-κόντρες

Το πλήθος των μετώπων της χώρας και της κυβέρνησης περιλαμβάνει και μια σειρά επώδυνες διαπραγματεύσεις με το ευρωσύστημα σε δύο τουλάχιστον μέτωπα, τα οποία αφορούν:

1. Την επομένη των λοκντάουν που επιβλήθηκαν λόγω της πανδημίας. Τα μέτρα στήριξης των οικονομιών – και της ελληνικής – πολύ δύσκολα θα επαναληφθούν και πάντως σε καμιά περίπτωση στην έκταση στην οποία τα είδαμε έως τώρα. Αντιθέτως η παραγωγή ελλειμμάτων και χρεών κατά την προηγούμενη περίοδο οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε επαναφορά της δημοσιονομικής αυστηρότητας, και μάλιστα σε συνθήκες ήδη δυσμενείς για την Ελλάδα.
2. Το μεταναστευτικό, που αποτελεί κορυφαίο ζήτημα για την Ελλάδα, η οποία βρίσκεται σε μια μέγγενη πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη.
   ● Από τη μια η Τουρκία διακινεί οργανωμένα και απολύτως παράνομα μεταναστευτικούς πληθυσμούς προς την Ελλάδα (τους πρόσφυγες τους διατηρεί στο έδαφός της ως χαρτί διαπραγμάτευσης με την Ε.Ε.) και ταυτόχρονα αρνείται να λάβει επιστροφές όσων δεν έχουν δικαίωμα ασύλου στη χώρα μας.
   ● Από την άλλη η Ε.Ε. όχι μόνο αρνείται να πιέσει την Τουρκία να δεχτεί επιστροφές, αλλά επιχειρεί να μετατρέψει τις ευρωπαϊκές χώρες πρώτης υποδοχής σε στρατόπεδα φύλαξης με αντάλλαγμα… «βοήθεια» σε υποδομές και χρήμα για να επιτευχθεί ο στόχος της. Η επερχόμενη σύνοδος κορυφής του Ιουνίου θα είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη για την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης.
   

Μέχρι το Φθινόπωρο

Προφανώς όλες αυτές οι δυσκολίες – για τις οποίες ελάχιστος λόγος γίνεται σε επίπεδο δημόσιου διαλόγου και ΜΜΕ – περιγράφουν ένα τοπίο πολύ πιο δύσκολο από αυτό που προτιμά να «επικοινωνήσει» η κυβέρνηση. Τα μέτωπα πολλά, το πολιτικό κόστος παραμονεύει στο καθένα απ’ αυτά και η κοινωνική ομαλότητα δεν είναι δεδομένη σε βάθος χρόνου με τόσο σοβαρά διακυβεύματα.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση λογικά θα θέλει να αξιοποιήσει το μομέντουμ των μέτρων στήριξης κατά την πανδημία και το γεγονός ότι τα προβλήματα της επόμενης μέρας θα χρειαστούν κάποιον χρόνο για να εκδηλωθούν, αλλά η πολιτική είναι… «φρέσκα κουλούρια». Τυχόν επιλογή για πρόωρες εκλογές πιθανότατα θα ενεργοποιηθεί έως το φθινόπωρο, αφού από τότε και ύστερα η ατζέντα ίσως έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά – και όχι κατ’ ανάγκην υπέρ της…

Ευάγγελος Βενιζέλος: Το βράδυ της 15ης Ιουνίου του 2011 παίχτηκε η πολιτική ζωή μου

Νταλακογεώργος (Πρόεδρος ΠΕΝΕΝ) στο topontiki.gr: Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη συντρίβει τα τελευταία εργατικά δικαιώματα

Παναγόπουλος – Εργασιακό: Η διευθέτηση έρχεται με στόχο τις ατομικές συμβάσεις