Στις διπλωματικές σχέσεις, τα πράγματα είναι πάντα περισσότερο πολύπλοκα -έως δαιδαλώδη- όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις.

Μια κίνηση δημιουργεί πιθανά ένα ντόμινο εξελίξεων που δύσκολα μπορεί κανείς να προβλέψει και να ελέγξει. Στο μεταξύ, οι νέες τεχνολογίες και μορφές ενέργειες δημιουργούν γεωστρατηγικές ανακατατάξεις.

Σε όλη αυτή τη ρευστή κατάσταση, ωστόσο, πάντα υπάρχει μια σταθερά που είναι η Ιστορία.

Έτσι και η ιστορία παρόμοιων συναντήσεων όπως αυτή που θα πραγματοποιηθεί σήμερα μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν στο πλαίσιο της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ, έχει να μας διδάξει πολλά.

Στις 31 Μαΐου του 1975, στην συνάντηση Κ. Καραμανλή και Σ. Ντεμιρέλ -επίσης στο περιθώριο διάσκεψης του ΝΑΤΟ- οι δυο ηγέτες μίλησαν τετ α τετ δίχως αντιπροσωπείες και αποφάσισαν να επιλύσουν ειρηνικά τις διαφορές τους, να παραπέμψουν το θέμα της υφαλοκρηπίδας στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης και να διατηρήσουν ένα κλίμα καλής γειτονίας προς όφελος των δυο λαών.

Λίγο μετά, βέβαια, η Τουρκία υπαναχώρησε για την παραπομπή του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη, ωστόσο, σε γενικές γραμμές είχε μπει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συζήτησης. Σήμερα, σαρανταέξι χρόνια μετά, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα για την συνάντηση Μητσοτάκη Ερντογάν.

Η Τουρκία έχει διευρύνει επικίνδυνα τον κατάλογο των απαιτήσεών της σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας και των συμφερόντων μας, έχει αναπτύξει μια πρωτοφανή επιθετική ρητορική ευθέων απειλών εναντίον της χώρας μας, η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο τον προηγούμενο χρόνο τόσο στο Έβρο όσο και στο Αιγαίο, και τέλος, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πολιτικά ιδιότυπο τουρκικό καθεστώς το οποίο μοιάζει περισσότερο με σουλτανάτο και ελάχιστα με δημοκρατία…

Προφανώς δεν αναμένεται μια συνάντηση σαν αυτή να λύσει κάποιο πρόβλημα. Αυτό που αναμένεται, είναι να διαπιστωθεί κατά πόσο η τουρκική επιθετικότητα θα περιοριστεί από την συγκυρία των διεθνών εξελίξεων και την κατάληξη της αμερικανοτουρκικής έντασης.

Από την άλλη, υπάρχει και μια σαφής κινητικότητα μεταξύ διαφόρων χωρών της Ανατολικής Μεσογείου ενάντια στα σχέδια της Τουρκίας στην περιοχή. Όμως, ο καθοριστικός παράγων των εξελίξεων είναι οι ΗΠΑ και το τι έχουν αποφασίσει να κάνουν με την Τουρκία. Μπορεί να είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος, ωστόσο, οι σχέσεις εμπιστοσύνης έχουν διαρραγεί σε τέτοιο βαθμό που θα χρειαστεί χρόνος να επανακτηθούν.