«Κοίτα! Εδώ είναι ένα πολύ μικρό λουλούδι που δεν έχει γεννηθεί ακόμη».
Αυτά τα λόγια της μόλις δυόμιση ετών βαφτισιμιάς της Μαρί Μπρασάρ, καθώς παρατηρούσε μια ζωγραφιά ενός ιαπωνικού βιβλίου, υπήρξαν το έναυσμα για τη δημιουργία μια ιδιαίτερης περφόρμανς με τίτλο «Βία / Violence».

Μιας περφόρμανς που η Καναδή σκηνοθέτης, σε συνεργασία με Ιάπωνες καλλιτέχνες, χαρακτηρίζει ως «σουρεαλιστικό παραμύθι» και, κρατώντας μονολογικό χαρακτήρα, συνδυάζει τον κινηματογραφικό ρεαλισμό, το εξπρεσιονιστικό θέατρο, τον χορό, τα εικαστικά και ένα σημαίνον ηχητικό τοπίο.

Στόχος της η αναπόφευκτη εξοικείωση του ανθρώπου με τη βία – ξεκινώντας υπόγεια, από την παιδική του ηλικία ώς την ενηλικίωσή του.
Ένας λαβύρινθος με «ασύνδετες» ιστορίες, που η ίδια έχει γράψει και αφηγείται, τροφοδοτούν τον φόβο, ενώ συνοδεύονται από αφηρημένες προβολές βίντεο όπου στυλιζαρισμένα γεωμετρικά σύμπαντα, κτήρια του μέλλοντος, αφηνιασμένοι ωκεανοί και σκιές υπογραμμίζουν τον βυθό του υποσυνείδητου. Πρόκειται για σύγχρονες τραγωδίες, όπως στη Γάζα και στη Βηρυτό, αλλά και αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, όνειρα, φαντασιώσεις, εφιάλτες ή αγχωτικές περιγραφές γύρω από τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι καλλιτέχνες τον τελευταίο καιρό.

Ένα υβριδικό θέαμα, συμβολικό, σκοτεινό και υπόκωφο το οποίο, ωστόσο, εγκλωβίζεται στην εσωστρέφειά του.
Και ξαφνικά η Μπρασάρ κάνει ένα απλοϊκό – και δυστυχώς απόλυτα αποτυχημένο – «διάλειμμα» όπου, με τη βοήθεια ενός μεταφραστή, απευθύνεται στο κοινό εξηγώντας, μεταξύ άλλων, τους λόγους που ενέπνευσαν τη δημιουργία της και τη χαρά που νιώθει τώρα που βρίσκεται στην Ελλάδα.
Κατ’ επέκταση η παρέμβασή της ακυρώνει την ποιητική διάσταση της παράστασης και χάνει την ουσιαστική στόχευσή της.

Διαβάστε επίσης:

Επίθεση με βιτριόλι: «Ήθελα να πονέσει η Ιωάννα, όπως πόνεσε και εμένα η ψυχή μου» – Όλη η απολογία της κατηγορούμενης

Εξαδάκτυλος: «Πρέπει να γίνει παρέλαση γιατί θα υπάρξει διχασμός και θα τροφοδοτήσουμε θεωρίες συνωμοσίας» (Video)

Γκάφα από το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο: Δεν έγινε ποτέ ο σεισμός στη Νάξο