Η Μαρία Παλαιολόγου  μετέφρασε το βιβλίο του Sergio del Molino Το Δέρμα με θέμα την ασθένεια της ψωρίασης και μας γράφει γι’ αυτό.

Ντρεπόταν ο τύραννος Στάλιν για το δέρμα του, φορούσε μακρυμάνικα πουκάμισα, δεν άφηνε κανέναν να τον δει γυμνό. Ντρεπόταν ο Τζον Απντάικ για το δικό του, ο Ναμπόκοφ, ο Εσκομπάρ, η Σίντυ Λόπερ. Ντρεπόταν ο συγγραφέας να εκθέσει το δικό του. Όλοι τους υπέφεραν και υποφέρουν από ψωρίαση. Η αρρώστια, το τραυματικό της βίωμα, το βλέμμα του υγιούς και η αποστροφή του, η κοινωνική περιθωριοποίηση ως αναγκαίο κακό, η φυλετική ηγεμονία του λευκού δέρματος και η ατίμωση του μαύρου. Μα πρόκειται για βιβλίο αυτοβοήθειας; Κατηγορηματικά όχι.

Ο del Molino στοχάζεται την ταυτότητα με αφορμή το πονεμένο του δέρμα κι εκείνο των υπολοίπων επιφανών ψωριασικών που κατοικοεδρεύουν στις σελίδες του βιβλίου. Δεν υπάρχει ίχνος θυματοποίησης ή εμπορεύσιμης ελπίδας στα κεφάλαιά του. Το αντίθετο μάλιστα: πρόκειται για μια αφοριστική περιπλάνηση στις ιστορίες των αιχμαλώτων της προκατάληψης του «ασθενούς δέρματος», για μια απελευθερωτική κάθοδο στην κόλασή της.

«Το βλέμμα του Γκρίφιν Ντιουν, όταν ξεσκεπάζει το ζεστό ακόμη σώμα της νεκρής κοπέλας, στο Μετά τα Μεσάνυχτα του Σκορτσέζε, συμπυκνώνει αιώνες βλεμμάτων πάνω στο ξένο δέρμα. Εκεί βρίσκονται όλες οι προκαταλήψεις, όλες οι αποδοκιμασίες, όλες οι βιαιότητες, όλος ο ρατσισμός κι όλη η αηδία. Εκεί, σ’ αυτή τη δραματική έκφραση, εμπεριέχονται όλες οι σελίδες αυτού του βιβλίου».

Sergio del Molino

Το δέρμα 

Μετάφραση:  Μαρία Παλαιολόγου

Εκδόσεις: Ίκαρος 

Σελ.: 312

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Η δύναμη της αγάπης

Ο Προκόπης Παυλόπουλος για τα εθνικά και το Κυπριακό

Βιβλίο: Να πώς γράφονται οι ιστορίες