Πριν από τρεις μήνες περίπου, όταν η Ρωσία ανακοίνωσε την πρόθεσή της να «αποναζιστικοποιήσει» την Ουκρανία, κανείς δεν πίστευε σε αυτά που θα ακολουθούσαν. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τις εξελίξεις, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος της αγριότητας των εγκλημάτων που θα διέπρατταν οι Ρώσοι, κανείς δεν πίστευε ότι αυτή η χώρα (που γοητεύεται από την Δύση εξ ου και το απύθμενο μίσος εναντίον της) θα φανέρωνε τόσο ξεδιάντροπα το βάρβαρο ασιατικό της πρόσωπο. Η Ρωσία δεν ανήκει στην Ευρώπη, όση ακαταμάχητη γοητεία κι αν ασκεί πάνω της ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής. Πριν από κάθε λόγο -οικονομικό ή παιχνίδι ποικίλων συμφερόντων- αυτός είναι ο καθοριστικός ψυχολογικός παράγοντας που χωρίζει τη Ρωσία από την Ευρώπη, το βαθύ πολιτισμικό χάσμα που το κίνημα της σλαβοφιλίας το έχει επεξεργαστεί θεωρητικά με βάση το άσβεστο μίσος εναντίον του δυτικού πολιτισμού.

Είναι πλέον εμφανές ότι η Ρωσία αποτελεί παγκόσμιο κίνδυνο, ότι είναι ένα αναξιόπιστο κράτος-παρίας. Στο μεταξύ, αποδεικνύεται γυμνή στρατιωτικά, πολιτικά, πολιτισμικά, ηθικά. Είναι ένα κράτος-δολοφόνος που βασίζεται στον μαφιόζικο τρόπο διακυβέρνησης και εξωτερικής πολιτικής μέσω απειλών, παραλογισμών, διεθνών σαμποτάζ, δηλητηριάσεων και γελοίων προφάσεων. Η στρατιωτική της ισχύ βασίζεται σε κάτι ξεχαρβαλωμένα -όπως όλο της το οπλοστάσιο- σοβιετικά πυρηνικά και στην τρομοκρατία. Είναι εμφανές ότι για να καλύψει την ήττα της στο ουκρανικό μέτωπο, ισοπεδώνει πόλεις και δολοφονεί αμάχους.

Αυτό που πέτυχε είναι η απέχθεια του σύγχρονου κόσμου, όχι της Βόρειας Κορέας και ενός πλήθους ανυπόστατων χωρών που μας αραδιάζουν αγράμματα φαιοκόκκινα φασιστοειδή στις τηλεοράσεις, που ερμηνεύουν τις διεθνείς σχέσεις με το σοβιετικό κιλό. Αυτό που πέτυχε είναι να επανεπιβεβαιωθεί και επαναδικαιωθεί ο σωτήριος ρόλος του ΝΑΤΟ που οι σημαντικότερες χώρες του κόσμου εκλιπαρούν για να ενταχθούν στις τάξεις του, που αποτελεί την στρατιωτική ασπίδα της δημοκρατίας, της διεθνούς νομιμότητας, της ελευθερίας. Αυτό που πέτυχε, είναι οδηγήσει στην μεγάλη και ασφαλή αγκαλιά του ΝΑΤΟ την Φινλανδία και την Σουηδία, χώρες που μέχρι πριν τρεις μήνες, τηρούσαν με θρησκευτική ευλάβεια την ουδετερότητα του τρόμου που επέβαλε η ρωσική βαρβαρότητα. Αυτό που επέτυχε ο Ρώσος τύραννος είναι την αποφινλανδοποίηση των σκανδιναβικών χωρών από τον τρόμο της ρώσικης απειλής. Πλέον αποσύρεται από την διεθνή ορολογία η λέξη φινλανδοποίση που μπήκε σε χρήση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και δήλωνε την πειθήνια εξάρτηση της φινλανδικής εξωτερικής πολιτικής από τα συμφέροντα της Ρωσίας.

Διαβάστε επίσης:

Οι ΗΠΑ και τα ελληνοτουρκικά

Η εκλογή ηγεσίας από τη βάση είναι άλμα δημοκρατίας

Η αποναζιστικοποίηση της βιβλιοθήκης στο ΑΠΘ…