Δεν είναι μυστικό ότι η καταστροφή, ο όλεθρος και ο θάνατος είναι το ένα πρόσωπο του πολέμου. Το άλλο (πρόσωπο) είναι η αναζωπύρωση της οικονομικής διαδικασίας, η ανάπτυξη και τα κέρδη που φυτρώνουν στα συντρίμμια και ποτίζονται με το αίμα.

Μπορούμε να θυμηθούμε το οικονομικό θαύμα που προκάλεσε στην Αμερική ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ένα θαύμα που στηρίχθηκε στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία και επικυρώθηκε με την ανάμειξη των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στον πόλεμο, μετατρέποντας τη χώρα σε αυτοκρατορία.

Τηρουμένων των αναλογιών, σε διαφορετική κλίμακα, τα ίδια ισχύουν σήμερα με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Στην προκειμένη περίπτωση η άμεση στρατιωτική ανάμειξη των ΗΠΑ είναι περιορισμένη, ωστόσο η αμερικανική πολεμική βιομηχανία ξεπουλά την πραμάτεια της.

Έχοντας τους Ουκρανούς ως «αντιπροσώπους» στα πεδία των μαχών, η αμερικανική πολεμική βιομηχανία έχει κάθε συμφέρον να συντηρήσει τη φωτιά του πολέμου. Και οι Ουκρανοί, μπορεί να πολεμούν για τη χώρα τους, γνωρίζουν ωστόσο ότι το αξιόμαχο του στρατού τους εξαρτάται απόλυτα από τα δώρα της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας.

Κάπως έτσι αποκτούν νόημα οι εκκλήσεις του Ουκρανού ΥΠΕΞ Ντμίτρο Κουλέμπα, την περασμένη Δευτέρα, προς τις χώρες του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τους ρυθμούς αποστολής όπλων στον ουκρανικό στρατό.
Οι εκκλήσεις του Κουλέμπα διατυπώθηκαν εν μέσω αναφορών ότι οι ΗΠΑ και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ εξαντλούν τα στρατιωτικά τους αποθέματα. Ακριβώς αυτό, ωστόσο, είναι το κέρδος για τους Αμερικανούς κατασκευαστές όπλων, καθώς αυτήν την περίοδο μπορούν να πουλήσουν όσο περισσότερα όπλα μπορούν να φτιάξουν.

Παρ’ όλα αυτά, ο αρχηγός του αμερικανικού Επιτελείου στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ τάχθηκε πρόσφατα υπέρ των ειρηνευτικών συνομιλιών για τον τερματισμό των μαχών. Αλλά η άποψή του δεν είναι δημοφιλής στην κυβέρνηση Μπάιντεν, καθώς υψηλόβαθμα στελέχη στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας δεν πιστεύουν ότι είναι ώρα για διαπραγματεύσεις.

Προφανώς επειδή τα προσδοκώμενα κέρδη δεν έχουν ταβάνι…