Στον δημόσιο πολιτικό λόγο γίνεται συνήθως «μάχη αρχών», δηλαδή ιδανικών, όπως για παράδειγμα της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των θεσμών, της συνταγματικής τάξης, τα οποία επικαλούνται έγκριτοι επιστήμονες, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και διανοούμενοι.

Είναι προφανές ότι όλα αυτά είναι προσχηματικά καθώς στην πολιτική συνιστούν  προϋπόθεση για την διεκδίκηση ή την παραμονή στην εξουσία. Όταν έχεις άλλα ζόρια, εύκολα ρωτάς: «είσαι υπέρ των παρακολουθήσεων, δηλαδή;»  Ο άλλος δεν μπορεί να σου απαντήσει ότι «ναι, είμαι!»…  Άσε που για να αναπτύξει το σκεπτικό του, χρειάζονται καμιά πενηνταριά χιλιάδες λέξεις. Ενώ ο «προοδευτικός» ξελασπώνει με τρεις.  Το κόλπο αυτό είναι αριστερό καθώς η Αριστερά είναι και με τον «άνθρωπο»  στις πιο απάνθρωπες συνθήκες και με την «ειρήνη» στις πιο πρόδηλες αγριότητες. 

Τελευταία, ζήσαμε το σίριαλ των επισυνδέσεων. Μπροστά ήταν οι αρχές, οι επιστημονικές απόψεις, η επίκληση  όλων των μορφών της ελευθερίας, των δικαιωμάτων. Πίσω όμως εμαίνετο μια σκληρή και ανελέητη μάχη για την εξουσία.

Τι ακριβώς συνέβη με το έντονο φλερτ  του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ; Αφού πρώτα οι στρατηγοί της Κουμουνδούρου φρόντισαν να υπονομεύσουν κάθε ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, επιδόθηκαν στις αγάπες με τους πρώην γερμανοτσολιάδες, κλέφτες και διεφθαρμένους Πινοσέτ.  Πάνω στην ώρα έσκασε «συμπτωματικά» στην επικαιρότητα η επισύνδεση Ανδρουλάκη, πολύ ρομαντική (και βολική) ιστορία για τους υπερασπιστές των ελευθεριών. «Παρακολουθείται ένας πολιτικός αρχηγός;», «Ω θεέ μου, σε τι χούντα ανελευθερίας ζούμε!»

Στο μεταξύ, μετά από όλα τα ταχύρυθμα μαθήματα συνταγματολογίας, μαθαίνουμε ότι στις Βρυξέλλες παρακολουθούσαν τους πάντες (δηλαδή, όσους υπήρχε νόμιμος  λόγος να παρακολουθούν)  όπως είναι και φυσικό – για αυτό υπάρχουν οι μυστικές υπηρεσίες!  Αν ήταν αντισυνταγματικές,  δεν υπήρχε λόγος να υπάρχουν.  Επίσης, μαθαίνουμε ότι και πέραν του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, το FBI μπαινοβγαίνει στο σπίτι του Πρόεδρου κάνοντάς το φύλλο και φτερό. Στην Αμερική όμως από ότι φαίνεται, δεν έχουν νόμους…

Την υπεράσπιση του Ανδρουλάκη την ανέλαβαν πολλοί πρόθυμοι «υπερασπιστές των ελευθεριών». Και καλά έπραξαν. Ωστόσο, ενεπλάκη στις συνταγματικές ευαισθησίες και ο ΣΥΡΙΖΑ και -για να μην  μακρηγορούμε- τους έκανε όλους μια χαψιά, τους εξέθεσε και πόνταρε αυτός όλα τα λεφτά της προεκλογικής του προετοιμασίας στις παρακολουθήσεις, για τις οποίες «δεν υπάρχουν πειστικές απαντήσεις» (άλλο παραμύθι κι αυτό…). Ποιος; Ο ΣΥΡΙΖΑ που παρακολουθούσε ολόκληρη την Ελλάδα δίχως να τηρεί καμιά νόμιμη διαδικασία και που έσπευσε στο παρά πέντε να αλλάξει τον σχετικό νόμο και να μετατρέψει τις παράνομες παρακολουθήσεις από κακούργημα σε πλημμέλημα.

Το σίριαλ «επισυνδέσεις», ωστόσο, δεν αποδείχτηκε τόσο δημοφιλές παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία  με τον κυνισμό για τον όποιο διακρίνεται, εξέθεσε και τους πληροφοριοδότες της στην  ΕΥΠ καθώς ήταν ο κύριος Τσίπρας που ήξερε για όλους πριν από όλους. Όταν αποκαλύφθηκαν οι «γνώσεις» του στη Βουλή και στην ουσία ομολόγησε ότι αυτός κάρφωσε τα 6 πρόσωπα της νέας σειράς του σίριαλ των επισυνδέσεων, το πράγμα χάλασε.

Στο μεταξύ, το ΠΑΣΟΚ που «δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» ήρθε να καταλάβει για πολλοστή φόρα ότι από την Αριστερά έχει αποδεκατιστεί και βρίσκεται σταθερά σε μονοψήφια νούμερα – κι αυτά για συναισθηματικούς λόγους όχι για πολιτικούς. Τώρα λοιπόν, που είναι αργά, αλλάζει βιολί και κρατά αποστάσεις. Άλλη παιδαριώδης αντίδραση η οποία θα αποτυπωθεί στις εκλογές. Καλά, με τόσα έμπειρα «ιστορικά στελέχη»  δεν ήξεραν εκεί στην Χαριλάου Τρικούπη ότι δεν τους βόλευε το εκλογικό σύστημα και ο δεύτερος γύρος;

Το καλό, ωστόσο, το κρατώ κι εγώ για το τέλος. Να σας πω τώρα ότι δεν μου έκανε εντύπωση η «Βενεζουέλα» του πρωθυπουργού στην ομιλία του για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Πού την θυμήθηκε την Βενεζουέλα;  Έχω την εντύπωση ότι δεν θυμήθηκε ο Μητσοτάκης την Βενεζουέλα …συνειρμικά, καθώς ρώτησε εάν είναι σίγουρος ο κύριος Τσίπρας ότι το κόμμα του δεν χρηματοδοτήθηκε από τον προσφιλή του σύντροφο Μαδούρο…

Το λέω αυτό γιατί την επαύριον κιόλας αυτής της νύξης, ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία, στην ουσία αποσύρθηκε και κήρυξε …«ανένδοτο», επιτρέψτε μου, με τελείως γελοίες ιστορικές ταυτίσεις. Όταν γνωρίζεις ότι «κερδάς», δεν βγαίνεις στα πεζοδρόμια! Ταυτόχρονα, έσπασε ξαφνικά και η «συμμαχία των δημοκρατικών δυνάμεων»  που είχε προωθηθεί παρά την ψυχρολουσία που δεχτήκαν κι από τον Κουτσούμπα.

Τελικά, κάτι τρέχει με την Βενεζουέλα. Εδώ  ήθελα να καταλήξω! 

Διαβάστε επίσης:

Στη Δημοκρατία σεβόμαστε την κάλπη

Άμεσες παρεμβάσεις για τους μικρομεσαίους

Οι εθνικές εκλογές είναι ευκαιρία για αλλαγή σελίδας