Για την καριέρα του στην τηλεόραση αλλά και το νέο ρόλο στη ζωή του ως πατέρα μίλησε, μεταξύ άλλων, ο Μιχάλης Σαράντης στην εκπομπή «Καλύτερα δε Γίνεται».

«Η τηλεόραση δεν είχε τύχει. Όταν ξεκινήσαμε τη σχολή, υπήρχε η κρίση και δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Ήθελα να μπω στο θέατρο αλλά αν μου ερχόταν πρόταση στην τηλεόραση δεν θα έλεγα όχι. Προσωπικά είμαι από τους πρώτους, όπως πχ στη Φαμίλια, δεν περίμεναν ότι θα με έβλεπαν σε κάτι τέτοιο. Με ρωτούσαν τι έπαθα αλλά ήθελα να βάλω τρικλοποδιά σε όλο αυτό. Τις ταμπέλες τις βάζουμε εμείς στους ανθρώπους για να ξέρουμε πώς να τους τοποθετήσουμε», ανέφερε αρχικά ο ηθοποιός.

«Την περίοδο που έχασα τη μαμά μου ήμουν θολωμένος. Όταν πήρα το βραβείο Χορν το χάρηκε η μαμά μου, πήρε λίγες ημέρες ακόμη ζωής. Περνώντας από διάφορα δύσκολα πράγματα στη ζωή, αντιλαμβάνομαι ότι θέλω να κάνω τα πάντα με την ίδια συνέπεια. Δεν μπορώ αλλιώς εγώ. Τους κόμπους μας πρέπει να τους κόβουμε όσο μεγαλώνουμε», συνέχισε.

«Η Μαιρούλα ήρθε στη ζωή μου μόνο για καλό»

Αναφερόμενος στη σύζυγό του Μαίρη Μηνά, ο Μιχάλης Σαράντης τόνισε πόσο τη θαυμάζει, ειδικά τώρα που έχει γίνει μητέρα.

«Είμαι πολύ ντροπαλός γενικά. Όταν συναντηθήκαμε με τη Μαίρη τα πάθαμε όλα μαζί. Είναι πολύ ζεστό και δοτικό άτομο. Η Μαιρούλα ήρθε στη ζωή μου μόνο για καλό. Από την πρώτη στιγμή που την είδα, έφαγα σφαλιάρα. Τη θαύμαζα πριν τη γνωρίσω. Όταν γινόταν το κάστινγκ της ταινίας “Απόστρατος”, πρότεινα τη Μαίρη σε έναν ρόλο γιατί την εκτιμούσα, χωρίς κάτι ερωτικό».

»Τώρα τη Μαίρη τη θαυμάζω για έναν ακόμη λόγο, τον πιο ουσιαστικό. Γίνεται μια εξαιρετική μητέρα, μια μαγική μητέρα με πολλές δυνάμεις που ούτε η ίδια ήξερε ότι έχει. Το καλοκαίρι θα παίξουμε μαζί και νιώθουμε ασφαλείς που θα είμαστε παρέα. Τη θαυμάζω κάθε μέρα γιατί οι δυνάμεις της είναι αδιανόητες», συνέχισε.

Διαβάστε επίσης:

Παρθένα Χοροζίδου: «Κάθισα σε ένα τραπέζι με τον Γιάννη Μπέζο και είπα “Παναγία μου, τι γενναιοδωρία είναι αυτή;”»(Video)

Γερμανού για Γιώργο Δερτίλη: «Θα σε έχω πάντα στην καρδιά μου» (Video)

Ζέτα Μακρυπούλια: «Έφτασα σε ένα σημείο που έπιασα πάτο, χαμένη σε σκέψεις και θλίψη»