Είναι μια επέτειος που γιορτάζεται στις ΗΠΑ, αλλά ίσως αξίζει περισσότερη προσοχή σε διεθνές επίπεδο. Το 2023 συμπληρώνονται 50 χρόνια από τότε που ακούστηκαν οι πρώτοι ήχοι του hip hop και κάποιοι σήκωσαν τα χέρια στον αέρα.

Πολλοί λένε πως η μουσική hip hop είναι η πιο μεγάλη συνεισφορά της Αμερικής στη σύγχρονη κουλτούρα.

Η εμφάνιση του Questlove, μέλους της κολεκτίβας hip hop The Roots, στην φετινή τελετή για τα βραβεία Grammy,  ήταν ο επίσημος εορτασμός για τα πενήντα χρόνια από την πρώτη φορά που ακούστηκε αυτό το μουσικό είδος.

Για τους λάτρεις του είδους ήταν μια εικόνα που τους δικαιώνει, καθώς δεν  ξεχνούν ότι πριν από 34 χρόνια, ο Will Smith, γνωστός ως Fresh Prince, και ο DJ Jazzy Jeff κέρδισαν το πρώτο βραβείο  Grammy για ένα κομμάτι rap, αλλά μποϊκοτάρισαν την τελετή απονομής των βραβείων όταν ενημερώθηκαν ότι η κατηγορία τους δεν θα μεταδιδόταν τηλεοπτικά. Ήταν η εποχή που το hip hop θεωρείτο πολύ προκλητικό και ακατανόητο.

Παρότι έχουν περάσει 50 χρόνια ακόμα και στη φετινή γιορτή των Grammy δεν διατυπώθηκε επίσημα η παραδοχή για την τεράστια συμβολή της μουσικής hip hop στην παγκόσμια μουσική κουλτούρα.

Από τους δρόμους της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του 1970, μέχρι τους δρόμους του Ιράν τα τελευταία χρόνια, το hip hop έχει αναδειχτεί σε ένα κοινό σημείο αναφοράς για τη νεανική κουλτούρα της αμφισβήτησης. Στην Αμερική το hip hop γεννήθηκε από τη βίαιη, συστημική περιθωριοποίηση των νέων μαύρων.

Παρόλο που από τις δεκαετίες του 1950 και 1960 η μουσική βιομηχανία, είχε διαπιστώσει ότι η μουσική των μαύρων μπορούσε να είναι πηγή κέρδους, όσοι εκφράστηκαν με τους ήχους του hip hop θέλησαν να αποστασιοποιηθούν από τη jazz και τα blues. Το hip hop εξέφραζε θυμό, μιλούσε για ελευθερία, ήταν η έκφραση ενός ανθρώπου που κρατούσε μικρόφωνο και διαρρηγνύοντας όλους τους κανόνες, παρέσυρε τους ακροατές του.

Κι έτσι έφτασε ως τις μέρες μας- είναι ο ήχος της εξέγερσης και της διαμαρτυρίας σε όλο τον κόσμο. Στην Κένυα, το 2007, οι στίχοι των  Gidi Gidi και Maji Maji Unbwogable, έγιναν ο ύμνος για την αντιμετώπιση του φόβου του καθεστώτος. Το 2010, στη Τυνησία, ο ράπερ El General κυκλοφόρησε το τραγούδι  Rais Lebled, που έγινε ο ύμνος της τυνησιακής εξέγερσης και της Αραβικής Άνοιξης. 

Στη Σενεγάλη, το 2011, οι διαμαρτυρίες που οδήγησαν στην αποτροπή της αντισυνταγματικής κατάληψης της προεδρίας για τρίτη θητεία από το Αμπτουλαγιέ Γιάντε, είχαν τις ρίζες στην μουσική κολεκτίβα του hip hop Keur Gui. Στην Χιλή, το ραπ έπαιξε ρόλο στις αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες το 2019, με τραγούδια όπως το Dictadores Fuera του Jonas Sanche, ο οποίος κατήγγειλε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στο Σουδάν, το soundtrack της εξέγερσης του 2019 ήταν το hip hop του Aymen Mao. Στην Γάζα, ο MC Gaza δεν καταγγέλλει μόνο τον αποκλεισμό που έχει επιβάλει το Ισραήλ, αλλά και την λογοκρισία από τις τοπικές αρχές.

Για τους νέους σε όλο τον κόσμο ο θυμός για τη συστημική βία και τον αποκλεισμό το hip hop έγινε μία μορφή πολιτικής έκφρασης. Το hip hop είναι για την μουσική ότι και το ποδόσφαιρο για τον αθλητισμό. Η παγκόσμια απήχηση που έχει αυτό το νέο είδος μουσικής οφείλεται στην απλότητα, όπως και το ποδόσφαιρο: δεν χρειάζεται κανένα κεφάλαιο, παρά μόνο το πάθος αυτού που συμμετέχει.

Για τους σημερινούς νέους η έκφραση και η διάχυση των μηνυμάτων τους προϋποθέτει μόνο μία σύνδεση Ίντερνετ. Κι έτσι συνδιαλέγονται  σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν βρίσκονται. Έτσι κι αλλιώς τα αιτήματά τους ακολουθούν παράλληλους δρόμους.

Διαβάστε επίσης:

Ισπανία:  Χιόνια στις Βαλεαρίδες, πολικές θερμοκρασίες στα κεντρικά (Photos/Video)

Νάσερ Αλ Κελαϊφί: Ερευνάται για απαγωγή και βασανιστήρια λομπίστα ο πρόεδρος της Παρί Σεν Ζερμέν

Τουρκία: «Βράζει» η Φενερμπαχτσέ μετά το «μπλόκο» της κυβέρνησης στη μετακίνηση των οπαδών της για εκτός έδρας αγώνα