Ήδη έχουν αρχίσει κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που κάνουν όλα τα κόμματα – αλλά βέβαια καθένα βλέπει την ελπίδα όπως θέλει να την βλέπει – και τρεις στο λάδι τρεις στο ξύδι, περίπου ίδια εικόνα με τις εκλογές της 21ης Μαΐου.

Αν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει ένα γενικό συμπέρασμα είναι, ότι τα δύο κόμματα «Πλεύση Ελευθερίας» και ΝΙΚΗ που για λίγο δεν «ήπιαν νερό» από την πηγή της κάλπης, μάλλον θα πιούν τώρα.

Τις τελευταίες μέρες η κουβέντα και η προεκλογική αντιπαράθεση ήταν γύρω από τα φορολογικά, όπου κατά ένα περίεργο τρόπο κυρίως το ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως ο ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκαν να «απολογούνται» και να εξηγούν και να διευκρινίζουν. Άμα εξηγείς ξανά και ξανά και διευκρινίζεις είκοσι μέρες πριν τις εκλογές, τι είπες, τι εννοούσες, το ένα και άλλο, εγώ δεν ξέρω να σας πει η ΑΑΔΕ και λοιπά, δεν είναι καλά τα μαντάτα. 

Να πούμε όμως μια αλήθεια και ένα αυτονόητο θέμα που το έχουμε ζήσει και σε προηγούμενες εκλογές. 

Οι πολιτικοί, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους, λένε πολλά πράγματα. Τα περισσότερα από αυτά αρχίζουν με τη λέξη «θα».

Είναι αντιληπτό ότι υπάρχει η ανάγκη να ξέρει ο πολίτης το κόστος αυτών των «θα», τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, εφόσον μιλάμε για οικονομικά μέτρα.

Έτσι φτάσαμε στην ιδέα τα οικονομικά προγράμματα των κομμάτων να κοστολογούνται από έναν ανεξάρτητο (;) φορέα όπως το ΓΛΚ ή την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής.

Μπορεί, όμως, πραγματικά και αντικειμενικά ένας τέτοιος φορέας να αποτυπώσει την πραγματική επίδραση ενός μέτρου στην οικονομία;

Η μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα κοστολογήθηκε από την Κυβέρνηση, μέσω του κ. Πατέλη, σε 1.490 δισ. ευρώ.

Έχει υπολογιστεί σε αυτό το ποσό το έσοδο από ενδεχόμενη αύξηση της κατανάλωσης, λόγω της μείωσης των τιμών; Προφανώς όχι, γιατί αφορά μια πρόβλεψη που δεν είναι εύκολο να γίνει.

Το ίδιο αφορά την επίδραση της αύξησης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων ή της μείωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα.

Με τον ίδιο τρόπο τα 150 ευρώ που έδωσε η Κυβέρνηση στους 18άριδες έχουν ένα απόλυτο αριθμητικό κόστος. Μπορεί να πει κάποιος ποια θα είναι η επίδρασή τους στην οικονομία όταν αυτά θα πέσουν στην κατανάλωση.

Υπό αυτή την έννοια δεν είμαι σίγουρος ότι ένας φορέας, από τους παραπάνω που περιέγραψα, μπορεί απλά και γρήγορα να αποτυπώσει την επίδραση ενός προγράμματος στην οικονομία και τελικά στην κοινωνία.

Δεν ξέρω αν είναι υποτιμητικό να καταφεύγει κανείς σε κάποιον τρίτο για να βρεθεί η αλήθεια.

Αλλά σίγουρα οι πολιτικές αποφάσεις (και η απόφαση για μείωση φόρων ή αύξηση μισθών και συντάξεων είναι πολιτικές αποφάσεις), δεν έχουν πάντα ευδιάκριτο οικονομικό αποτύπωμα.

Διαβάστε επίσης:

Οι κυβερνοεπιθέσεις στις εξετάσεις, τα άβατα Κεραμέως – Σκρέκα και τα πρώτα φάουλ των Πασόκων

Τι δείχνουν τα γκάλοπ και οι παγίδες για Τσίπρα και Ανδρουλάκη

Συν γυναιξί και τέκνοις στη Βουλή, το think tank του Τσίπρα και οι εφοπλιστές της… «Νίκης»