Η φασαρία που άρχισε για το ρόλο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και των ψευδομουφτήδων στο εκλογικό αποτέλεσμα έχει βάση, αλλά και μεγάλο βαθμό μικροκομματικής εκμετάλλευσης.

Κατ’ αρχάς το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι αν όντως το τουρκικό προξενείο, με τα χρήματα που «ρίχνει» ποικιλοτρόπως στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, μπορεί να επηρεάζει την ψήφο των μελών της – και ποιων ακριβώς από τα μέλη της.

● Εάν, λοιπόν, μπορεί όντως να επηρεάζει την εκλογή βουλευτών και τοπικών αρχόντων, τότε αυτό δεν αφορά μεμονωμένα κόμματα, αλλά το σύνολό τους – όσα τουλάχιστον έχουν τη δυνατότητα να εκλέγουν βουλευτές στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης, δημάρχους, περιφερειάρχες κ.λπ.

● Εάν δεν μπορεί, τότε η συζήτηση γίνεται προσχηματικά. Εφόσον όμως η μειονότητα αριθμεί περίπου 120.000 άτομα σε σύνολο 346.000 κατοίκων της Θράκης (απογραφή 2021), που αποτελούν ελάχιστα πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της εν λόγω Περιφέρειας, προφανώς ο τουρκικός παράγοντας, με όση επιρροή διαθέτει, επηρεάζει σε έναν βαθμό το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ιδιαίτερα στη Ροδόπη, όπου ο μουσουλμανικός πληθυσμός υπερτερεί του ελληνικού και οι τουρκογενείς έχουν ισχυρότερη παρουσία από τους Πομάκους και τους Ρομά.

Η Άγκυρα, με συστηματικές προσπάθειες χειραγώγησης, επιχειρεί κυρίως να ενοποιήσει υπό μια «τουρκική» ταυτότητα τις τρεις εθνοτικές ομάδες της μειονότητας (τουρκογενείς, Πομάκους, Ρομά). Η προσπάθεια τουρκοποίησης βρίσκει, ευτυχώς, εμπόδια και στην ίδια τη μειονότητα, ωστόσο ο κρισιμότερος παράγοντας για τον βαθμό επιτυχίας ή αποτυχίας της είναι η πολιτική του ελληνικού κράτους.

Εδώ τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, παρότι έχει σημειωθεί αλματώδης πρόοδος τις ελάχιστες τελευταίες δεκαετίες συγκριτικά με την αυτοκτονική πολιτική που ακολουθήθηκε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα.

Οι υποκριτικοί καυγάδες για τις σχέσεις κάποιων υποψηφίων βουλευτών και αυτοδιοικητικών (όλων των κομμάτων) με το τουρκικό προξενείο συγκαλύπτουν μια απλή αλήθεια: ότι όλοι (μα όλοι) οι μουσουλμάνοι υποψήφιοι στη Ροδόπη, αλλά και Έλληνες, επιχειρώντας να πάρουν το προβάδισμα εκλογιμότητας, επιδιώκουν να διατηρούν καλές σχέσεις με το προξενείο – είτε επειδή συμφωνούν με τις επιδιώξεις του είτε επειδή υποχρεώνονται να το κάνουν.

Η ισχυροποίηση του ρόλου του προξενείου είναι στο χέρι των ελληνικών κυβερνήσεων να αποτραπεί. Χωρίς την επικαιροποίηση της πρακτικής τους, όλα τα υπόλοιπα είναι μικροκομματικές ελαφρότητες και απόπειρες συγκάλυψης χρόνιων ευθυνών…

Διαβάστε επίσης:

Είδαν Νίκο και Ανδρέα, αλλά στήριζαν… Μιχάλη

Νέο ντιμπέιτ, νέα… φαγούρα

Μητσοτάκης: Ορθοπεταλιές στον Χορτιάτη με τον πρωταθλητή Ελλάδας