Το mural με τη μορφή του Θόδωρου Αγγελόπουλου έξω από την αίθουσα τελετών του ΑΠΘ εξαφανίστηκε ξαφνικά προκαλώντας την αντίδραση του καλλιτέχνη.

Ο τοίχος ξαναβάφτηκε μπεζ και το έργο του Γιώργου Κόφτη, αφιερωμένο στη μνήμη του μεγάλου δημιουργού, σβήστηκε για πάντα.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης με ανάρτησή του μιλά για μια κίνηση που εγείρει πολλά ερωτήματα ενώ αναρωτιέται εάν μπορεί κανείς να «ξεχωρίσει τον βανδαλισμό από την τέχνη».

Συγκεκριμένα αναφέρει: «Πάλι καλά έτυχε προχθές και πέρασα και το χάρηκα για τελευταία φορά. Σήμερα ο τοίχος καθαρός. Άδειος. Όπως ακριβώς προστάζει η αισθητική και η ηθική του ΑΠΘ. Εγείρονται πολλά ερωτήματα για το αν ξεχωρίζει κάνεις τον βανδαλισμό από την τέχνη κτλ. Δεν θα τα αναλύσω. Λυπάμαι που δεν είναι εδώ ο Τεό. Ήταν ένα έργο που αληθινά καμάρωνα και έλεγε πολλά για μένα. Αιωνία του η μνήμη για πολλοστή φορά του Τεό. Αυτά τα ομορφα . Και στα επόμενα που έρχονται».

Το γκράφιτι του εμβληματικού σκηνοθέτη άντεξε σαράντα ημέρες καθώς είχε δημιουργηθεί στις 3 Ιουνίου.

Η σχεδόν πρφητική ανάρτηση του καλλιτέχνη ανέφερε τότε:

«Σήμερα έκανα αυτό το γκραφιτι στη αίθουσα τελετών του ΑΠΘ. Δεν επέλεξα τον Θοδωρο Αγγελόπουλο τυχαία. Ήθελα απεγνωσμένα να επανέλθει η μνήμη μιας άλλης Θεσσαλονίκης. Μιας πόλης πολύ πιο φωτεινής από αυτήν που ζούμε σήμερα. Μιας πόλης που είχε χώρο για όραμα, για φαντασία, για λεπτότητα και για δημιουργία. Μια πολη που με την ματια του ο Αγγελόπουλος την απαθανάτισε στην όμορφη γκριζωπη της ευαισθησία. Μια Θεσσαλονίκη που σήμερα ψυχορραγει. Μια πόλη που μισεί οτιδήποτε της καθρεπτιζει την πραγματικότητά της. Μια πόλη που αποστρέφεται οτιδήποτε νέο και όμορφο. Μια πόλη που έχει πεθάνει μέσα σε ένα τεράστιο ΚΑΠΗ. Μια Θεσσαλονίκη που έχασε την αίγλη της, την εσωτερικότητα και το πνεύμα της και πλέον σε συνάρτηση με την οικονομική της καταστροφή, αποβάλλει οτιδήποτε θυμίζει ελευθερία και πνεύμα με μίσος και βαναυσότητα. Μια ακραία συντηρητική και μίζερη πόλη. Με κατοίκους που σε μια μέρα της μαρμότας απομακρύνονται μέσα στην απάθειά τους κάθε μέρα όλο και περισσότερο από την πιθανότητα αυτή η πόλη να αλλάξει.

Ο Αγγελόπουλος δεν είναι απλά ένα τέρας που δημιούργησε εδώ. Αλλά ένας άνθρωπος με σκέψη και με αισθητήρια που τώρα εδώ θα έβρισκαν τοίχο. Άθελά της η τραγική ειρωνία εδώ. Χθες στο μπαγιάτικο κτήριο της αίθουσας τελετών του ΑΠΘ είχα την χαρά να απολαύσω μια εξαιρετικής ποιότητας μουσική βραδιά από την συμφωνική ορχήστρα του πανεπιστημίου σ έργα Σκαλκώτα Μπετόβεν και Χατζηδάκι.

Ένιωσα την ανάγκη των ανθρώπων να πιουν σαν νερό την σπάνια σε ποιότητα εκτέλεση. Την απόγνωση και την μοναξιά. Ζούμε ανάμεσα σε ερείπια και δεν αναφέρομαι καν στα κτίρια. Αναφέρομαι στους ανθρώπους που μας κρατάνε κάτω. Κακώς ίσως κάποιοι είμαστε εδώ και δεν αντέχουμε αυτην την κατάσταση. Δεν μας μένει τίποτε άλλο από το να την αλλάξουμε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Δεν διαθέτουμε ατελείωτο χρόνο. Μοναχά ένα τόσο δα μικροσκοπικό παρόν. Πήρα το θάρρος να επέμβω ξέροντας πως αυτό που κάνω είναι εφήμερο αλλά και πως η επικείμενη καταστροφή του το μόνο που θα κάνει είναι του δώσει δύναμη».

Διαβάστε επίσης:

Θεσσαλονίκη: Χειροπέδες σε 69χρονο που αυνανιζόταν μέσα σε αστικό λεωφορείο

Λουτράκι: Συνελήφθη 72χρονος με ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης

Καύσωνας «Κλέων»: Γέμισαν οι παραλίες στην Αττική από τις 6:30 το πρωί (Video)